کتاب طفلی به نام نوآوری دیریست گم شده است

کتاب «طفلی به نام نوآوری دیریست گم شده است» نوشتۀ فاطمه فرشی و مهرداد محمدی است و شرکت رسانه ساز دانش آن را منتشر کرده است. این کتاب با زبانی طنز به موضوع زیست‌بوم نوآوری نیرو می‌پردازد.

درباره کتاب طفلی به نام نوآوری دیریست گم شده است

بحث اصلی کتاب طفلی به نام نوآوری دیریست گم شده است دربارۀ زیست‌بوم نوآوری نیرو است. زیست‌بومی که امروزه با چالش‌های بسیاری روبه‌رو است. فصل اول کتاب تولیدات داخلی را از دیدگاه‌های مختلف بررسی می‌کند و نویسندگان کتاب تلاش کرده‌اند بدون تعصب تجربه‌های گوناگونی را ارائه دهند که منجر به محصولی شده که به بهبود وضعیت زیست‌بوم کمک می‌کند. فصل دوم به یکی از بزرگ‌ترین مشکلات زیست‌بوم نیرو یعنی بهای کم آب و برق و صدمات غیرقابل‌جبران این بی‌قیمتی مورد بررسی قرار گرفته است. در فصل سوم، به بررسی سازمان‌های دولتی به‌عنوان یکی بازیگران زیست‌بوم نوآوری نیرو پرداخته شده است. فصل چهارم به بحث عرضه و تقاضا و همچنین تسهیل‌گر اختصاص‌داده‌شده است. کتاب در مجموع به راه و روشی برای آسیب‌شناسی زیست‌بوم می‌پردازد.

زبان کتاب طفلی به نام نوآوری دیریست گم شده است طنز است .فاطمه فرشی و مهرداد محمدی تلاش کرده‌اند واقعیت‌های تلخ را با زبان طنز بیان کنند. آن‌ها سراغ نمونه‌های حقیقی، بدون بردن نامی از آن‌ها رفته‌اند، کسانی مثل صاحبان کسب‌وکارهای نوپا، سردمداران تحقیقات شرکت‌های دولتی. در کتاب طفلی به نام نوآوری دیریست گم شده است سعی بر این بوده که از قضاوت‌های شخصی و یک‌طرفهٔ افراد دور و جانب اعتدال نگه داشته شود. هدف این کتاب این است که به وضعیت کنونی زیست‌بوم نوآوری کشور، به‌خصوص زیست‌بوم نوآوری نیرو و همچنین شرکت‌های نوپا، دانش‌بنیان و فناور کمک کند.

عناوین فصل‌های کتاب طفلی به نام نوآوری دیریست گم شده است عبارت است از: «فصل اول: تولید در خانه یا دست به دامان بیگانه؟»، «فصل دوم: بی‌بهایی برق-آبی، زیست‌بوم مردابی!»، «فصل سوم: دمی آب سرد در کوزه شکستۀ سازمان‌های دولتی» و «فصل چهارم: سه‌تفنگدار (عرضه‌کننده، متقاضی، تسهیل‌گر)».

خواندن کتاب طفلی به نام نوآوری دیریست گم شده است را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به علاقه‌مندان به کتاب‌های مدیریت و کسب‌و‌کار پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب طفلی به نام نوآوری دیریست گم شده است

«در دنیایی که از توسعهٔ متمرکز فاصله گرفته، توسعهٔ غیرمتمرکز را از سر گذرانده و امروز به توسعه و پایداری شبکه‌ای و توزیع شده به‌عنوان یک راه‌حل برای رشد و توسعۀ هر چه‌بهتر رسیده، باتوجه‌به دسترسی که به علوم مختلف (تقریباً) براي همگان میسر شده تولید هر کالا، محصول یا خدماتی به شکل بالقوه در هر کشوري ممکن است. اما آیا وقتی امکان تولید یک محصول یا خدمت در کشوري فراهم است باید آن را تولید کرد. فرض کنید خانواده‌ای بخواهد مستقل باشد و همۀ محصولات موردنیاز را خودش بسازد. احتمالاً از ساخت یخچال شروع می‌کند، چند تا کلیپ آموزشی در مورد نحوۀ کارکرد یخچال می‌بینید، چند مقاله در مورد نحوۀ عملکرد آن می‌خواند و بعد از مدتی وسیله‌ای می‌سازد که کار یخچال را انجام می‌دهد. بعد می‌رود سراغ تلویزیون، جاروبرقی، لامپ و... بعد یادش می‌افتد که باید در تولید فرش هم مستقل باشد و شروع به قالیبافی می‌کند. این خانواده اگر خوش‌شانس باشند و بتوانند از علوم و دانش به اشتراک گذاشته شده استفاده کنند شاید در طی چند سال بتوانند همه این محصولات را تولید کنند، اما چیزی را این وسط دارند از دست می‌دهند و آن زمان و هزینه تمام شده است»