کتاب شرقی غمگین

کتاب شرقی غمگین به قلم شیوا علینقیان تالیف شده است و انتشارات اگر آن را به چاپ رسانده است. این کتاب شامل مجموعه‌ای از مقالات متنوع است که هریک از آن‌ها به تحلیل فمینیسم، فلسفۀ شکل‌گیری آن، تداوم آن و چالش‌های مختلفی که با آن مواجه است می‌پردازد.

 درباره کتاب شرقی غمگین 

موضوع این کتاب بازنمایی‌ها و مفهوم‌پردازی‌های پژوهشگران غربی در برابر انسان غیرغربی است و می‌کوشد چالش‌های مهم روش‌شناختی و هستی‌شناختی موجود را براساس دیدگاه شش پژوهشگر زن بشناسد که اصالت و ریشه اکثر آن‌ها به همان شرق مهجور بازمی‌گردد. هریک از این زنانی که مقاله‌هایشان در کتاب آمده است، پس از سال‌ها فعالیت در فضای آکادمیک غرب، از مواجهۀ خود با تصورات نادرستی نوشتند که جریان اصلی آکادمی غرب دربارۀ مفاهیمی چون زنانگی، جنسیت، سنت و جهان سوم ارائه می‌دهد و به این جریان اعتراض کردند. مقاله‌های این کتاب نمونه‌های تحلیلی مفیدی هستند برای پرداختن به این پرسش که چگونه توسعۀ دانش به قدرت وابسته است. آیا بازنمایی جهان، و به ویژه جهان سوم، در اذهان مردم دنیا از چیزی جز ارتباط دانش و قدرت برآمده است؟ 

درواقع به گفتۀ شیوا علینقیان، نویسندۀ کتاب، هدف از انتخاب مقاله‌های این کتاب و قرار دادن آن‌ها کنار یکدیگر معنادهی به یک فرآیند است؛ اینکه چگونه و در کدام نظام‌های معرفتی و اقتصادی، زن در جهان سوم به سوژۀ محبوب مطالعات جنسیت و انسان‌شناسی تبدیل شد و این سوژه در خدمت منافع کدام جریان‌های معرفتی و سیاسی قرار گرفت و اکنون چه اهدافی را دنبال می‌کند. مقاله‌های کتاب شرقی غمگین نشان می‌دهد که چرا نظام‌های اقتصادی تمایل به ارائۀ تصویری رمانتیک از زن جهان سومی دارند: زنی منفعل، موردظلم قرار گرفته و نیازمند ترحم؛ یعنی یک شرقی غمگین.  

خواندن کتاب شرقی غمگین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به تمامی افرادی که به مطالعات فمینیستی علاقه دارند یا به دنبال بالا بردن اطلاعات خود هستند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب شرقی غمگین

«فمینیسم غربی بخش بزرگی از زنان جهان سوم را افرادی تحت ستم می‌داند، درحالی که بسیاری از آن‌ها به‌طرز چشمگیری بر محیط پیرامونی خود احاطه دارند. بنابراین، باید سازوکارهای نسبی و ناپیدایی را که زنان به واسطۀ آن‌ها بر محیط غلبه می‌کنند شناخت و این کار فقط از طریق استفاده از تحلیل‌های مردم‌نگارانه محقق می‌شود تا «مقاومت فرهنگی» را که همواره افراد عادی و به‌ویژه زنان به کار می‌گیرند نمایان سازد. برای مثال، در محیط‌های کار مردانه، کارفرمایان دیگر نمی‌توانند قدرت مقاومت فرهنگی و البته غیررسمی زنان را نادیده بگیرند. در مقالۀ سوم، کرولی مقاومت‌های پنهان و بی‌سروصدای این زنان در برابر ستم را مستند می‌کند و معتقد است که این مقاومت‌ها می‌تواند به ایجاد نوعی انسجام خرد گروهی در میان آن‌ها بینجامد. قدرت مقاومت فرهنگی و غیررسمی زنان در همۀ جنبه‌های فرهنگی و اقتصادی و در محیط‌های مردانه ساختارشکنی می‌کند. این ساختارشکنی (یا رفتارها) واجد ویژگی‌های فرهنگی و بومی است و به همین دلیل نیز فهم آن برای پژوهشگرانی که از بیرون و به صورت مکانیکی رفتارهای آن‌ها را مشاهده می‌کنند تا حدی دشوار است. از این رو، وظیفۀ فمینیسم در این زمینه به رسمیت شناختن این استراتژی‌های مقاومتی و تحمیل نکردن سبک زندگی زنان اروپایی به زنان در سایر نقاط جهان است.»