کتاب زندگی گالیله

کتاب زندگی گالیله نوشتهٔ برتولت برشت و ترجمهٔ عبدالرحیم احمدی است. انتشارات نیلوفر این نمایشنامهٔ مشهور آلمانی را همراه با گفتاری درمورد آثار و اندیشه‌های «برتولت برشت» روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب زندگی گالیله

برتولت برشت، نمایشنامهٔ زندگی گالیله را در سال ۱۹۳۸ میلادی و در ژانر درام تاریخی نوشت. این نمایشنامه اولین‌بار در سال ۱۹۴۳ در زوریخ اجرا شد. زندگی گالیله در ۱۵ پرده نوشته شده است. برشت برای نوشتن آن از داستان واقعی دانشمند مشهوری به نام «گالیله» الهام گرفته است. او این نمایشنامه را پس از آنکه مارکسیست شد، نوشت. این نمایشنامه آخرین اثر برتولت برشت به شمار می‌رود. اولین پردهٔ نمایشنامه از سحرگاه شروع می‌شود. در این زمان گالیله ۴۶ سال دارد. آخرین پرده در تاریکی شب روایت می‌شود و گالیله ۷۳ سال دارد. این نمایشنامه حاوی قصهٔ تلاش گالیله برای اثبات علم و موانع سر راهش را روایت می‌کند. گالیله به این حقیقت رسیده است که خورشید ثابت است و زمین دورش می‌چرخد، اما کلیسا باور دارد که زمین به دور خورشید می‌چرخد و گالیله را به دادگاه تفتیش عقاید احضار می‌کند.

قهرمان نمایشنامهٔ برتولت برشت دچار داوری بی‌رحمانه‌ای نسبت به خود شده است و به‌دنبال معنای واقعی علم می‌گردد. گالیله دانشمند و مخترع مشهور ایتالیایی در قرن‌های ۱۶ و ۱۷ میلادی بود. دلیل اصلی شهرت گالیله به دفاع علمی او از نظریه‌ٔ کوپرنیک مربوط می‌شود. کوپرنیک ادعا کرده بود که خورشید به گرد زمین نمی‌چرخد. همین موضوع برای گالیله دردسرهای زیادی به وجود آورد؛ چراکه مرکز کائنات و هستی‌بودنِ کره‌ٔ زمین برای کلیسا حقیقتی محض و مقدس بود که این دانشمند ایتالیایی زیر سؤال برد. پای گالیله به دادگاه تفتیش عقاید کشیده شد، اما توبه کرد و توانست از خطر سوزانده‌شدن رهایی یابد.

حمید سمندریان، کارگردان تئاتر و مترجم بسیاری از نمایشنامه‌های مطرح کلاسیک، با حسرت اجرای نمایشنامهٔ زندگی گالیله، در ایران، درگذشت.

خواندن کتاب زندگی گالیله را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی معاصر آلمان و قالب نمایشنامه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره برتولت برشت

اویگن برتولد فریدریش برشت در ۱۰ فوریهٔ ۱۸۹۸ در آگسبورگِ آلمان به دنیا آمد. او نویسنده، کارگردان و نظریه‌پرداز نامدار و معاصر آلمانی است. برتولت برشت در کودکی با کتاب مقدس آشنا شد. این آشنایی تأثیری همیشگی بر قلم او گذاشت. ۱۶ساله بود که آتش جنگ جهانی اول شعله‌ور شد. کمی بعد مقاله‌ای ضدّجنگ نوشت و تا مرز اخراج از مدرسه پیش رفت. از سال ۱۹۱۶ مقالات برشت با نام جدید «برت برشت» منتشر شد. او در سال ۱۹۱۷ پیش از آن که به‌عنوان سرباز به خدمت ارتش درآید، به توصیهٔ پدرش دورهٔ پزشکی دانشگاه مونیخ را آغاز کرد تا به‌این‌وسیله از جنگ دور بماند. در همین زمان بود که درام را نزد «آرتور کوتشر» آموخت. برشت پس از بازگشت به آگسبورگ در پاییز ۱۹۱۸ به ارتش فراخوانده شد؛ در قامت یک نیروی درمانگر پا به میدان جنگ گذاشت؛ جنگی که یک ماه پس از حضور برشت به پایان رسید. برشت در سال ۱۹۱۷ رابطه‌ای عاطفی را با معشوقه‌اش «پائولا» آغاز کرد؛ فرزندش فرانک از این رابطه متولد شد. فرانک در جنگ جهانی دوم در جبههٔ شرقی و درحالی‌که برای نازی‌ها می‌جنگید، کشته شد.

برتولت برشت کار هنری خود را با ایفای نقش در نمایش‌های کوچک آغاز کرد. نخستین نمایش‌نامهٔ او «بَعَل» نام داشت که آن را در ۲۰سالگی و تحت‌تأثیر مکتب ادبی اکسپرسیونیسم نوشت. بعل شاعری جوان و بی‌اهمیت نسبت به قراردادهای کهن اخلاقی و اجتماعی است که در پی ارضای تمایلات درونی خود هیچ مرزی نمی‌شناسد؛ شخصیتی که صبغهٔ فکر برتولت برشت را می‌توان در سیمای او دید. «آوای طبل در شب» دومین نمایشنامهٔ برشت است که آن را بین سال‌های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ نوشت. این نمایش‌نامه نیز از اکسپرسیونیسم «ارنست تولر» و «گئورگ تایزر» تأثیر گرفته است. سومین نمایشنامهٔ او نیز «در جنگل شهر» نام داشت. برشت برای این ۳ نمایش‌نامهٔ اولش جایزهٔ معتبر کلایست را دریافت کرد. «آدم آدم است» نمایشنامهٔ مهم دیگری از برتولت برشت است. او برای اولین‌بار در این اثر از سبک ابداعی‌اش در تئاتر پرده‌برداری کرد. ویژگی مهم این نوع نمایش «فاصله‌گذاری» است؛ جایی‌که ویژگی‌های ذاتی نمایش نه‌تنها کمرنگ نشده، که تقویت نیز می‌شود. ‌برتولت برشت نوشتن این نمایشنامه‌ را در سال ۱۹۲۶ به پایان رساند. او در سال ۱۹۲۶ «اپرای سه پولی» را با اقتباس از اپرای بالهٔ «پول گدایان» از جان گی آفرید. اپرای دوم او «عظمت و انحطاط شهر ماهاگونی» نام داشت که اولین‌بار در قالب نمایش کمدی موزیکال «ماهاگونی» به صحنه رفت.

نمایشنامه‌های دیگر برشت عبارت هستند از نمایشنامهٔ آموزشی «بادنی»، «ژان مقدس کشتارگاه‌ها»، «آنکه گفت آری و آنکه گفت نه»، «تدبیر»، «مادر»، «استثنا و قاعده»، «مقدسین و مقدسان»، «کله‌گردها و کله‌تیزها»، «ترس و نکبت رایش سوم»، «تفنگ‌های بانو کارار»، «ننه دلاور و فرزندانش»، «زندگی گالیله»، «انسان خوب سه‌چوان»، «ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی»، «صعود محتاطانه آرتورو اوی»، «داستان سیمون ماشار»، «شوایک در جنگ جهانی دوم»، «دایرهٔ گچی قفقازی»، «روزهای کمون» و... . کتاب «جلادان هم می‌میرند» نیز از آثار این نویسنده است که در سال ۱۹۴۳ با کارگردانی فریتس لانگ به‌صورت فیلم سینمایی ساخته شد؛ همچنین او در کتاب «درباره تئاتر» درمورد نظریه‌اش (تئاتر حماسی یا اِپیک) توضیح داده است.

برتولت برشت که در سال‌های واپسین عمرش شعر معروف «مرثیه‌های باکوف» را سرود در ۱۴ اوت ۱۹۵۶ بر اثر عارضهٔ قلبی در برلین درگذشت.

بخشی از کتاب زندگی گالیله

«گالیله: شفاف است و تقریباً شیرین. ولی همان «تقریباً». آندره‌آ، این اسباب و آلات، یخ و لگن و سوزن را بردار. من قدر حظ نفسانی را می‌دانم و تاب تحمل آدم‌های بی‌غیرتی را که همه‌اش از ضعف دم می‌زنند، ندارم. من می‌گویم که لذت‌بردن، خودش کاری است.

کشیش جوان: منظورتان چیست؟

فدرزونی: دوباره زمین را به دور خورشید به گردش درمی‌آوریم.

آندره‌آ: (زمزمه‌کنان):

کتاب مقدس ساکنش می‌داند

و علمای ما ثابت می‌کنند که ساکن است

پدر مقدس، پاپ، گوش زمین را می‌گیرد

و محکم نگاهش می‌دارد. و با این‌همه زمین می‌چرخد.»