کتاب روان درمانی کوتاه مدت مشارکتی با کودکان

کتاب روان درمانی کوتاه مدت مشارکتی با کودکان نوشتهٔ متیو د. سلکمن و ترجمهٔ انوشه امین زاده است. انتشارات ارجمند این کتاب را منتشر کرده است. این کتاب در سال ۱۳۹۳ منتشر شده است.

درباره کتاب روان درمانی کوتاه مدت مشارکتی با کودکان

کتاب روان درمانی کوتاه مدت مشارکتی با کودکان (Collaborative brief therapy with children) که مجوز رسمی کپی رایت ترجمهٔ فارسی آن از سوی انتشارات «گیلفورد» به انتشارات ارجمند واگذار شده، از کودکان منعطف با عنوان کودکان رؤیایی یاد کرده است. کودکان منعطف می‌توانند به پژوهشگران چیزهای بسیاری درمورد اینکه چطور می‌توان در خانواده‌ها و محیط‌های اجتماعی پراسترس استقامت و سازگاری نشان داد، یاد ‌دهند؛ همچنین ۱۱ مهارت کلیدی که والدین می‌توانند در فرزندانشان پرورش دهند تا شکوفایی و انعطاف‌پذیری بیشتری در زندگیشان داشته باشند و مدل والدین راه‌حل‌مدار دررابطه‌با خردسالان که به والدین اهمیت حفظ یک نگرش خوش‌بینانه، برجسته‌کردن موفقیت‌های گذشته در راستای حل مشکلات و فعال‌کردن توانمندی‌هایشان را آموزش ‌می‌دهد، مورد بررسی قرار گرفته است. رویکرد درمانی مشارکتی کوتاه‌مدت مبتنی بر توانایی‌ها، درمان‌گران را مجهز به ابزارهایی می‌کند که بتوانند راهبرد درمانی کوتاه‌مدت مؤثری دررابطه‌با کودکان و خانوده‌هایشان اتخاذ کنند. این مدل مبتنی بر شایستگی‌ها و مشارکت است و از خانواده‌ها دعوت می‌کند اهدافشان را برای درمان تعریف کنند. یکی از ویژگی‌های این مدل استفاده از کودکان به‌عنوان مشاور متخصص برای والدینشان، درمانگر و دیگر متخصصان یاری‌دهنده و درگیر است. کودکانْ جادوگران فوق‌العاده‌ای هستند. آن‌ها والدینشان را به‌گونه‌ای درمان می‌کنند که درمانگر هرگز قادر به تکرار آن نیست. ایده‌های درمانی مورد بحث در این کتاب (بازی‌درمانی، هنردرمانی، روان‌درمانی مثبت‌نگر، درمان مبتنی بر ذهن‌آگاهی) به درمانگران کمک می‌کند در کارشان خلاقیت نشان دهند، بازی و سرگرمی بیشتری به جلسات درمانی تزریق کنند و از طریق ابزار و راهبردهای درمانی پیشنهادی، در کار بالینی با کودکان و خانواده‌هایشان کارایی بیشتری نشان دهند و مؤثرتر عمل کنند.

خواندن کتاب روان درمانی کوتاه مدت مشارکتی با کودکان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب روان‌شناسی کودکان و والدینشان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب روان درمانی کوتاه مدت مشارکتی با کودکان

«۶: بهترین را در کودکان به بار آورید

ما درخشندگی یک صفحهٔ جدید را در جایی که هر چیزی می‌تواند اتفاق بیافتد، می‌بینیم.

رینر ماریا ریلکه

کودکان، امروزه به چه مهارت‌ها و ویژگی‌هایی نیاز دارند تا بتوانند در زندگی خود پیشرفت کنند و برومند شوند؟ والدین چه ابزارها و راهبردهایی نیاز دارند تا به فرزندانشان کمک کنند که انعطاف‌پذیر، مهربان، خلاق و شهروندانی با اخلاق پسندیده شوند. می‌توان با طرح سؤال‌های مهمی از والدین به آنها یاد داد تا بازنگری نقادانه‌ای بر تلاش‌های والدگری خود داشته باشند: من می‌خواهم وقتی فرزندم بزرگ شد چه نوع بزرگسالی شود؟ آیا روش‌های والدگری من موجب تحقق یا بازداری این نوع بزرگسالی می‌شود؟ من حدس می‌زنم که بیشتر بزرگسالانی که در کلینیک آنها را می‌بینیم از خودشان چنین سؤال‌هایی نمی‌پرسند و ارزشیابی نقادانه‌ای نسبت به شیوه‌های والدگریشان ندارند. از سوی دیگر، بیشتر والدینی که با آنها کار می‌کنیم عادت دارند موفقیت‌های گذشتهٔ خود را در مدیریت رفتارهای مشکل‌ساز فرزندانشان یا حتی بخشی از رفتارهایشان که منجر به ادامهٔ مشکلات جاری یا کاهش آنها شده است را فراموش کنند. یکی از دلایلی که والدین به این جنبه از اطلاعات مهم توجه نمی‌کنند این است که مشکلات جاری به قدری در پیش چشم آنها بزرگ جلوه می‌کنندکه رفتارهای مثبت و بدون مشکل را نمی‌بینند. دلیل دیگر این فراموشی انتخابی این است که والدین اغلب به شیوه‌های تنگ‌نظرانه‌ای برای دیدن مشکلات رفتاری کودکان می‌چسبند به طوری که حتی این مشکلات را قبل از به وقوع پیوستن، پیش‌بینی می‌کنند. این مشکل ادراکی منجر به فرضیه‌های خود- کامبخش منفی در رابطه با فرزندانشان می‌شود. من در این بخش با استفاده از پژوهش‌های تجربی در زمینهٔ نظریات مربوط به والدگری، تجربه حرفه‌ای ۲۸ سالهٔ خودم در کار با والدین و تجربه‌های شخصیم به عنوان والد، نشان خواهم داد که چرا تمرکز بر چنین سؤال‌هایی مهم هستند. شرایط سخت اقتصادی امروزه، از دست دادن پس‌انداز (و در بعضی موارد کار) و هم‌چنین بزرگ کردن کودکان در جهانی سمی، مادی و وابسته به تکنولوژی که به گونه‌ای افراطی بر سر ربودن کودکان از طریق گسترش صفحه‌های الکترونیکی با یک‌دیگر رقابت می‌کنند و گاه به بهای از دست رفتن ارتباط کودکان با خانواده و دوستانشان تمام می‌شود، والدین را با چالش‌های سختی مواجه کرده‌اند. من این موضوعات اجتماعی و فرهنگی را مورد توجه قرار خواهم داد و راهبردهایی عملی ارائه خواهم کرد که والدین با کمک آنها بتوانند فرزندانشان را به عایق‌های هیجانی مورد نیاز برای مقابله با مشکلات زندگی خود مجهز کنند و اصالت دیدگاه شخصی آنها در میان تله‌های الکترونیکی مادی و تأثیرات بالقوه منفی جامعهٔ مدرن حفظ شود.»