کتاب سرمه هایی از باروت

کتاب سرمه هایی از باروت نوشتهٔ لوری پولانی اشتاودینگر و کندیس دی ارتبالز و ترجمهٔ مینا اسکویی است. نشر صاد این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر دربارهٔ عاملیت زنان و رهبری و واکنش آن‌ها به تروریسم است.

درباره کتاب سرمه هایی از باروت

کتاب سرمه هایی از باروت در ۷ فصل نوشته شده است. هدف نویسندگان از نگارش این کتاب به‌تصویرکشیدن تأثیر نادیده‌انگاشتهٔ زنان در عملیات تروریستی و نیز  نمایش اثر عملیات تروریستی در اشکال مختلف بر زنان بوده است. مترجم آورده است که یکی از نکات اساسی کتاب حاضر دوربودن فضای فکری نویسنده از کلیشه‌های جنسیتی و ذهنیت اغلب مردم نسبت به مفاهیم جنس و جنسیت است. این مترجم می‌گوید کتاب حاضر حامل کنش‌های زنان است؛ آنگاه که خلاف جنسیت موردانتظار از سوی جامعه رفتار می‌کنند و تصویر دیگری از زنانگی را به نمایش می‌گذارند؛ نمایشی که رسانه‌های جمعی مبتنی بر فرهنگ پدرسالارنه و کلیشه‌های جنسیتی در تحلیل عاملیت زنان در صحنهٔ جنگ اغلب خلاف عملکرد بسیاری از زنان بوده است.

کتاب حاضر همچنین به موضوع تلاقی مباحثی چون خشونت سیاسی از جمله سیاست‌های مربوط به تروریسم، تروریسم دولتی و نسل‌کشی با جنسیت می‌پردازد. در این اثر برای یافتن محل تلاقی به تفسیر جنسیت‌محور از خشونت سیاسی روی آورده شده است. این اثر همچنین به این موضوع پرداخته است که [به‌نظر می‌رسد] سیاست خشونت‌آمیز به لحاظ تاریخی همواره تحت‌سیطرهٔ مردان بوده و مردان عاملان ایجاد خشونت به دلیل داشتن قدرت بوده‌اند و زنان به دلیل نداشتن قدرت، قربانی قدرت محسوب شدند؛ درحالی‌که «مردان و مردانگی» جنگ و تهاجم را به‌ذهن می‌آورند، «زنان و زنانگی» تصاویر ساخته‌شدهٔ اجتماع از آنان یعنی انفعال و صلح را پیش چشم می‌آورند.

کتاب حاضر تعاریف تروریسم، قتل‌عام و تروریسم دولتی و انواع دیگر آن را شرح داده و به شرح تعاریف «جنس» و «جنسیت» هم پرداخته است.

خواندن کتاب سرمه هایی از باروت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مطالعه پیرامون زنان و ارتباط آن‌ها با مفهوم تروریسم پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب سرمه هایی از باروت

«رسانه‌ها اغلب زنان را به‌عنوان افرادی که در موقعیت عملیات‌های تروریستی گیر افتاده‌اند، نه به‌عنوان طرف‌دار عملیات تروریستی بلکه به شکل ناظر و یا قربانی تروریسم به‌تصویر می‌کشد. وقتی می‌خواهیم دربارهٔ زنان اسامه بن‌لادن صحبت کنیم، اغلب همهٔ آن‌ها و کودکانشان را در یک کفهٔ ترازو گذاشته و آنان را متأثر از تروریسم و نه مرتبط با تروریسم می‌دانیم. در سال ۲۰۱۲، پاکستان سه تن از زنان بن‌لادن را که در زمان حمله به ابوتباد حضور داشتند به جرم ورود غیرقانونی به پاکستان تحت بازداشت خانگی قرار داد. پس از طی دورهٔ محکومیت مشخص نبود که این زنان و کودکان به کجا باید بروند. هرچند مشخص شده بود آنان در القاعده نقشی نداشتند، اما کشور خودشان، عربستان و یمن، برای برگرداندن آن‌ها از پاکستان حرکتی نکردند. وقتی عربستان شهروندی اسامه بن‌لادن را در سال ۱۹۹۰ لغو کرد دو زن سعودی، خدیجه صبر و سهام صبر نیز لغو شهروندی شدند، اما بالاخره عربستان پذیرفت به دلایل حقوق بشری، این دو زن و زن جوان‌تر اسامه، امل احمد الساده را بپذیرد. رسانه‌ها این زنان و کودکان را به‌عنوان نماد انفعال و انعطاف در برابر ارادهٔ دولت‌ها به‌تصویر کشیدند. درواقع می‌توان گفت آنان قربانیان همراهی با بن‌لادن و نه نقش‌آفرینی و عاملیت خودخواسته در ترورها بودند.»