کتاب آمادگی جسمانی دختران

کتاب آمادگی جسمانی دختران نوشتهٔ نجمه حبیبی و سیده حمیده بخشایش و شهلا حبیبی است. این کتاب در نشر برگ و باد منتشر شده است.

درباره کتاب آمادگی جسمانی دختران

اخیراً نوجوانان در کشور ما به بیماری‌های ناشی از فقر حرکتی، بیشتر می‌شوند. فقر حرکتی عامل بسیاری از بیماری‌های جان‌فرسا مانند چاقی، مشکلات قلبی عروقی و تنفسی است و سلامتی روانی را نیز به خطر می‌اندازد.

امروزه تحرک و فعالیت ورزشی نوجوانان نسبت به دوران گذشته رو به افول گذاشته است به‌طوری‌که فقر حرکتی و اضافه‌وزن از مشکلات عمدهٔ دانش‌آموزان است. شرکت جوانان در فعالیت‌های ورزشی، علاوه بر تقویت قوای جسمانی، در افزایش اعتمادبه‌نفس و ارتقای سایر جنبه‌های سلامت روانی نیز مؤثر است. شناسایی عوامل بیولوژیکی، محیطی، اجتماعی و روانی اثرگذار بر فعالیت بدنی، ایدهٔ اساسی برای ترویج فعالیت بدنی در نوجوانان است. نوجوانی یک دورهٔ مهم از زندگی است که شناخت از خود به طرز شگرفی تغییر پیدا می‌کند.

تغییرات جسمانی که در طی بلوغ در دختران رخ می‌دهد (۲۲% افزایش تودهٔ چربی) با افزایش تودهٔ عضلانی یا بافت اسکلتی همراه نیست، ازاین‌رو باتوجه‌به تغییرات در اندازه، شکل و ترکیب بدنی، شرکت در فعالیت بدنی کاهش می‌یابد؛ بنابراین تغییرات جسمانی زمان بلوغ و رشد زودرس دختران نوجوان ممکن است به طور مستقیم روی توانایی دختران برای شرکت در فعالیت‌های جسمانی تأثیر داشته باشد. کتاب آمادگی جسمانی دختران سعی دارد اصول و راهکارهای مهم فعالیت بدنی دختران را تحلیل کند و اطلاعات کاملی در اختیار مربیان ورزشی قرار دهد. 

خواندن کتاب آمادگی جسمانی دختران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به به حوزهٔ تربیت‌بدنی و فعالان ورزش پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آمادگی جسمانی دختران

«دختران در سن بلوغ خودارزشی پایین‌تری دارند و لزوم برنامه‌هایی برای افزایش فعالیت بدنی در میان دختران نوجوانی که نارضایتی نسبت به بدنشان را (اختلال بدشکل پنداری) در مدت بلوغ تجربه می‌کنند، مشهود است، بنابراین با توجه به اینکه برخی تحقیقات ذکر شده نشان داده‌اند خودپندارهٔ جسمانی دختران در سن بلوغ کمتر است، ضرورت برنامه‌های فعالیت بدنی برای این گروه، محسوس‌تر است.

اگرچه راهبردهایی برای افزایش فعالیت بدنی در جامعه در حال گسترش است اما میزان تاثیراتش کم هستند و مداخله‌های موثر به طور گسترده به کار گرفته نمی‌شوند. در نتیجه کمبود شواهدی راجع به اثر فعالیت بدنی روی خودپنداره جسمانی دختران با بلوغ‌های متفاوت به‌طور متمایز و همچنین کم بودن مقدار مداخلات پیشین و نیز باتوجه به کمتر بودن خودپنداره جسمانی دختران نوجوان در سنین بلوغ، لزوم برنامه‌هایی برای نیاز به تحقیق بیشتر را برای کارهای مداخله ای بر روی خودادراکی و خودپنداره جسمانی کاملاً احساس می‌شود.

انجام فعالیت بدنی نه تنها در کشورهای پیشرفته بلکه در کشورهای دیگر نیز در حال گسترش است و این قبیل مداخلات جسمانی برای کسب بهبود و توسعه رفتارهای فیزیکی و حرکتی دارای اهمیت است. تحقیقات نشان داده است که پسران (۴۰%) نسبت به دختران (۲۷%) فعال‌تر هستند و با افزایش سن، این ارقام کاهش می‌یابد. انجام چنین مطالعاتی می‌تواند در جهت اشاعهٔ فرهنگ پرتحرکی، به‌ویژه برای دختران کمک کننده باشد.

محیط مدرسه به نظر برای انجام برنامه های مداخله ای مناسب‌تر است چرا که این برنامه در مدرسه به سه دلیل روند صعودی داشته اند:

۱) دسترسی آسان

۲) سپری شدن زمان زیادی از وقت دانش آموزان در مدرسه

۳) نقش محوری سلامتی در برنامه‌های ورزشی و آمادگی جسمانی.»