کتاب لئوناردو داوینچی از آغاز تا پایان

کتاب لئوناردو داوینچی از آغاز تا پایان از انتشارات هارلی هیستوری با ترجمهٔ ماجده مطلبی است و نشر ثالث آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب لئوناردو داوینچی از آغاز تا پایانکتاب لئوناردو داوینچی از آغاز تا پایان

اگر با شما از مردی به نام لئوناردو دی سر پی‌یرو بگویم، آیا درمی‌یابید از چه کسی حرف می‌زنم؟ بعید است! اما اگر بگویم لئوناردو داوینچی، بی‌معطلی می‌فهمید از چه کسی سخن می‌گویم. بله هر دو نام متعلق به یک نفر است. لئوناردو رشد می‌کند، بزرگ می‌شود و بالاخره همان چیزی می‌شود که همه‌مان به عنوان مرد رنسانسی می‌شناسیم. هنرمندی مبتکر و خلاق. لئوناردو قدرت تجسم خارق‌العاده‌ای داشت و هر چیز را تا ریشه می‌کاوید. این ستارهٔ درخشان همزمان با ظهور رنسانس یعنی دورهٔ تجدد ادبی و فرهنگی تجلی یافت. لئوناردو با ذهنی سرشار، کنجکاو و خِردی غریزی زاده شد. همواره در پی یافتن پاسخ برای سؤالاتش بود. او نه‌تنها هنرمند، دانشمند نیز بود. در علوم گوناگونی چون علوم طبیعی، معماری، مهندسی نظامی و در اختراعات، نقاشی، طراحی و مجسمه‌سازی زبانزد بود. او یکی از بزرگ‌ترین نقاشانی است که تاکنون زیسته‌اند. برخی بر این عقیده‌اند که لئوناردو برترین آنان است. نبوغ او فراتر از سه‌پایهٔ نقاشی و رنگ و قلم‌مو بود. قدرت تصور، تجسم و ادراکش او را از دیگران متمایز کرد. کارنامه‌اش مزین است به تصاویر زیبای بهشتی، از طرح‌های گرافیکی گرفته تا آناتومی بدن انسان؛ آن هم سال‌ها پیش از آن‌که دانشمندان به اسکن و اشعهٔ ایکس دست یابند. لئوناردو زندگی‌اش را صرف مشاهده و انجام کارهای فراوانی در عرصه‌های مختلف کرد. دفترچه‌اش پُر بود از طرح‌های بدن انسان. زندگی را از زوایای مختلف می‌دید و آنچه را می‌دید، ثبت می‌کرد؛ نور و سایه، پرسپکتیو، گیاه‌شناسی، فیزیک، نجوم، مناظر طبیعی، معماری، طراحی، آزمایش‌ها و اختراعات و پی بردن به مسائل فلسفی. لئوناردو به تمامی این موضوعات اشراف داشت و چیزی نبود که از افق دیدش پنهان بماند. او به‌تنهایی قلب اروپا را تسخیر کرده بود و آوازه‌اش همه‌جا پیچیده بود. کسی نبود که او را نشناسد. آن هم وقتی که اطلاع‌رسانی مثل حالا نبود و شهرت به آسانی دست نمی‌داد.

لئوناردو فرزند نامشروعی بود که در یکی از روستاهای دورافتادهٔ ایتالیا زاده شد. همه بی‌خبر بودند از وجود پسرک بی‌نام‌ونشانی که تا سال‌های اول زندگی حتی نام‌خانوادگی هم نداشت. تا بعد که همچون خورشید به همه‌جا تابید، به او توجه شد و احترام پاپ‌ها، شاهزادگان و پادشاهان عصرش شامل حالش شد.

زمانی برابر با رنسانس اروپایی، از قرون گذشته تا قرون وسطا کسی جز او قادر به تسخیر چنین مرتبه و منزلتی در تاریخ نبوده است. او مردم همعصرش یعنی مردمان قرون جدید را به چالش کشید. آنان را از رخوتِ انزوا و کلیشه‌ها بیرون کشید و به سوی تفکرات مدرن رهنمون کرد. برای چنین انقلاب‌های فرهنگی و شکوفایی‌های ژرفی، به اندیشمندانی فراتر از زمان و پیشرو نیاز است و آن فرد چه کسی بهتر از لئوناردو داوینچی؟

خواندن کتاب لئوناردو داوینچی از آغاز تا پایان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند دربارهٔ لئوناردو داوینچی بیشتر بدانند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب لئوناردو داوینچی از آغاز تا پایان

«لئوناردو پانزدهم آوریل ۱۴۵۲ در شهر توسکان‌هیلِ وینچی متولد شد. مادرش کاترینا دختر یک دهقان و پدرش پی‌یرو فروسینو دی آنتونیو از ثروتمندان وینچی بود. والدینش هرگز ازدواج رسمی نکردند. لئوناردو نام‌خانوادگی نداشت و او را به نام پدر و منطقه‌ای که در آن متولد شده بود، صدا می‌کردند.

لئوناردو دی سر پی‌یرو دا وینچی، به معنی لئوناردو، پسر پی‌یرو از منطقهٔ وینچی. شواهد و مدارک امروزی نشان می‌دهند که کاترینا، مادر لئوناردو، برده‌ای از خاورمیانه بوده است. اوایل دوران رنسانس در ایتالیا، بین خانواده‌های برجسته متداول بود که از اروپای شرقی و خاورمیانه، زنانی به کنیزی بیاورند.

پی‌یرو هرگز با کاترینا ازدواج نکرد. لئوناردو ثمرهٔ رابطهٔ عاشقانه و بی‌سرانجام آن دو بود.

او پنج سال نخست زندگی‌اش را همراه مادرش در آنکیانو سپری کرد و سپس از ۱۴۵۷ با پدر، پدربزرگ، مادربزرگ و عمویش در وینچی عمر گذراند. در کودکی چندین بار شاهد ازدواج پدرش بود و حاصلش، دوازده خواهر و برادر ناتنی بود که هیچ‌یک با لئوناردو رابطهٔ خوبی نداشتند. لئوناردو، جوجه‌اردک زشت خانواده، هرگز از وجود دیگران بهره‌ای نبرد و این همه دوران سختی را برایش رقم زد. حتی پس از آن از ارث پدر، هیچ به او نرسید. تنها موهبتی که نصیبش شد تحصیلات بود. سال‌های نوجوانی او به آموختن لاتینِ پایه، ریاضیات و جغرافی گذشت. دانش‌آموز ممتازی نبود و توجهش به مسائلی خارج از کلاس درس جلب می‌شد.

قرنی که لئوناردو در آن متولد شد، آغاز رنسانس ایتالیایی بود؛ قرون چهاردهم، پانزدهم و شانزدهم؛ زمان انقلاب بزرگ فرهنگی و شکوفایی هنری؛ نه‌تنها در ایتالیا، در سراسر اروپا. این همان تجدیدحیات و تولد دوبارهٔ اروپا بود از مرگ سیاه و ویرانگری که همه‌چیز را به نابودی کشانده بود؛ انقلاب بزرگ رنسانس!

رنسانس ایتالیایی در هنر، معماری و فلسفهٔ جدید معنا یافته است. تفکرات تازه‌ای که در سراسر اروپا سایه افکند و باورهای ریشه‌دار مردم را که عقایدی زنگ‌زده و زنگاربسته بود، از ریشه سوزاند و جایش را به نواندیشی و تحول داد.

اندیشمندان و تأثیرگذارانی پدید آمدند که پیش از آن هرگز وجود نداشتند؛ دورانِ دستاوردهای بزرگ هنری، ادبی، علمی و موسیقایی. ایتالیا پیش از هر جای دیگر، یکه‌تاز و پیشرو در همهٔ عرصه‌ها بود. زمانی که مناطق وسیعی عرصهٔ جولان کشورهای دیگر اروپا شده بود و تا قرن نوزدهم که کشور هنوز متحد نشده بود، همچنان ادامه داشت، تقسیم‌بندی جغرافیایی کشور مثل حالا نبود.»