کتاب جنگ و جامعه در بریتانیا ۱۹۴۸ - ۱۸۹۹

کتاب جنگ و جامعه در بریتانیا ۱۹۴۸ - ۱۸۹۹ نوشتهٔ‌ رکس پوپ و ترجمهٔ فروزان صلواتیان است و نشر نی آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب جنگ و جامعه در بریتانیا ۱۹۴۸ - ۱۸۹۹

در قرن بیستم بریتانیا درگیر منازعات نظامی متعددی بود که نمی‌توان بر تمامی آن‌ها نام جنگ نهاد. بر اساس اسناد و منابع بریتانیایی، بسیاری از آن‌ها زدوخوردهای کوچکی محسوب می‌شد که غالباً بر سر اراضی تحت سلطهٔ بریتانیا در سرزمین‌های دور درمی‌گرفت. چه‌بسا بازتاب چنین منازعاتی بر زندگی اشخاص و جوامع کوچک وخیم و ناگوار بوده باشد، اما اثرات آن‌ها بر جامعهٔ بریتانیا، به‌طور کلی و اغلب، ناچیز بوده است. در کتاب جنگ و جامعه در بریتانیا ۱۹۴۸ - ۱۸۹۹ اثرات تنها سه منازعه بررسی می‌شود که می‌توان از آن‌ها به «جنگ» یاد کرد: جنگ دوم بوئرها (۱۸۹۹- ۱۹۰۲)، جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸) و جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵).

گاهی اوقات از جنگ‌های ۱۹۱۴-۱۹۱۸ و ۱۹۳۹-۱۹۴۵ به جنگ‌های تمام‌عیار یاد می‌شود؛ مناقشات بی‌حدّوحصری که کلیهٔ امکانات و ظرفیت‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و همچنین نظامی کشورهای درگیر را وارد عرصه کرد. هرچند این تعریف و تضاد ضمنی آن با سایر جنگ‌ها گمراه‌کننده است، اما به‌یقین سه جنگِ نام‌برده نهادهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادیِ بریتانیا را در کانون توجه قرار داد. گفته می‌شود که این جنگ‌ها موجب تغییراتی در جامعهٔ بریتانیا شد. علاوه بر آن، دو منازعهٔ عمدهٔ سال‌های ۱۹۱۴-۱۹۱۸ و ۱۹۳۹-۱۹۴۵ منجر به تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای در نظام اقتصاد سیاسی بریتانیا گشت. بخش اعظم این کتاب به تغییرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادیِ حاصل از جنگ، ابعاد، ماهیت و میزان ماندگاریِ تغییرات و همچنین اختلاف‌نظر تاریخ‌شناسان دربارهٔ اهمیت این تغییرات و ارتباط آن‌ها با جنگ اختصاص یافته است.

رکس پوپ، رئیس سابق گروه مطالعات تاریخی و انتقادی دانشگاه پلی‌تکنیک لانکاشر، در کتاب جنگ و جامعه در بریتانیا ۱۹۴۸ - ۱۸۹۹ شرح می‌دهد که جنگ‌های نیمه‌ٔ اول قرن بیستم ــ جنگ بوئرها و دو جنگ جهانی اول و دوم ــ به چه نحو بر ساختارهای سیاسی و اجتماعی جامعه‌ٔ بریتانیا تأثیر گذاشت. جمعی معتقدند که این تأثیرات هدایت‌شده و حاصل سیاست‌های دولتی بوده است، اما گروهی دیگر بر عوامل پیش‌بینی‌ناپذیر جنگ تأکید می‌کنند. جنگ هم زمینه‌ساز تحولاتی اساسی در حوزه‌ٔ بهداشت، آموزش، صنایع و همچنین وضعیت رفاهی و شغلی زنان و کارگران شد و هم طرز تلقی دولت‌ها و مردم را درباره‌ٔ ضرورت‌های اجتماعی تغییر داد.

خواندن کتاب جنگ و جامعه در بریتانیا ۱۹۴۸ - ۱۸۹۹ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران تاریخ جهان، جامعه‌شناسی و علوم سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب جنگ و جامعه در بریتانیا ۱۹۴۸ - ۱۸۹۹

«ارتباط جنگ جهانی اول با مفاهیمی چون «وعده‌های توخالی» و «شکست اصلاحات اجتماعی»، توجیه‌پذیر باشد یا نباشد، نشان از آن دارد که جنگ با دغدغه‌ها و حساسیت‌هایی دربارهٔ امور مربوط به سیاست اجتماعی همراه بوده است. قرن بیستم از همان اوایل شاهد رشد فعالیت‌های جمع‌گرایانه، به‌ویژه از ۱۹۰۶ و تحت حاکمیت دولت‌های لیبرال بود. حال جنگ توجه به نیازهای موجود را قوّت بخشیده، رسیدگی به مسائل رفاه اجتماعی را در کانون توجه قرار داده و موقعیت جدیدی فراهم آورده بود که نیاز به اقدام عملی داشت.

در بخش آموزش، جِی. اِی. پیز، رئیس «شورای آموزش» در دولت لیبرالِ پیش از جنگ، اعلام کرد که قصد دارد در پاییز ۱۹۱۴ لایحهٔ مهمی را در حوزهٔ آموزش به مجلس ببرد. شروع جنگ مانع از این کار شد، اما، درعین‌حال، بر اهمیت توجه به امور مهمی چون وضعیت جسمانی دانش‌آموزان، کمبود کادر آموزشی، ترک‌تحصیل و آموزش نیمه‌وقت تأکید کرد. مطالبات نظامی و اقتصادی کشور مقتضیِ حداکثر بهره‌برداری از توان فیزیکی و فکری ملت بود. ابعاد و کارایی مدارس آلمانی که لوید جورج آن را نیرومندترین نهادی توصیف کرد که بریتانیا باید به جنگ آن برود، از کاستی‌های نظام آموزش در بریتانیا حکایت داشت. بهبود وضعیت مالیِ طبقهٔ کارگر در دوران جنگ، موجب تقاضای هرچه بیشتر جهت ثبت‌نام در مدارس متوسطهٔ خصوصی شد. تعداد دانش‌آموزانِ این مدارس در هردو سال تحصیلیِ ۱۹۱۴-۱۹۱۵ و ۱۹۱۵-۱۹۱۶ حدود ۹۰۰۰ نفر افزایش داشت و در سال تحصیلی ۱۹۱۶-۱۹۱۷ این عدد به ۱۸ هزار دانش‌آموز رسید. میزان تقاضا به‌حدی بود که در سال تحصیلی ۱۹۱۹-۱۹۲۰، این مدارس به‌سبب کمبود فضای آموزشی، از پذیرش ۱۰ هزار دانش‌آموزی که مایل به پرداخت شهریه بودند و ۱۰ هزار نفر دیگری که شرایط ثبت‌نامِ رایگان داشتند، امتناع کردند. از طرف دیگر، معلمان مرد وارد خدمت نظام شدند، حدود ۲۰۰ مدرسه را به مقاصد نظامی اختصاص دادند و تعداد زیادی از دانش‌آموزان نیز با وسوسهٔ کار در کارخانجات مهمات‌سازی، زودتر از موعد، ترک‌تحصیل کردند. درواقع، استخدام «غیرعادی» نوجوانان در سال‌های جنگ، در کنار بی‌توجهی به کودکان و بزهکاری نوجوانان، هرگز موجب نگرانی مردم دربارهٔ وضعیت آموزش و جوانان کشور نشد.»