کتاب درباره نمایش

کتاب درباره نمایش نوشتهٔ ژان پل سارتر و ترجمهٔ ابوالحسن نجفی است. انتشارات نیلوفر این کتاب را که به هنر تئاتر پرداخته، روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب درباره نمایش

کتاب درباره نمایش حاوی مجموعه‌ای از مقالات، یادداشت‌ها، سخنرانی‌ها، نقدها و مصاحبه‌های ژان پل سارتر (فیلسوف، نمایشنامه‌نویس و منتقد مشهور فرانسوی) است. بخشی از این مطالب پراکنده بود و بخشی سال‌ها گم شده بود. ۲ محقق با کوشش بسیار این اطلاعات را از منابع مختلف گرد‌آوری کردند و در سال ۱۹۷۳ میلادی در مجموعه‌ای مفصل به چاپ رساندند. نسخهٔ فارسی این کتابْ شامل بخش اعظم مقالات آن مجموعه است.

گفته شده است که این کتاب یکی از مهم‌ترین آثار نمایشی ژان پل سارتر است که به‌عنوان کتابی مرجع همواره خوانده شده و منشأ بحث‌ها و نظریه‌های تئاتری بوده است. سارتر علاوه بر خلق درام‌های سیاسی و اقتباس از نمایشنامه‌های یونان باستان، یک تئوریسین تئاتر هم بود و مقالات متعددی در این‌باره نوشت. کتاب حاضر، حاوی نقطه‌نظرهای این فیلسوف و نویسنده دربارهٔ «هنر نمایش» است.

مطالب این کتاب به موضوعاتی مانند سبک بیان نمایش، ساختن اسطوره، تئاتر مردمی و تئاتر اعیانی، اسطوره و واقعیت در تئاتر، برتولت برشت و نمایشنامه‌نویسان کلاسیک پرداخته است.

خواندن کتاب درباره نمایش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران هنر تئاتر پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ژان پل سارتر

ژان پل سارتر در سال ۱۹۸۰ به دنیا آمد. او فیلسوف، فعال اجتماعی و نویسنده‌ای فرانسوی و نیز همسر «سیمون دوبوار» بود. سارتر به آزادی بنیادی انسان و اینکه «انسان، محکوم به آزادی است» باور داشت. به‌طور کلی، ۲ دوره در زندگی حرفه‌ای سارتر وجود دارد؛ نخستین دوره، دورهٔ پس از نوشتن اثر معروفش «هستی و نیستی» و دومین دوره، پس از نگارش رمان «تهوع» است. در دومین دورهٔ حرفه‌ای زندگی‌اش، سارتر به‌عنوان روشن‌فکری فعال از نظر سیاسی شناخته شد. او از طرفداران کمونیسم بود؛ هرچند هرگز به‌طور رسمی به عضویت حزب کمونیست فرانسه درنیامد. سارتر بیشتر عمرش را صرف تطبیق ایده‌های اگزیستانسیالیستی‌اش کرد. او معتقد بود که انسان باید خودش سرنوشتش را تعیین کند؛ همچنین مطابق با اصول کمونیسم، باور داشت که نیروهای اقتصادی - اجتماعی جامعه که از کنترل انسان خارج هستند، نقشی حیاتی در تعیین مسیر زندگی اشخاص دارند.

سارتر، در سال ۱۹۶۴، جایزهٔ ادبی نوبل را برنده شد، ولی از پذیرفتن این جایزه پرهیز و خودداری کرد. او در نامه‌ای که به آکادمی نوبل نوشت، توضیح داد که نمی‌تواند جایزه را بپذیرد و نمی‌خواهد که هرگز نامش در فهرست دریافت‌کنندگان آن جایزه قرار گیرد. این فیلسوف فرانسوی، به‌عنوان یک نویسنده نمی‌خواست نامش با سازمانی مرتبط گردد. بعضی از فیلسوفان معتقد هستند که سارتر در کارهایش مفاهیم متناقضی را در کنار هم قرار داده است. او از سال ۱۹۷۳ به بعد، تقریباً تمامی قدرت بینایی خود را از دست داد و دیگر قادر به نوشتن نبود؛ بااین‌همه کوشید با انجام مصاحبه‌ها، دیدارها و حضور در مراسم‌ها کماکان چهره‌ای فعال و اجتماعی از خود نشان دهد. او در جایی از مبارزۀ مردم ایران علیه محمدرضاشاه پهلوی و آزادی زندانیان سیاسی و همچنین مبارزۀ مردم شیلی علیه دیکتاتوری آگوستو پینوشه طرفداری کرد.

بخشی از آثار مهم سارتر عبارتند از:

رمان «تهوع» (یا «غثیان»)، «زنده باد چگوارا»، «دیوار» (مجموعه داستان)، «هستی و نیستی» (رساله فلسفی)، «خروج ممنوع» (نمایش‌نامه)، «مرده‌های بی‌کفن‌و‌دفن» (نمایش‌نامه)، «روسپی بزرگوار» (نمایش‌نامه)، «گوشه‌نشینان آلتونا» (نمایش‌نامه)، «مگس ها» (نمایش‌نامه)، «راه‌های آزادی»، «نقد عقل دیالکتیکی» (رساله فلسفی)، «اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر» (رساله فلسفی)، «ادبیات چیست؟» (رساله ادبی - فلسفی)، «اندیشه‌هایی دربارهٔ مسئلهٔ یهود» (رساله)، «چرخ‌دنده» (فیلم‌نامه) و کتاب «واژه‌ها».

ژان پل سارتر در سال ۱۹۰۵ درگذشت.

درباره ابوالحسن نجفی

ابوالحسن نجفی، زبان‌شناس، مترجم، ویراستار و عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی است که در سال ۱۳۰۸ در خانواده‌‌ای مذهبی و سنتی به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در اصفهان گذراند و در رشتهٔ ادبیات فارغ‌التحصیل شد. در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران زیر نظر استادانی چون «پرویز ناتل خانلری»، «فاطمه سیاح» و «موسی بروخیم» به تحصیل در رشتهٔ زبان فرانسه پرداخت؛ سپس در رشتهٔ زبان‌شناسی در سوربن (کشور فرانسه) زیر نظر «آندره مارتینه» به ادامهٔ تحصیل مشغول شد.

ابتدا به‌عنوان دبیر در اصفهان مشغول به کار شد؛ سپس در گروه ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان به تدریس پرداخت و تا سال ۱۳۴۹ آنجا بود. در همان سال به تهران آمد و همکاری خود را با مؤسسهٔ فرانکلین آغاز کرد؛ هم‌زمان به‌عنوان استاد مدعو در گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران نیز مشغول شد. او مدتی در دانشگاه آزاد (پیش از انقلاب)، مرکز نشر دانشگاهی و گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامهٔ طباطبایی همکاری داشت. در مرکز نشر دانشگاهی به تدریس «وزن شعر فارسی»، «مبانی زبان‌شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی» و «امکانات زبان فارسی در ترجمه» مشغول بود.

عمدهٔ فعالیت‌های ادبی و علمی ابوالحسن نجفی در حوزهٔ ترجمهٔ متون ادبی، ویرایش، زبان‌شناسی و وزن شعر فارسی است. او یکی از دقیق‌ترین دایره‌ها برای طبقه‌بندی وزن شعر فارسی را تدوین کرد که به «دایرهٔ نجفی» معروف است. برخی از آثار تألیفی او عبارتند از «غلط ننویسیم»، «مبانی زبان‌شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی»، «فرهنگ فارسی عامیانه»، «وزن شعر فارسی» و... . او مترجم ده‌ها کتاب ادبی و هنری است که برخی از آن‌ها عبارتند از «شیطان و خدا» (ژان پل سارتر)، «گوشه‌نشینان آلتونا» (ژان پل سارتر)، «شنبه و یکشنبه در کنار دریا» (روبرمرل)، «کالیگولا» (آلبرکامو)، «عیش و نیستی» (تیری مونیه)، «شازده‌کوچولو» (آنتوان دو سنت اگزوپری)، «خانوادهٔ تیبو» (روژه مارتن دوگار)، «نژاد و تاریخ» (کلود لوی استروس)، «ضدخاطرات» (آندره مالرو) و «درباره نمایش» (ژان پل سارتر).

بخشی از کتاب درباره نمایش

«در سینما وضعِ پیچیده و دوگونه‌ای پیش می‌آید، بدین معنی که ما مستقیماً واقعیت را نمی‌بینیم، بلکه چشم دوربین در کار است، یعنی شاهدی غیرشخصی که میان تماشاگر و شیءِ مشهود قرار می‌گیرد:‌ من چیزها را آن‌طور می‌بینم که کسی جز من آنها را ببیند؛ مثلاً من جسماً بسیار دور از جسم بازیگر هستم و با این همه می‌توانم او را از طریق «درشت‌نمایی» ببینم.»