کتاب دست یاریگر

کتاب دست یاریگر نوشتهٔ لیو لارسون و ترجمهٔ پیام یزدانی است و انتشارات اختران آن را منتشر کرده است. میانجیگری به شیوه ارتباط بدون خشونت در این کتاب آمده است.

درباره کتاب دست یاریگر

میانجیگری فرایندی است که در آن شخص ثالثی به طرفین اختلاف کمک می‌کند از زاویه دیگری به اختلافشان نگاه کنند، فراتر از اختلافشان بنگرند آن را به چشم فرصتی برای رشد ببینند و به‌اتفاق هم به توافقی برسند در این باره که می‌خواهند در آینده چه ارتباطی با هم داشته باشند. کتاب دست یاریگر با نگاهی کلی به میانجیگری آغاز می‌شود (فصل‌های ۱ و ۲) و دربردارندهٔ برخی مباحث نظری در این زمینه است. در فصل‌های ۳ و ۴ تأملاتی در مورد منفعل بودن انتقام بخشش شرمساری و گناه آمده است. بعد از آن دو فصل اختصاص داده شده به اینکه از ارتباط بدون خشونت (NVC) چطور می‌شود در میانجیگری استفاده کرد. فصل‌های ۵ و ۶ اغلب ما برای میانجیگری نیاز به تمرین داریم؛ بنابراین در فصل ۷ تمرین‌هایی آمده که ابزارهای مختلفی به دست خواننده می‌دهد که هنگام میانجیگری می‌تواند به کار ببرد. فصل ۸ هم به آماده‌کردن مقدمات میانجیگری می‌پردازد و اینکه چطور رسماً دست به کار میانجیگری شوید. در فصل ۹ شکل‌های دیگری از میانجیگری آمده و به اختصار به مقوله‌هایی مثل میانجیگری در زمینهٔ «بزهکاری و عدالت ترمیمی» پرداخته شده است.

لیو لارسون مربی رسمی ارتباط بدون خشونت است و معلم او مارشال روزنبرگ بنیان‌گذار NVC بوده است. لارسون در مدارس خانواده‌ها و سازمان‌ها میانجیگری می‌کند و به تدریس میانجیگری و حل اختلاف در حوزه‌های مختلف مشغول است.

جملاتی که در تمجید این کتاب گفته شده است:

«ماه آوریل و می ۲۰۱۰ دوران یکی از بدترین اختلاف‌های سیاسی در جامعهٔ ما بود. این بار هم من و همکارانم در نقش شخص ثالث در این اختلاف مهارت‌هایمان در میانجیگری را به کار گرفتیم. یک بار یکی از دوستان من و خودم درست وسط جدال گروهی از معترضان دولت و جوخه‌ای سرباز افتاده بودیم که تفنگ‌ها را به سمت معترضان نشانه گرفته بودند و آمادهٔ شلیک بودند. مدام بین دو جبهه در رفت‌وآمد بودیم و کمک می‌کردیم که با هم گفت‌وگو کنند. بالاخره مشکل بدون خون‌ریزی حل شد و کسی بلایی سرش نیامد. من از مهارت‌های میانجیگری‌ام استفاده کردم تا نه فقط جان آدم‌های دیگر، بلکه جان خودم را هم نجات بدهم.

به‌لحاظ شخصی، مهارت‌های میانجیگری که از نویسندهٔ این کتاب و همکارش کای آموخته‌ام در رویارویی با اختلاف‌های خشونت‌بار کمکم کرده است. از این مهارت‌ها برای طرف شدن با آدم‌هایی از هر دو سوی اختلافات استفاده کرده‌ام که وجودشان پر از خشم، ترس و سوگ بوده است. ازآنجاکه خود دیده‌ام مهارت‌هایی که از لیو و کای آموخته‌ام در گیرودار اختلافات چقدر اثرگذارند و نجات‌دهندهٔ جان‌ها، آموختن آنها را به همه توصیه می‌کنم.»

پیرین جوتیساکولراتانا، فعال صلح، تایلند

«آنچه در این کتاب برای من مغتنم است توجه به طرز فکری است که به اختلاف دامن می‌زند. همچنین تغییر نگرش رایج در مورد اختلاف و در نظر آوردن آن به صورت راهی برای تعمیق مفاهمه و ارتباط انسان‌ها.»

یوری مانسکه، میانجی و مربی رسمی ارتباط بدون خشونت

«لیو لارسون از کسانی است که ارتباط بدون خشونت را جزئی لاینفک از زندگی‌شان کرده‌اند و من از این بابت بسیار او را تحسین می‌کنم. وقتی شنیدم که می‌خواهد کتابی در مورد کاربرد ارتباط بدون خشونت در میانجیگری بنویسد بسیار خوشحال شدم، چون وجود مربیانی که میانجیگری به شیوهٔ ارتباط بدون خشونت را ارائه کنند از آرزوهای من بوده است. شک ندارم که کتاب لارسون راهگشای مربیان و میانجی‌ها در بسیاری از نقاط جهان خواهد بود.»

ایکه لاساتر، نویسندهٔ کلمات اثرگذار در کسب‌وکار: راهنمایی عملی برای ارتباطات مؤثر در محیط‌های کاری

«شخصاً از آموزش‌های لیو و کای در زمینهٔ میانجیگری بهره‌ها گرفته‌ام. این دو هنر میانجیگری را به‌تفصیل و به صورت قدم‌هایی مشخص و عملی شرح داده‌اند طوری که به‌راحتی می‌توان آن را تمرین کرد و به کار بست. لیو و کای مقولهٔ میانجیگری را که پیش از این به چشم من مرعوب‌کننده و دشوار می‌آمد به یک تجربهٔ آموزشی مفرح و پرتب‌وتاب بدل کرده‌اند. درود بر هر دو شما!»

کانیا، مصلح و معلم ارتباط بدون خشونت در تایلند

«این کتاب مثل دستگاه جهت‌یابی است که برای حرکت در مسیر آموختن میانجیگری به خواننده کمک می‌کند، چه این خواننده پدر یا مادری باشد که بچه‌هایش هرروز با هم دعوا می‌کنند، چه مشاور حرفه‌ای در زمینهٔ روابط. هنگام خواندن کتاب با هر تمرینی که انجام می‌دهید اعتمادبه‌نفستان برای میانجیگری کردن بیشتر می‌شود. متوجه می‌شوید نقاط قوت و ضعفتان در میانجیگری کدام است، و درنتیجه قادر می‌شوید اثربخش‌تر تمرین کنید. تمرین‌های مربوط به خوداندیشی باعث می‌شود نیت‌تان را برای میانجیگری عمیقاً بررسی کنید و دریابید که مثلاً شور شما برای آزادی چطور ممکن است به نقطهٔ ضعفتان بدل شود. با جعبه‌ابزاری که این کتاب در اختیارتان می‌گذارد متوجه خواهید شد که وقتی دیگران در حال دعوا کردن هستند و هم‌زمان اتفاق‌های مختلفی پیش می‌آید، روی چه چیزهایی تمرکز کنید.

من پیش از خواندن این کتاب، میانجیگری را کاری می‌دانستم که فقط از عهدهٔ کسانی با سابقهٔ سال‌ها آموزش تخصصی و تجربه برمی‌آید و شخصاً وقتی دیگران دعوا می‌کردند هیچ نمی‌دانستم چه کار کنم و خیلی اذیت می‌شدم. حالا برای کسانی که با ارتباط بدون خشونت آشنا هستند کارگاه‌هایی در مورد مهارت‌های میانجیگری برگزار می‌کنم. دست یاریگر باعث شده من از آدمی که روزی صرفاً ناظر موفقیت‌های مارشال روزنبرگ در میانجیگری‌های بین‌المللی بوده، بدل به کسی شوم که با اشتیاق به دیگران آموزش می‌دهد و بر کارشان نظارت می‌کند.»

آریانه کرت، مشاور و مربی ارتباط بدون خشونت

خواندن کتاب دست یاریگر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر می‌خواهید با ارتباط بدون خشونت مشکلات رابطه‌های پیرامونتان را حل کنید این کتاب را حتما بخوانید.

درباره لیو لارسون

لیو لارسون مربی رسمی ارتباط بدون خشونت است و معلم او مارشال روزنبرگ، بنیان‌گذار NVC بوده است. لیو در مدارس، خانواده‌ها و سازمان‌ها میانجیگری می‌کند و به تدریس میانجیگری و حل اختلاف در حوزه‌های مختلف مشغول است. همچنین، هشت کتب در زمینهٔ ارتباطات برای بزرگسالان و کودکان نوشته است.

لیو لارسون چندین کتاب مارشال روزنبرگ را به سوئدی ترجمه کرده و از ۱۹۹۰ تا کنون، کارگاه‌های آموزشی ارتباط بدون خشونت را در سوئد، اروپا و سایر کشورهای جهان برگزار می‌کند که شرکت‌کنندگان آنها گروه‌های مختلفی از جمله مدیران شرکت‌ها، تلاشگران صلح، کارکنان مؤسسات نگهداری از کودکان بی‌سرپرست، میانجی‌ها، گروه‌های تئاتری، پزشکان، آموزگاران و بسیاری دیگرند. در سال‌های اخیر نیز به شکل تخصصی دوره‌های آموزشی در مورد «خشم، شرم و گناه» برگزار می‌کند. یکی از علائق مهم او برنامه‌های آموزشی در زمینهٔ درک نظام‌های مبتنی بر سلطه است و رسیدن به راه‌حل‌هایی برای ایجاد نظام‌های در خدمت زندگی در زمینه‌های مختلف در جهان.

لیو لارسون می‌گوید: «ارتباط بدون خشونت فرصتی در اختیار ما می‌گذارد برای تلاش در جهت رشد فردی، گروهی و رهبران، اما درعین‌حال خلق نظام‌هایی که بتوانند به گروه‌های مختلف کمک کنند. من به رویکرد ارتباط بدون خشونت اعتماد بسیاری دارم چون وقتی ما می‌کوشیم نیازهای همه را به حساب بیاوریم، تغییراتی پایدار پدید می‌آید. به چشم من، گوش دادن با همدلی و احترام صادقانه پیش‌شرط دموکراسی است.»

بخشی از کتاب دست یاریگر

«اختلاف همیشه موهبت‌هایی هم دارد. میانجیگری را می‌شود تشبیه کرد به باز کردن هدیه‌ای که تا حالا کاغذپیچ بوده و اکنون که باز شده بالاخره می‌شود از بابتش قدردان بود. میانجی یا شخص ثالث هم آدمی است که توانسته این هدیه را که نخِ دورش حسابی به هم گره خورده بوده باز کند.

میانجیگری فرایندی است که در آن شخص ثالثی به طرفین اختلاف کمک می‌کند از زاویهٔ دیگری به اختلافشان نگاه کنند، فراتر از اختلافشان بنگرند، آن را به چشم فرصتی برای رشد ببینند، و به اتفاق هم به توافقی برسند در این باره که می‌خواهند در آینده چه ارتباطی با هم داشته باشند.

یکی از کارهایی که میانجی در رسیدگی به اختلاف می‌تواند بکند این است که به تمام افراد درگیر کمک کند یکدیگر را انسانی‌تر ببینند. اینکه همان خصلت‌های انسانی را که در خود می‌بینیم در طرف مقابل هم تشخیص دهیم شفقت را در ما بیدار می‌کند. درعین‌حال، این را هم که همه بتوانند در روند برآورده کردن نیازهایشان پیش بروند راحت‌تر می‌کند.

اصولی که مبنای این کتاب بوده همان اصول پایه‌ای ارتباط بدون خشونت است. اصولی است که می‌توان از آنها برای کمک به افراد در رسیدن به راه‌حل برای مشکلی مشخص بهره گرفت؛ همچنین در مواردی که طرفین می‌خواهند بر سر اتفاقی که افتاده به توافقی برسند اما اعتماد متقابل برایشان دشوار است.

به بیان ساده، میانجیگری یعنی تسهیل گفت‌وگو. کار میانجی این است که به طرفین اختلاف کمک کند به شیوه‌ای با هم گفت‌وگو کنند که منجر به درک و اتصال متقابل شود، به‌جای اینکه مثل سابق طوری با هم حرف بزنند که مقاومت و مقابله به وجود می‌آورد.

یکی از اهداف رایج میانجیگری ترمیم روابطی است که عذاب‌آور شده و اعتماد متقابل را برای طرفین دشوار کرده است. میانجیگری مخصوصاً در مواردی ارزشمند است که با اختلاف‌های شدید در روابطی که برایمان مهم است سروکار داریم (مثلاً اختلاف بین اعضای خانواده، دوستان، همسایه‌ها یا همکاران).

در سوئد و بسیاری از کشورهای دیگر عملاً معلوم شده که میانجیگری درمورد جرائم فرصت مغتنمی است برای ترمیم آسیب‌های ناشی از وقایع دردناک.

وقتی از ارتباط بدون خشونت برای میانجیگری استفاده می‌کنیم، در وهلهٔ اول تمرکزمان بر ایجاد ارتباط بین تمام افراد دخیل در ماجراست. این ارتباط لازمهٔ یافتن راه‌حلی است که در آن نیازهای همه در نظر گرفته و تا بیشترین حد ممکن برآورده شوند. یعنی میانجی، صرف‌نظر از آنچه در گذشته اتفاق افتاده، روی ارتباط و گفت‌وگو تمرکز می‌کند.

این نوع ارتباط که منظور من است بر اساس احترام متقابل و آزادی انتخابِ همهٔ افراد دخیل بنا می‌شود. گاهی به راه‌حلی که مطلوب همه باشد نمی‌رسید، اما وقتی طرفین وجوه انسانی یکدیگر را ببینند، اعتماد به اینکه ارتباط ممکن است بیشتر می‌شود. و همین منجر می‌شود به خلاقیت بیشتر در یافتن راه‌حل‌ها و راهبردهای جدید. اگر پس از میانجیگری، اعتماد طرفین به یکدیگر و امیدشان بیشتر و رابطه‌شان عمیق‌تر شده باشد، قدم‌های مهمی به سمت آشتی برداشته‌اید. علاوه‌براین، اگر طرفین به تدابیری هم برای ترمیم رابطه‌شان رسیده باشند، درست در مسیر یافتن راه‌حلی هستید که در آن نیازهای همه در نظر گرفته شود.»