کتاب طب روان تنی

کتاب طب روان تنی (گزارش‌های موردی) نوشتهٔ جیمز بورگوئز، دبرا کان، کموئل فیلبریک و جان مایکل بوستویک و ترجمهٔ سیدحمزه حسینی، عبدالحسین ستوده نیا و افسانه شایسته آذر است و انتشارات ارجمند آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب طب روان تنی

طب روان‌تنی یا روان‌پزشکی رابط ـ مشاور یا سایکوسوماتیک یک مکتب فکری یا تئوری نیست، بلکه به‌طور عملی، دانش، ایده‌ها و روش‌های درمانی روانپزشکی را در موقعیت‌هایی به‌کار می‌برد که به مراقبین بهداشتی و درمانی در مراقبت و درک جامع‌تر بیماران کمک کند. در واقع تعامل عملی روانپزشکان با سایر متخصصین پزشکی از این طریق صورت می‌گیرد. از طرفی حل برخی مشکلات بیماران با رویکرد زیستی ـ روانی ـ اجتماعی (biopsychosocial) مانند چاقی، سیگار، شیوه زندگی کم‌تحرک، اصلاح نگرش به سلامت روانی، ضرورت افزایش ارتباط و همکاری بین روانپزشکی و سایر رشته‌های تخصصی را می‌طلبد. همچنین افزایش بروز و شیوع بیماری‌های مزمن مانند دیابت و فشارخون نیاز به کنترل همه‌جانبه آنها را ضرورت می‌بخشد و پیشرفت‌های اخیر در درمان بیماری‌های قلبی و سرطان‌ها، نیاز به حضور روانپزشک رابط ـ مشاور در تیم درمانی و ملاحظه کیفیت زندگی بیماران را بیش از پیش مطرح کرده است.

پزشکی بالینی، به‌ویژه طب روان‌تنی، به طور تفکیک‌ناپذیری به توانایی پزشک در کاربرد خلاقانه مهارت‌های بدست آمده از تجربه‌های بالینی آگاهانه در مراقبت از بیماران وابسته است. در این کتاب، شرح و توضیح مجموعه‌ای از موارد بالینی به خواننده ارائه می‌شود که این موارد بالینی براساس بیماری جسمی اولیه دسته‌بندی شده‌اند. در فصل پایانی این کتاب، چند مورد بیماری شرح داده شده‌اند که طبیعت مخرب روان‌پریشی را در زمینه طب بالینی به وضوح نشان می‌دهند. در این کتاب، مجموعه‌ای از موارد بالینی جالب، حاوی نکات آموزشی مهم در طب روان تنی، همراه با بازتاب مفاهیمی مانند بیماری و رنج و جستجو برای مفهوم زندگی در زمینه شرایط کاملا چالش‌برانگیز مانند بیماری، فشارهای اجتماعی و سایر عوامل تنش‌زا ارائه شده است.

کتاب طب روان تنی ترجمهٔ سيدحمزه حسينى (متخصص روان‌پزشكى و عضو هيئت‌علمى دانشگاه علوم پزشكى مازندان) و عبدالحسين ستوده نيا و افسانه شايسته آذر است. مجوز رسمى كپى‌رايت ترجمهٔ فارسى اين كتاب از سوى انتشارات انجمن روان‌پزشكى آمريكا به كتاب ارجمند واگذار شده است.

خواندن کتاب طب روان تنی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به روان‌پزشک‌ها و روان‌شناس‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب طب روان تنی

«رویکرد بالینی مورد استفاده در طب روان‌تنی غالبآ نسبت به آنچه بطور عادی در سایر الگوهای روانپزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد، تغییر و تعدیل قابل توجهی یافته است. به علاوه، بروز یک بیماری روانپزشکی در زمینه یک بیماری طبی یا جراحی غالبآ بطور قابل توجهی با تظاهر بیمار روانی در شخص که از لحاظ جسمی سالم است، تفاوت دارد. موارد ارائه شده در این فصل در تلاش برای روشن ساختن این نکات بیان شده‌اند.

یک تناقض شایع در طب روان‌تنی این است که در این رشته، روانپزشک سالهای زیادی را صرف یادگیری بالینی روشهای مختلف ارتباط با بیماران با استفاده از درجات متفاوت توجه به موارد ظریف در زمینه ارتباط بین فردی، توجه به تفاوت‌های جزئی در ارتباط و ارتباط غیرمستقیم و تمرین همدلی بالینی و سنجیده می‌نماید ـ زمان بسیار زیادی را فقط صرف تعامل و کار با بیماران بی‌اعتنا و بدون واکنش و / یا بیهوش می‌کند. برای کار در این زمینه، یک مهارت مهم برای انجام مصاحبه در طب روان‌تنی، توانایی غلبه بر موانع ارتباطی چالش‌برانگیز بصورت انعطاف‌پذیر است (غالبا غلبه بر چندین مانع ارتباطی بطور همزمان).

بجز در طب روان‌تنی که روان‌پزشک به کرات برای ارزیابی بیماران بیهوش، ساکت و / یا بی حرکت به کمک خواسته می‌شود، تعداد نسبتا کمی الگوهای بالینی روانپزشکی وجود دارد. قاعده‌ای که در تعامل با موارد شدید و متعدد سدهای ارتباطی باید به خاطر داشت، این است که: "هرچه تعامل شما با بیمار کمتر باشد، توانایی مشاهده شما باید بیشتر باشد". ارزیابی علایم حیاتی، سطح هوشیاری، میزان رفتارهای حرکتی، وضعیت اعصاب محیطی، رنگ و ماهیت پوست، سطح تونوس عضلات (از شل تا سفتی عضلات)، و وضعیت خلقی "عینی" بیمار بطور معمول در این جلسات مصاحبه انجام می‌شود. فرد معاینه‌گر ممکن است انتظارات متفاوتی در مورد وضعیت روانی مثلا یک بیمار بدحال مبتلا به بیماری کبدی با ظاهری بسیار زرد و یرقانی و یک بیمار با ظاهر فیزیکی سالم داشته باشد. بطور مشابه، بیماری که پس از یک حمله عروقی مغز دچار فلج واضح نیمه راست بدن شده، نسبت به کسی که اختلال حرکتی خفیف‌تر دارد، بیشتر در خطر ابتلا به افسردگی و زوال عقل است. "بازنمایی" وضعیت ذهنی مشاهده شده در بیمار در "زمینه" وضعیت جسمی او می‌تواند به درک همه جانبه وضعیت بالینی بیمار کمک کند.

سایر چالش‌های ارتباطی شایع در طب روان‌تنی بالینی عبارتند از:

- بررسی بیمارانی که به به زبان اصلی پزشک صحبت نمی‌کنند.

- چالش‌های ارتباطی ناشی از رسوم فرهنگی

- لوله‌گذاری داخل نای و تهویه مصنوعی

- روان‌آشفتگی و زوال عقل

- زبان پریشی

- بیمارانی که حنجره آنها با عمل جراحی برداشته شده است.

- بیمارانی که کیلومترها از حمایت‌های اجتماعی آشنا دور هستند.

- جداسازی فیزیکی و اجتماعی بیماران بعلت موارد احتیاطی کنترل عفونت

- سوختگی یا ادم صورت که ارزیابی وضعیت خلقی بیمار را دشوار می‌سازد

- بیمارانی که بطور محدود قادرند از اندام فوقانی خود استفاده کنند و نمی‌توانند بنویسند.

- محرومیت حسی بدلیل از دست دادن بینایی، شنوایی یا سایر حواس.

با این حال، علیرغم شیوع این موانع ارتباطی در طب روان‌تنی، واقعیت این است که بیمارانی که چالش‌برانگیزترین موانع ارتباطی را دارند، غالبآ در زمینه بیماری طبی یا جراحی، به بیشترین اختلال روانپزشکی دچار می‌شوند. بنابراین، با در نظر گرفتن میزان اختلال روانپزشکی در بیماری که در سمت دیگر مانع ارتباطی منتظر است، تلاش حداکثری پزشک در دستیابی به ارتباط بالینی پایه، غالبآ ضروری‌ترین نیاز بیمار می‌باشد.»