کتاب موسیقی شبانه

کتاب الکترونیکی موسیقی شبانه نوشته جوجو مویز با ترجمه مریم تیما از انتشارات ۳۶۰ درجه است. این رمان انگلیسی دربارهٔ خوشی‌ها و ناخوشی‌های زندگی و غرور انسان‌هاست.

درباره موسیقی شبانه

موسیقی شبانه رمانی جذاب از جوجو مویز، نویسنده و رمان نویس معروف است. مت مک کارتی و همسرش لورا در همسایگی پیرمردی از کارافتاده به نام آقای پاتیسورت که آدم دلنشینی نیست زندگی می‌کنند. مت و لورا به طمع تصرف خانه، به کارهای او رسیدگی می‌کنند، برایش غذاهای دلخواهش را درست می‌کنند، و با وجود بدخلقی‌ها، غرولندها و ایرادگیری‌هایش از او مراقبت و نگهداری می‌کنند. پیرمرد با رذالت تمام طوری رفتار می‌کرد تا در چشم لورا و شوهرش از کار افتاده و قابل ترحم به نظر بیاید. اما آنها بی خبر از این موضوع بودند که قرار است این خانه به زنی به نام ایزابل از اقوام آقای پاتیسورت برسد. ایزابل دلانسی پس از فوت همسرش با آواری از بدهی‌های او رو به رو می شود و به همراه دو فرزندش، خانه پر زرق و برق‌شان در لندن را ترک می‌کنند و در منزل جدید اقامت می‌کنند. زمانی که ایزابل برای تبدیل کردن ساختمان به یک خانه قابل سکونت تلاش می‌‌کند، اشتیاق و زندگی را تجربه می‌کند. از طرفی ایزابل نمی‌داند که اقامت او در آن خانه باعث شدت گرفتن عقده روحی دیرینه فردی دیگر شده است. امواج منفی، حسادت، بی‌اعتمادی و طمع داشتن درون در و دیوار آن خانه نفوذ کرده بود. ایزابل غریزه جنگ برای بقا را که تا آن زمان برایش بیگانه بود با تمام وجود احساس می‌کند و تلاش می‌کند. به دنبال این ناکامی، مت همسر لورا به هیذچ عنوان قصد ندارد از رؤیای خویش که تصاحب این خانه است، دست بکشد و برای رسیدن به هدفش، نقشه‌ای می‌کشد که‌ عواقبش بر زندگی همه شخصیت‌های داستان تأثیر می‌گذارد. این داستان تلگنری است بر انسان که قدر لحظات زندگی را بداند و خانه را جایی بداند که در انسان تعلق خاطر ایجاد کند و به او احساس امنیت بدهد. هر جایی را چه ساده و چه مجلل نمی‌شود خانه نامید. رمان روایتی از خوشی‌ها و ناخوشی‌های زندگی و غرور انسان‌هاست. این داستان راوی ماجراهای خانه‌ای است که درون آن عواطفی مثل عشق و انتقام پا گرفته و رشد می‌کنند. مویز در این نوشته لحنی گرم و زبانی صمیمی دارد. در داستان‌های مویز، دغدغه‌ها و مسائل اجتماعی هستند که در بستر داستان‌های عاشقانه با زبانی ساده و گاهی طنز روایت می‌شوند. شخصیت اول زنانی هستند که روحی آسیب پذیر دارند و با مشکلاتی مواجه هستند؛ اما آنچه نجات‌بخش زندگی این زنان است عشق و امیدی است که با وجود فردی دیگر به اوج خود می‌رسد.

خواندن کتاب موسیقی شبانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به علاقه‌مندان رمان‌های خارجی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره نویسنده

جوجو مویز Jojo Moyesn نویسنده و روزنامه‌نگار بریتانیایی است که در ۴ اوت سال ۱۹۶۹ در لندن متولد شد. نام اصلی او پائولین سارا جو مویس است که حالا در دنیا با جوجو مویز شناخته و شهرت پیدا کرده است. او حدود ۱۲ سال به عنوان روزنامه نگار و خبرنگار فعالیت می‌کرد اما از سال ۲۰۰۲ با انتشار اولین رمان خود پا به دنیای داستان‌نویسان گذاشت و تا امروز تقریباً هر سال یک رمان جدید منتشر کرده است. طرفداران رمان‌های عاشقانه نام جوجو مویز را خوب می‌شناسند. او در سال‌های اخیر توانسته نام خود را با فروش بالای آثار عاشقانه‌اش به جهانیان معرفی کند. البته هنوز هم گاهی روزنامه نگاری می‌کند و برای اینکه از فضای این رسانه دور نباشد برای روزنامه‌ی دیلی تلگراف مقالاتی می‌نویسد. جوجو مویز رمان هایی عاشقانه می‌نویسد و جزو معدود نویسندگانی است که دو بار برنده‌ی جایزه بهترین رمان‌نویس رمانتیک سال شده است. او اولین بار در سال ۲۰۰۴ برای کتاب« میوه‌ی خارجی» و در سال ۲۰۱۱ برای کتاب «آخرین نامه‌ٔ معشوق» این جایزه را توانست از آن خود کند. افتخارات مویز تنها به این جوایز محدود نیست او قبل‌تر هم برای کتاب «من پیش از تو» نامزد دریافت جایزه‌ٔ کتاب گلکسی انگلستان شده بود.

بخشی از کتاب موسیقی شبانه

«اذیت کردن لورا خیلی آسان بود. این نقطه اوج خوشی پیرمرد در آن روز بود. فردا در مورد اسب‌سواری حرف می‌زند - در باره‌ی اینکه چطور باید این کار را با هیجان انجام داد- آن وقت پیرمرد می‌تواند مانند همیشه آزارش دهد. همین جور که از وسط اتاق رد می‌شد، هنوز از لذت فکری که کرده بود پوزخند می‌زد و صدای پس‌زمینه‌ی یکی دیگر دیگر از نمایش‌های مورد علاقه‌اش را می‌شنید. چنان غرق در نوایی خوش شده بود که کاسه‌ی پودینگ برنج را روی زمین ندید. استخوان فرسوده‌ی پاشنه‌اش در کاسه فرو رفت و روی آن سر خورد. سرانجام، بر اساس ظواهر اتاق پیرمرد، پزشکی قانونی اعلام کرد که پیرمرد لحظات سختی را قبل از مرگ سپری کرده و ضربه‌ وارده به سرش حین زمین خوردن آن قدر زیاد بوده که صدای آن از دو طبقه‌ی پایین‌تر هم شنیده می‌شد. مت مدام به این نکته اشاره می‌کرد که آن خانه در وسط جنگل بود و هیچ صدایی از آنجا به گوش نمی‌رسید. آنجا خانه‌ای بود که تقریباً هیچ اتفاقی در آنجا رخ نمی‌داد.»