کتاب آشتی با تمدن

کتاب آشتی با تمدن نوشتهٔ آزاده پرواری است و انتشارات مهدخت آن را منتشر کرده است. این کتاب شامل جستارهایی آگاهی‌بخش در باب تن و جان زن است.

درباره کتاب آشتی با تمدن

کتاب آشتی با تمدن پس از واکاوی‌های بسیار در تاریخ و ادیان مختلف، پیرامون موضوع، سعی شده است مسائل مهم دررابطه‌با تغییر جایگاه زن و دلایل آن و همچنین تغییر پوشش زنان در سراسر جهان و تأثیر آن در جامعه جهانی مورد بررسی قرار بگیرد.

ازآنجاکه زن، نقش بسیار مهمی در خانواده و جامعه دارد، تک‌تک المان‌های مربوط به وی حائز اهمیت خاصی بوده که نباید از آن چشم‌پوشی کرد؛ لذا تغییرات این المان‌ها در طول زمان باید موردتوجه و بررسی خاص قرار بگیرد بالاخص در عصر حاضر که تفاوت‌های شایان ذکری با دوران قبل در طول تاریخ دارد. به همین دلیل چنین پژوهشی ضرورت خاصی پیدا می‌کند تا به همه زنان جهان هشداری در مورد جایگاهشان و همچنین خطرات احتمالی به‌خاطر تغییرات موجود بدهد. کتاب حاضر موضوع موردبحث را از تمام زوایای مختلف مذهبی، تاریخی، سیاسی و اجتماعی مورد بررسی قرار داده است تا اطمینان حاصل شود که نکته‌ای و حتی لحظه‌ای از تاریخ از قلم نیفتاده باشد.

نتیجه حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که جامعه زنان در طول تاریخ تا قبل از قرن بیستم یک‌پارچگی خاصی در نوع نگرش، تفکرات و حتی پوشش ظاهری داشته‌اند که جملگی با ارزش‌های دینی و اخلاقی و اجتماعی سازگاری تمام داشته است، اما به دلایل سیاسی و با تفکرات ضد دینی و تقدس‌زدایی از قرن بیستم تلاش‌های بسیار زیادی دررابطه‌با تغییر تفکر و پوشش زنان انجام شد که نهایتاً باعث تغییرات کنونی در جامعه زنان جهان شده و متأسفانه زن تبدیل به ابزار تجاری شده است.

حال وقت آن است که زنان جهان بگویند این پایان کار بازی‌های سیاسی است. در نهایت فرهنگ‌سازی، اطلاع‌رسانی و بصیرت‌افزایی زنان جهان از پیشنهادهای مهم این کتاب به دست‌اندرکاران فرهنگی و رسانه‌ای اعم از دانشگاه‌ها، مراکز مذهبی، فضای مجازی، رسانه‌های سمعی - بصری و... است.

خواندن کتاب آشتی با تمدن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران حوزهٔ زنان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آشتی با تمدن

«همه می‌دانیم که مؤثرترین شخص خانواده زن و مادر است. برای نمونه شرایط روحی خانواده هنگامی که مادر شرایط روحی یا جسمانی مناسبی ندارد، کاملاً به‌هم‌ریخته و نامساعد می‌شود. هنگام نبود یا خدای‌نکرده فوت مادر هسته مرکزی خانواده متلاشی می‌شود و هر عضوی از خانواده به بحران شدیدی مبتلا می‌شود. مادر کانون اصلی تفکر و تعقل، ذهنیت و باورهای خانواده است، یعنی این زن یا همان مادر است که تصمیم می‌گیرد فرزندان و حتی همسری خودباور، خودساخته، با اعتمادبه‌نفس، قدرتمند، معتقد و خلاق تربیت کند، یا نه برعکس خانواده‌ای ضعیف متوسل به قدرت دیگران، محتاج، خودباخته، بی‌قیدوبند و دنباله‌رو بسازد. در اثبات این مبحث همین بس که ضرب‌المثل‌هایی در این باره در فرهنگ ما وجود دارد برای نمونه؛ «از دامن زن مرد به معراج آید.» یا «پشت هر مرد موفقی زن موفقی وجود دارد.» و غیره. در جنگ سایبری امروزه همه تمرکز را روی مادر قرار داده‌اند و بر این باورند که با ناکارآمد و بی‌سوادکردن مادر خانواده، در پی آن جامعه را وابسته و غرب‌زده و مستعمره کنند. برای نمونه مادری که دغدغه‌ای جز ظاهر خود نداشته باشند، چطور می‌تواند فرزندان دلیر و شجاع و دغدغه‌مند تربیت کند؟!

مادری که اهل تفکر و مطالعه نیست، آیا فرزندانی اهل پژوهش و تفکر از او به بار می‌آیند؟!! مادری که اهل قناعت و مدیریت مالی و برنامه‌ریزی نیست چگونه می‌تواند نسل بعد را به سمت خودمحوری، معتقد به نفس و ذات خویش، خودباور و با مناعت طبع تربیت کند؟!

و حال سؤالاتم را برعکس می‌کنم مادر اهل فضل و مطالعه، مادری قانونمند و سخت‌کوش، مدیر و مدبر، باحیا و حجاب چگونه فرزندانی به جامعه هدیه می‌کند؟!

اکنون به بیانات رهبری اشاره می‌کنم که ارزش والایی برای جایگاه زن قائل است و می‌فرمایند: «زن ایرانی، زن مبارز میدان؛ زن ایرانی راهبه نیست، اما از راهبه پاک‌تر است و طیبه و طاهر است. سرباز نیست، اما به‌قدر سرباز میدان جنگ شجاعت دارد و با این که جهاد در میدان‌های رزم بر او واجب نیست، اما به‌قدر یک جهادگر در راه خدا تلاش می‌کند و در تمام صحنه‌ها حضور دارد.»

همچنین ایشان برای مسئله حجاب می‌فرمایند:

«حجاب برای زن، به معنای ذلت نیست؛ بلکه به معنای عصمت و حفظ زن است و نه فقط عصمت و حفظ زن، بلکه عصمت و حفاظت زن و مرد هر دوست. حجاب به معنای چادر نیست؛ اما چادر در نزد ما ایرانی‌ها که زن‌های ما از قدیم داشتند، بهترین نوع حجاب است؛ بدون چادر هم حجاب ممکن است. حجاب به معنای پوشیدن سالم است؛ نه پوشیدنی که از نپوشیدن بدتر است. به تعبیر روایات، پوشیده عریان که در عین پوشیدگی، مثل انسان برهنه و عریان است. آن پوشیدن، به درد نمی‌خورد؛ حجاب نیست؛ پوشیدن سالم که سر و مو و گردن و بدن و تمام سرتاپای بدن زن را پوشانده باشد؛ البته صورت و دودست را بسیاری فقها مستثنا می‌دانند؛ البته در مواردی که صورت بدون آرایش و ساده باشد؛ این هم‌معنای حجاب.»»