کتاب قلعه حیوانات

«خلاصه‌سازی» در سراسر جهان پیشینه‌ای بسیار طولانی دارد و مهم‌ترین آثار ادبی جهان به دست نویسندگان و پژوهشگران به صورت خلاصه، بازنویسی شده‌اند. امروز نیز در سینما، تئاتر و حتی بسترهای مختلف ادبی می‌توان ردپای تلخیص و اقتباس را به وضوح دید. اما هدف از خلاصه‌سازی چیست؟ چرا باید خلاصه خواند، در حالی‌که آثار اصلی چیره‌دست‌ترین نویسندگان جهان به راحتی قابل دسترس است؟ چرا باید به متون خلاصه و بازنویسی‌شده‌ رجوع کرد، هنگامی که لذت راستین مطالعه را می توان در قلم بزرگ‌ترین نوابغ جهان یافت؟ در میان تمام آثار ادبی تاریخ، کتاب‌هایی وجود دارند که نامشان به گوش همه‌ی ما آشناست؛ کتاب‌هایی که نه تنها در ادبیات از نقشی غیرقابل‌کتمان برخوردارند، بلکه رد پای آن‌ها در جای‌جای زندگی‌مان به چشم می‌خورد. با این حال در شلوغی و ازدحام کنونی، کم‌تر فرصتی برای مطالعه‌ی این آثار پرحجم اما ضروری دست می‌دهد. در مجموعه «خلاصه بهترین رمان‌های جهان» قصد ما این است که با بازنویسی امانت‌دارانه این کتاب‌ها، فرصتی برای مطالعه‌ی این آثار فراهم کنیم تا در مدت‌زمانی کوتاه، لذت مطالعه‌ی مهم‌ترین و زیباترین آثار ادبی جهان برای همه فراهم شود. امید داریم که مطالعه‌ی این متون کوتاه، مخاطبان را به مطالعه‌ی متن اصلی کتاب‌ها تشویق کند. *** «قلعه‌ی حیوانات» نوشته جورج اورول(۱۹۵۰-۱۹۰۳)، نویسنده و روزنامه‌نگار انگلیسی است. قلعه حیوانات، هجویه‌ای است علیه خیزش‌های اجتماعی در جوامعی که رهبری آن قیام‌ها به دست افراد ناشایسته و فرصت‌طلب افتاده است. در بخشی از این خلاصه رمان می‌خوانیم: به محض که آقای جونز مست و لایعقل به خواب رفت، در مزرعه‌ی مانر جنب‌وجوشی به پا شد. شایعه شده بود که میجر پیر، همان خوکی که جایزه‌ی اول نمایشگاه حیوانات را برده بود، شب پیش خواب عجیبی دیده و می‌خواهد آن را برای همه تعریف کند. خوک پیر از چنان ارج و قربی پیش اهالی مزرعه برخوردار بود که همه بی‌چشم‌داشت از یک ساعت خواب عزیزشان برای او می‌گذشتند. حیوانات دسته‌دسته مقابل میجر پیر نشستند که روی تلی از کاه لم داده بود. همین‌که سروکله‌ی همه پیدا شد، میجر گلوی‌اش را صاف کرد و مشغول سخن‌رانی شد: «می‌دانم که برای شنیدن خوابم این‌جا جمع شده‌اید، اما پیش از آن باید مسئله‌ی مهم‌تری را با شما در میان بگذارم. شاید بیش از چند روز از عمرم باقی نمانده باشد و می‌خواهم تجربیات حاصل از عمر طولانی‌ام را در اختیارتان بگذارم. رفقا، ماهیت زندگی ما چیست؟ ما حیوانات زندگی رقت‌باری داریم؛ تا آخرین رمق از ما کار می‌کشند و به محض این‌که توانمان به پایان برسد، سرمان را می‌برند. آیا این عمل از طبیعت سرزمین ما برمی‌خیزد؟ آیا انگلستان سرزمینی بی‌حاصل است و توانایی سیر کردن شکم حیواناتش را ندارد؟ به هیچ‌وجه این‌طور نیست!