کتاب کاربرد بیوفیزیک

کتاب کاربرد بیوفیزیک نوشتهٔ حمید جعفرزاده است. نشر عطران این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب کاربرد بیوفیزیک

کتاب کاربرد بیوفیزیک پس از تبیین کلیات موضوع، در فصل دوم مروری بر ادبیات تحقیق و پیشینهٔ آن کرده و در فصل آخر از مواد و روش‌ها سخن گفته است. این کتاب مباحث خود را با تعریف اصطلاح سرطان آغاز کرده و گفته است که سرطان اصطلاحی برای اطلاق به گروهی از ناهنجاری‌ها است که در آن سلول‌های سالم غیرطبیعی شده و این سلول‌های غیرطبیعی بدون کنترل تقسیم می‌شوند و می‌توانند به سایر بافت‌ها تهاجم پیدا کنند. نویسنده در ادامه آورده است که پس از بیماری‌های قلبی وعروقی که سالانه، مرگ‌ومیر افراد بسیاری را در جهان به خود اختصاص داده، سرطان دومین علت مرگ‌ومیر در کشورهای توسعه‌یافته به شمار می‌رود.

می‌دانیم که سرطان از نظر مالی و زمانی هزینهٔ بسیاری در پی دارد و در صورت عدم‌درمان کشنده است؛ بنابراین تشخیص و درمان زودهنگام آن از اهمیت به‌سزایی برخوردار است. سرنوشت سلول‌ها کاملاً کنترل‌شده است و بر اساس نیازهای بدن انجام می‌شود. سرنوشت سلول در هر زمان به‌طور کاملاً دقیق، به‌وسیلهٔ فاکتورهای رشد،‌ پیام‌های محیطی و برخی پروتئین‌ها و انتقال‌دهنده‌های سلولی کنترل می‌شود.

خواندن کتاب کاربرد بیوفیزیک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران بیوفیزیک پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب کاربرد بیوفیزیک

«هیستون‌ها را به دو گروه تقسیم بندی می‌کنیم. هیستون‌های اصلی که حالت اکتامر (۸ مونومر با نسبت برابر) در ساختمان پیکر یا قلب نوکلئوزوم‌ها (واحد های ساختمانی رشته های کروماتینی) وجود دارند و عبارتند از.H۲a, H۲b, H۳, H۴ از ویژگی های مهم این هیستون‌ها پایداری (عدم تنوع) ترتیب‌های ساختمانی آن‌ها در جانداران مختلف است یعنی ضمن روندهای تحمل و تکامل این پروتئین‌ها دستخوش تغییر زیادی نشده‌اند. هیستون فرعی H۱ است که در ساختمان پیکر نوکلئوزوم‌ها وجود ندارد بلکه در حد واسط آن‌ها قرار گرفته است.H۱ در همهٔ سلول‌های جانداران یکسان نیست و تنوع ساختمانی دارد. مطالعات سال‌های اخیر نقش بسیار مهم و اساسی را برای H۱ از نطر شکل فضایی کروماتین، به هم پیوستگی واحدهای ساختمانی آن (نوکلئوزوم‌ها) و ایجاد پیچیدگی‌ها و تابیدگی‌های رشته‌های کروماتینی، مشخص ساخته است.H۲ دارای زیر واحدهایی مثل A،B،C، D است که از نظر لیزین نابرابر هستند.H۱A در تراکم DNA نقش بیشتر و H۱C نقش کمتری دارد. پروتئین‌های هیستونی H۲a و H۲b شباهت زیادی به هم دارند. در این دو پروتئین برخلاف H۱ که در انتهای C دارای بازهای مثبت زیادی است)، انتهای N طویل‌تر بوده و بارهای مثبت بیشتری در این ناحیه وجود دارد. هیستون H۳ با وزن مولکولی ۱۵۰۰۰ دالتون دارای یک زنجیرهٔ پلی پپتیدی با ۱۳۵ اسید آمینه می‌باشد. این زنجیره در دو انتها واجد اسیدآمینهٔ آلانین بوده و بر خلاف سایر هیستون‌ها دارای اسید آمینهٔ سیستئین می‌باشد که در ساختمان سوم پروتئین‌ها نقش مهمی را عهده‌دار است. هیستون H+ یک زنجیرهٔ پلی پپتید با وزن مولکولی ۱۱۰۰۰ دالتون و ۱۰۳ اسید آمنیه است (۱۵).»