کتاب ماه پیشونی

کتاب ماه پیشونی نوشتهٔ محمد عباسی است و انتشارات کنکاش آن را منتشر کرده است. این کتاب روایتی تازه از داستان قدیمی و بسیار زیبای ماه پیشانی است.

درباره کتاب ماه پیشونی

یکی بود، یکی نبود. پیش خدا، بین ما آدم‌ها به غیر از رفتارمان هیچ فرقی نبود. توی یک شهر بزرگ توی یک خانه‌ٔ کوچک، دختر مهربانی زندگی می‌کرد که رزا نام داشت. خانواده‌ٔ این دختر مؤدب و وظیفه‌شناس، شلوغ و فقیر بودند و او برای کمک به گذران زندگی آنان ناچار بود به دنبال کار بگردد. او بعد از کمی جست‌وجو، توانست در قصر بزرگ و زیبای فرمانروای شهرشان مشغول به کار شود. او در آنجا وظیفهٔ خدمت به دختر این خانوادهٔ ثروتمند را به عهده داشت؛ بانویی که تقریباً هم سن و سال خودش بود و خانواده‌اش او را به اسم گلسانا صدا می‌زدند... .

خواندن کتاب ماه پیشونی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان‌های کهن پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ماه پیشونی

«همهٔ شهر گلسانا را به لباسها و جواهرات گران بها و سعی برای شیک پوشیش، و مستخدمین قصر او را به مشکل پسندیش می‌شناختند. روزی قاصد شاه با دعوت نامه ای در دستش، به آنجا آمد. گلسانا بعد از خواندن نامه، با خوشحالی به نزد مادرش رفت و گفت: شاه مرا به کاخ با شکوه خودش دعوت کرده است. مادرش پرسید: برای چه؟ و او پاسخ داد: شاه می‌خواهد مهمانی ترتیب بدهد تا شاهزاده از میان دختران حُکام، یکی را که از همه مناسب تر است برای ازدواج با خود انتخاب کند. مادرش با خوشحالی گفت: چه کسی شایسته تر از تو برای همسری شاهزاده و سپس ملکه تمامی این سرزمین شدن. گلسانا از ته دل لبخندی زد و به سمت اتاقش راهی شد و در حالی که غرق در رویاهایش شده بود، رفت و رو به روی آینه ای که در آنجا قرار داشت، نشست. دگر زمان زیادی تا رسیدن آن جشن بزرگ و سرنوشت ساز، باقی نمانده بود و گلسانا که می‌خواست همه چیز مرتب و منظم باشد، مدام نق می‌زد و از اندک بودن فرصت و کم کاری خدمتکاران شکایت می‌کرد. قرار شده بود که چندین تن از مستخدمین خانم از جمله رزا، به همراه تعدادی از محافظین در این سفر در خدمت او باشند؛ سفری که ممکن بود، زمانش از یک هفته هم بیشتر به طول بیانجامد. گلسانا به خیاطان دستور داده بود تا هر چه زیباتر برای او لباس‌هایی را بدوزند و برای اینکه خدمتکارانش نیز بتوانند، شایستگی همراهی او را در این سفر داشته باشند، از خیاطان خواسته بود تا متناسب با وظیفه‌هایشان برای آنان نیز لباس‌های متنوع و مناسبی را تهیه کنند.»