کتاب زیباترین داستان های سعدی

کتاب زیباترین داستان های سعدی نوشتهٔ علیرضا تنهائی است. انتشارات متخصصان این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر شما را با «سعدی شیرازی» و آثار او آشنا می‌کند.

درباره کتاب زیباترین داستان های سعدی

«ابو محمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف» معروف به «شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی» و متخلص به «سعدی» در سال ۶۰۶ هجری قمری به دنیا آمد. او نویسنده و شاعر مشهور ایرانی است که در همهٔ دنیا اهل ادب و هنر او را می‌شناسند. «استاد سخن»، «پادشاه سخن» و «شیخ اجل» از لقب‌هایی است که به این شاعر شهیر داده‌اند. سعدی در نظامیهٔ بغداد تحصیل و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد؛ سپس به زادگاه خود شیراز، بازگشت و تا پایان عمر آنجا اقامت کرد. مهم‌ترین کتاب‌های سعدی شیرازیْ گستان، بوستان، غزلیات و هزلیات او هستند. او شعرهایی نیز به زبان عربی سروده است. سهل‌ممتنع‌بودن، طنز، ایجاز، استفاده از آیات قرآن کریم و برخی احادیث از ویژگی‌های آثار سعدی شیرازی به شمار می‌رود. سعدی که کتاب‌های بسیاری دربارهٔ او و آثارش نوشته شده است، در سال ۶۹۰ هجری قمری درگذشت. آرامگاه او در شیراز واقع شده و به «سعدیه» معروف است.

نویسنده در کتاب زیباترین داستان های سعدی، نوشته‌‌های سعدی را با سبک دیگری که نشان‌‌دهندهٔ روش و منش سعدی شیرازی است و می‌‌تواند به‌نوعی در زندگی ما کارایی داشته باشد، تقسیم‌‌بندی و تفسیر کرده به‌نحوی که هم آموزنده باشد هم زیبا و جذاب ارائه کرده است. نویسنده معتقد است که ما هنوز سعدی را نشناخته‌ایم؛ پس امیدوار است که این کتاب گامی باشد برای شناختن و لذت‌بردن بیشتر از آثار سعدی شیرازی.

خواندن کتاب زیباترین داستان های سعدی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مطالعه دربارهٔ سعدی شیرازی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب زیباترین داستان های سعدی

«"دختر سعدی"

کسی که بیشتر ساعات شبانه‌روز را در خارج از خانه به سر ببرد دوستان و بستگان کنایتاً او را دختر سعدی می‌نامند و در لفافهٔ طنز و هزل می‌گویند فلانی دختر سعدی است. همه‌جا هست جز خانه‌اش.

باید دید شیخ اجل دختری داشت یا نه، اصولاً چه عاملی موجب شده که چنین شوخی طنزآمیز و در عین حال دور از نزاکت اخلاقی، درباره‌اش ساخته شود تا به حدی که صورت ضرب‌المثل پیدا کند.

اگر به تاریخچهٔ زندگانی سعدی فی‌الجمله واقف شویم، معلوم می‌شود که شیخ اجل در خردسالی از شیراز خارج شد و در سنین کهولت و پیری مراجعت کرده است.

در طول مدت تحصیل و جهانگردی هم همیشه بی‌برگ‌وساز بود و مانند درویشان زندگی می‌کرد. از طرف دیگر به علت دایم السفر بودم مجال ازدواج و تشکیل عائله نداشت تا فرزندی از او باقی مانده به نام دختر سعدی معروف شده باشد. آن‌هم دختر بی‌بندوباری که غالب لیالی را در خارج از خانه شب‌زنده‌داری کند! اظهار چنین مطالب، بی‌گمان اهانت و اسائهٔ ادب به ساحت استاد بزرگواری است که خود درس تهذیب اخلاق می‌دهد و اشعار و گفتارش نصب العین جامعهٔ بشری است.

گرچه که سعدی در باب دوم گلستان آنجا که در گیرودار جنگ‌های صلیبی اسیر مسیحیان شد اشاراتی به ازدواج با دختر رئیس حلب می‌کند ولی این ازدواج دوامی نداشت و پس از مدت کوتاهی به جدایی منتهی گردید.

سعدی در سفر حجاز ظاهراً به صنعا پایتخت کشور یمن رفت و در آن سفر هم زن و فرزند داشت ولی فرزند خردسالش- دختر یا پسر معلوم نیست- در صنعا در گذشته است چنان که خود در بوستان گوید:

به صنعا دَرَم، طفلی اندر گذشت

چه گویم کز آنم چه بر سر گذشت»