کتاب آسیا چگونه کار می کند

کتاب آسیا چگونه کار می کند نوشتهٔ جو استادول و ترجمهٔ احمد دیبا است. انتشارات اژدهای طلایی این کتاب را منتشر کرده است. این اثر درمورد موفقیت و شکست در پویاترین منطقهٔ جهان است.

درباره کتاب آسیا چگونه کار می کند

گفته شده است که کتاب آسیا چگونه کار می کند درمورد تحقق سرعت تحول اقتصادی یا عدم‌تحقق آن است. نویسنده در این کتاب استدلال کرده است که سه مداخلهٔ حیاتی وجود دارد که دولت‌ها می‌توانند برای سرعت‌بخشیدن به توسعهٔ اقتصادی از آن‌ها استفاده کنند. در شرق آسیا، جایی که این مداخلات به مؤثرترین شکل ممکن به کار گرفته شده است (در ژاپن، کرهٔ جنوبی، تایوان و اکنون چین)، سریع‌ترین پیشرفت از فقر به ثروت که جهان تاکنون به خود دیده، ایجاد شده است. کتاب حاضر در چهار فصل به این موضوع پرداخته است. عنوان بخش پایانی این اثر «یادگرفتن دروغ» است. این اثر درمورد موفقیت و شکست در پویاترین منطقهٔ جهان سخن گفته است.

خواندن کتاب آسیا چگونه کار می کند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد آسیا پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آسیا چگونه کار می کند

«بررسی تاریخی توسعهٔ اقتصاد آسیای شرقی نشان می‌دهد که دستورالعمل موفقیت ساده است؛ یک، دو، سه کشاورزی خانگی، تولید صادرات‌محور و تأمین مالی کاملاً کنترل‌شده‌ای که از این دو بخش پشتیبانی کند. دلیل کارآمدی این دستورالعمل این است که به کشورهای فقیر این امکان را می‌دهد تا از مهارت‌های پایین تولیدی جمعیتشان در مراحل اولیهٔ توسعه از اقتصاد خود بیشتر بهره ببرند. دولت‌ها اقتصادها را دست‌کاری کردند تا از این طریق پیشرفت کنند و ثروتی را برای مردمی خلق کردند (که با سیاست‌های دولت نمی‌توان آن‌ها را به درستی متحول کرد) و آن را ادامه دادند.

اقتصاددان‌های نئوکلاسیک مداخلهٔ سیاسی در بازار را دوست ندارند. آن‌ها ادعا می‌کنند که بازارها ذاتاً کارآمد هستند. اما تاریخ نشان می‌دهد (به استثنای آنچه رونالد دور، اقتصاددان نهادی آن را با عنوان «افرادی در حال مبادلهٔ آجیل با انواع توت در حاشیهٔ جنگل‌ها» رد می‌کند) بازارها ایجاد می‌شوند. به عبارت دیگر در یک جامعهٔ کارآمد، بازارها توسط قدرت سیاسی شکل می‌گیرند و دوباره شکل می‌گیرند. بدون سلب مالکیت در ژاپن، کره، تایوان و چین، مازاد کشاورزی برای صنعتی‌سازی اولیه افزایش نمی‌یافت. بدون تمرکز بر تولید به قصد صادرات، هیچ راهی برای مشارکت ده‌ها میلیون کشاورز سابق در اقتصاد مدرن وجود نداشت. نهایتاً بدون سرکوب مالی، پرداخت هزینه برای تسریع در فرآیند یادیگری اقتصادی ممکن نبود. در تمام موارد فوق، بازارها و رقابت در خدمت توسعه ایجاد شد.

پیامی که شرق آسیا (و درواقع یک درک تاریخی از توسعه در سرتاسر جهان) به اقتصاددانان می‌دهد این است که هیچ نوع اقتصاد واحدی وجود ندارد. حداقل دو نوع وجود دارد. اقتصاد توسعه وجود دارد که شبیه به فرآیند آموزش است. اینجاست که مردم (و ترجیحاً همهٔ مردم) که یک اقتصاد را تشکیل می‌دهند، مهارت‌های لازم برای رقابت با همتایان خود را در سراسر جهان کسب می‌کنند. اقتصاد توسعه مستلزم پرورش، حفاظت و رقابت است. سپس اقتصاد کارآیی وجود دارد که در مراحل بعدی توسعه قابل‌استفاده است. این امر مستلزم دخالت کمتر دولت، مقررات‌زدایی بیشتر، بازارهای آزاد و تمرکز بیشتر بر سودهای کوتاه‌مدت است. مسئله این نیست که آیا در مراحل مختلف توسعه، دو نوع اقتصاد وجود دارد یا خیر. سؤال این است که این دو مرحله در کجا به هم می‌رسند. این موضوع دشوار و جالبی است که اقتصاددان‌ها می‌توانند خودشان با بهره‌وری بیشتری به کار بگیرند.»