دانلود و خرید کتاب رمز والدین ژاپنی در پرورش کودکان خلاق محدثه فرهمندپور
تصویر جلد کتاب رمز والدین ژاپنی در پرورش کودکان خلاق

کتاب رمز والدین ژاپنی در پرورش کودکان خلاق

معرفی کتاب رمز والدین ژاپنی در پرورش کودکان خلاق

کتاب رمز والدین ژاپنی در پرورش کودکان خلاق نوشتهٔ محدثه فرهمندپور این فرصت را به شما می دهد تا با بررسی نکات و روش‌های موفق والدین ژاپنی در تربیت فرزندان خود تغییرات مثبتی در شیوهٔ فرزندپروری خود ایجاد کنید و فرزندی شاد و سالم تربیت کنید. این کتاب در انتشارات اودیسه منتشر شده است. 

درباره کتاب رمز والدین ژاپنی در پرورش کودکان خلاق

همه والدین در سراسر جهان می‌خواهند فرزندی شاد، سالم و باهوش داشته باشند. اگر بخواهیم از بین روش‌های مختلف فرزندپروری در دنیا یکی را انتخاب کنیم، بدون شک آن شیوه فرزندپروری ژاپنی است.

مطمئناً با دیدن هوش و نبوغ کودکان ژاپنی شگفت‌زده خواهید شد. آن‌ها از کودکی مستقل و بسیار منظم هستند و به حرف والدین خود گوش می‌دهند. به‌ندرت دیده می‌شود که کودک ژاپنی درملأعام جیغ یا گریه کند. آن‌ها از سنین پایین به‌شدت تابع قوانین و مقرراتی هستند که خانواده برای آن‌ها تعیین می‌کند.

به نظر شما راز والدین ژاپنی در تربیت فرزندان بااستعداد چیست؟ چه روشی آنها را از همه مردم جهان متمایز کرده است؟ برای یافتن پاسخ این سؤالات کتاب رمز والدین ژاپنی در پرورش کودکان خلاق را بخوانید. نویسنده در قسمت اول به بررسی شیوهٔ تربیت فرزندان ژاپنی می‌پردازد و در قسمت بعدی به اشتباهات رایج در تربیت فرزندان و شیوه‌های فرزندپروری می‌پردازد.

هدف کلی نویسنده از نگارش این کتاب آگاهی دادن به والدین از شیوه‌های مختلف تربیت فرزندان است تا بتوانند باتوجه‌به ارزش‌ها و معیارهای خود روش واحدی را انتخاب کنند و فرزندان خود را یک‌دست و هماهنگ تربیت کنند.

در این کتاب مهم‌ترین و ضروری‌ترین مطالب به‌صورت بسیار مفید و مختصر بیان شده است تا والدین عزیز بتوانند در کمترین زمان ممکن این اثر را مطالعه کنند. امید است با ایجاد تغییرات کوچک در رفتار و افزایش آگاهی، تحولات بزرگی در زمینه آسایش، رفاه و شادی فرزندان کشورمان ایجاد کنیم.

خواندن کتاب رمز والدین ژاپنی در پرورش کودکان خلاق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

والدینی که می‌خواهند فرزندانی سالم و خلاق داشته باشند، حتما باید کتاب والدین ژاپنی را در تربیت فرزندان خلاق مطالعه کنند.

بخشی از کتاب رمز والدین ژاپنی در پرورش کودکان خلاق

«به دلیل زندگی در عصر اطلاعات و ارتباطات، ما در معرض سیل عظیمی از اطلاعات هستیم و برای انجام ساده ترین کارها مانند خرید یک دستگاه جدید، زمان زیادی را صرف درخواست و تحقیق می‌کنیم تا بهترین تصمیم را بگیریم. اکنون نکته قابل تامل این است که ما خیلی ساده تر و اغلب بدون آگاهی و اطلاعات لازم در مورد مسائل مهم و حساس تر مانند بچه دار شدن و فرزندپروری عمل می‌کنیم.

امروزه شاهد هستیم که بسیاری از زوج ها بدون برنامه ریزی و آمادگی صاحب فرزند می‌شوند و تنها پس از تولد نوزاد به دنبال راه حلی برای مشکلات خود می‌گردند. از سوی دیگر برخی افراد پا را فراتر گذاشته و با همان روش آزمون و خطا به تربیت فرزندان خود ادامه می‌دهند و هیچ تلاشی برای رفع عیوب رفتاری خود نمی‌کنند. حتما تا به حال با والدینی برخورد کرده اید که به اشتباهات و خطاهای خود می‌گویند: چه اشکالی دارد؟ قدیم ها همینطور بزرگ شدیم و الان مشکلی نداریم.

رایج بودن یک روش یا سن استفاده از یک روش به هیچ وجه به معنای صحیح و کامل بودن روش نیست. همانطور که نحوه پوشش، مهارت های اجتماعی و بسیاری از عوامل زندگی در طول زمان دستخوش تغییر می‌شود، روش های فرزندپروری نیز باید متناسب با زمان تنظیم شود.

فرض کنید یک زمین بزرگ دارید. زمین را به دو قسمت تقسیم می‌کنیم و به دو کشاورز می‌دهیم تا در آن کشاورزی کنند. هر دو کشاورز ادعا می‌کنند که می‌توانند محصول خوبی را به روش خود به شما ارائه دهند. کشاورز ابتدا بذرها را می‌کارد و بدون هیچ مراقبتی زمین را به حال خود رها می‌کند. کشاورز دیگری ابتدا علف های هرز را می‌کشد، زمین را شخم می‌زند، بذرها را می‌کارد، مرتب آبیاری می‌کند و سموم دفع آفات را مصرف می‌کند. پس از مدتی، زمین‌ها سبز می‌شوند. کشاورزان محصول را برداشت می‌کنند. درصدی از محصولات کشاورز اول سالم است و مقدار زیادی از بذرها قادر به رشد نبودند و از بین رفتند. در تربیت فرزندان دقیقاً با چنین شرایطی روبرو هستید. شما دو راه پیش رو دارید یا باید از همان ابتدا با یک سری سختی ها روبرو شوید و بچه را درست تربیت کنید که در این صورت بعد از هفت یا هشت سالگی فرزند در مسیر درست قرار می‌گیرد و شما فقط در صورت لزوم از او مراقبت خواهید کرد و او را راهنمایی می‌کنید یا این که راه آسان تر را انتخاب می‌کنید و کودک را به حال خود رها می‌کنید.»

آموزش محبت آمیز کودکان
مارشال بی. روزنبرگ
راز شادی والدین دانمارکی
جسیکا جول الکساندر
والد آرام کودک شاد
لورا مارکهام
چگونه با کودکم صحبت کنم که گوش کند و چگونه گوش کنم که کودکم صحبت کند
ادل فی‌بر
چگونه رفتارهای خوب را به کودکم آموزش دهم؟؛ بیش از ۱۲۰۰ راهکار عملی برای حل مشکلات کودکان
شمس‌الدین حسینی
تربیت بدون قشقرق
دنیل جی سیگل
چگونه انسان‎ هایی موفق تربیت کنیم
استر ووجیسکی
مهارت‌های جدید برای تربیت فرزندان (مهارت‌های فرزندپروری مثبت برای تربیت بچه‌هایی فوق العاده)
ج‍ان‌ گ‍ری‌
راهنمای کامل تربیت کودک از تولد تا نوجوانی
رابین گلدستاین
نیک سرشت
بکی کندی
والدین قطعاً تأثیرگذارند
ستاره بابایی
مامان لطفا داد نزن
جنیفر اسمیت
الگوی کودک سالم
موسسه پژوهشی کودکان دنیا
لذت سودوکو مخصوص کلاس اولی‌ها
لیلا اکبرآبادی
سی و دو روش برای تقویت اعتماد به نفس کودکان
محمد بهشتیان
چگونه فرزندانی حرف گوش کن داشته باشیم؟
جنیفر اسمیت
۷۵ راز والدین موفق
جو مارتین
تربیت کودک برای مغزی یکپارچه
شادی جهرانی
بازی های خودشناسی کوکولوژی
تاداهیکو ناگائو
marziyeh bahadori
۱۴۰۳/۰۳/۱۸

در عین حال که کتاب کم حجمیه، حاوی نکات خوب و آموزنده ای در رابطه با تربیت فرزنده و توصیه میکنم همه والدین بخونن.

کاربر ۲۰۰۳۱۷۱
۱۴۰۲/۱۱/۲۹

محتوای کتاب خیلی عالی تونسته فرزندپروری سالم رو توضیح بده. پر از نکات خوب و درست

کاربر 7434566
۱۴۰۲/۰۸/۰۵

خوب

« فرزندان شما، فرزندان شما نیستند. آن‌ها پسران و دختران اشتیاق زندگی‌اند. آن‌ها از طریق شما آمده‌اند، نه از شما. و اگرچه آن‌ها با شما هستند، متعلق به شما نیستند. شما می‌توانید عشق خود را به ایشان بدهید، ولی افکارتان را نه. زیرا آن‌ها افکار خودشان را دارند.
آناهیتا
ژاپنی‌ها از ابتدا به کودکان خود می‌آموزند که به جای این که بگویند:« من نمیدانم» و « من نمی‌توانم »، بگویند: « من هنوز نمی‌دانم »، « من هنوز نمی‌توانم »
nedidas
متخصصان بر این باورند که ۱۰۰۰ روز اول زندگی کودک، روش یادگیری کودک در آینده را شکل خواهد داد. به همین دلیل است که والدین ژاپنی تلاش زیادی می‌کنند تا در این مدت‌، مغز کودک را با محرک‌های مختلف درگیر کنند. « به من بگو، فراموش می‌کنم. به من آموزش بده، به خاطر می‌سپارم. مرا درگیر کن، یاد می‌گیرم.»
محمدرضا
بهترین راه برای افزایش هوش کلامی، گفتگو با کودک است. در ماه‌های اولیه تولد و حتی دوران بارداری سعی کنید با کودک خود صحبت کنید. آهنگ و لحن حرف زدن شما اهمیت زیادی دارد. این حرف زدن‌ها نباید به صورت ممتد و یک‌طرفه باشد باید گهگاهی مکث کنید تا نوزاد نیز از خود صدا تولید کند. نوزادان از شعر خواندن مادر لذت زیادی می‌برند، همین طور از تکرار شعرها. پس به جای خواندن اشعار مختلف می‌توانید بارها شعر مورد علاقه او را بخوانید. هنگام شعر خواندن، اعضای بدنش را لمس کنید یا به اشیا اشاره کنید. عده‌ای از والدین کودک را در مقابل تلویزیون قرار می‌دهند تا حرف زدن را یاد بگیرید اما تماشای تلویزیون قبل از دو سالگی برای کودکان مضر است. کتاب خواندن را فراموش نکنید. از همان دوران نوزادی شب‌ها قبل از خواب برای نوزادتان کتاب بخوانید. « اگر می‌خواهید کودکانتان باهوش شوند، برایشان داستان بخوانید. اگر میخواهید باهوش‌تر شوند، برایشان داستان بیشتری بخوانید.»
محمدرضا
تا سن پنج۵ سالگی، ۹۰ درصد از مغز کودک شکل می‌گیرد. در طول این سال‌ها اگر کودک از دریافت محرک‌ها محروم باشد، بخش زبان و دیگر بخش‌های مغز احتمالا در تمام طول عمر ضعیف باقی می‌مانند. ما زبان را به صورت اجتماعی و با تقلید از دیگران یاد می‌گیریم. ۱۰۰۰ سال پیش امپراطور آلمانی، فردریک دوم، می‌خواست ثابت کند که ما زبان را خودمان به صورت فردی یاد می‌گیریم. او از پرستارها خواست تا گروهی از کودکان را پرورش دهند، به آن‌ها غذا دهند، از آن‌ها مراقبت کنند ولی با آن‌ها ارتباط برقرار نکنند و صحبت نکنند. بعد از سه سال از این آزمایش همه کودکان مردند. نظریه اون با شکست مواجه شد. به همین دلیل است که کودکان نمی‌توانند حرف زدن را با تکنولوژی یاد بگیرند. آن‌ها به روابط انسانی نیاز دارند تا تحریک شوند و با انگیزه توجه کنند و یاد بگیرند. رشد بخش زبان مغز، در سال اول تولد به شدت قوی است. پنج سال اولیه به این دلیل اهمیت دارند زیرا بیشترین رشد مغز( بخش مربوط به زبان) تا سن سه سالگی اتفاق می‌افتد.
محمدرضا
« پرورش دادن یک کودک قوی خیلی آسان‌تر از اصلاح کردن یک فرد بالغ آسیب‌دیده است. » فردریک داگلاس
محمدرضا
احساس دلبستگی در دروان اولیه کودکی شکل می‌گیرد. زمانی که خیلی کوچک هستیم، اگر نتوانیم با اضطرابمان کنار بیاییم، سطح استرس بالایی را تجربه می‌کنیم در نتیجه ارگان‌های بالای کلیه، آدرنالین و کورتیزول ترشح می‌کنند و ضربان قلب و فشار خون بالا می‌رود. اگر این اتفاق بارها تکرار شود، دچار استرس سمی می‌شویم. این استرس سمی است زیرا می‌تواند عملکرد مغز کودک را تحت تاثیر قرار دهد و سیستم ایمنی بدن را ضعیف کند و در سنین پایین می‌تواند عامل بسیاری از بیماری‌ها شود. کودکانی که در سنین پایین دلبستگی ایمن دارند در دوران مدرسه و در آینده به خوبی با دیگران ارتباط برقرار خواهند کرد و افراد موفقی خواهند بود. از نظر جان بوبی( روانشناس) کسی که نتواند با مادرش ارتباط برقرار کند، نمی‌تواند با خودش ارتباط برقرار کند. به بیان دیگر کسانی که دلبستگی بیمارگونه دارند درک درستی از خودشان ندارند و باید ریشه این مشکلات را درگذشته آنان پیدا کرد.
محمدرضا
قبل از اینکه آموزش به فرزند خود را شروع کنید، در نظر داشته باشید که در شیوه آموزش نیمه راست، مهم‌ترین فاکتور رابطه شما با فرزندتان است. پس نظر و عقیده شما نسبت به فرزندتان اهمیت زیادی دارد. کودک بر اساس تصویر ذهنی که از او دارید، رشد می‌کند. مثلا وقتی کودک اشتباهی را مرتکب می‌شود، هرگز از جملاتی مانند « تو خیلی خنگ هستی » یا « تو هرگز نمی‌توانی موفق شوی » استفاده نکنید. زیرا کودک شما تبدیل به چیزی می‌شود که شما فکر می‌کنید و به او نسبت می‌دهید. بنابراین مواظب کلمات باشید.
محمدرضا
پیوند قلب و مغز » او به عشق بین پدر‌و‌مادر و کودک اهمیت زیادی می‌دهد و معتقد است، روش نیمکره راست با عشق والدین، میسر می‌شود. آموزش سنتی بیشتر درگیر نمرات آکادمیک است ولی روش شیچیدا، سبک‌های فرزندپروری که فضای ذهنی کودک را درک کند را ترویج می‌کند. این سبک فرزندپروری می‌تواند توانایی نیمکره راست را گسترش دهد. آموزش نیمکره راست با « عشق، ذهن و مغز » عمل می‌کند. تحسین+ ایجاد اطمینان+ تصدیق+ تشویق = عشق عشق، ذهن کودکان را برای یادگیری تحریک و باز می‌کند. با ذهن باز و مثبت، مغز به صورت مثبتی عمل خواهد کرد و این یعنی کودک شما به صورت موثر یاد خواهد گرفت.
محمدرضا
تشویق به شیوه درست همان‌طور که پیش‌تر گفتیم کودکان به خاطر توانایی‌های ذاتی یا نابغه بودن، تشویق نمی‌شوند بلکه به خاطر تلاش و پشتکارشان تشویق می‌شوند. در مدرسه نیز از دانش‌آموزانی که پر تلاش هستند، تقدیر می‌شود نه فقط به خاطر باهوش فرض کردن آن‌ها و این امر باعث اطمینان دانش‌آموزان می‌شود که هر کسی با هر توانایی تنها با تلاش کافی می‌تواند نتیجه مورد قبول را به دست آورد. راه را به بچه‌ها نشان دهید و بگذارید به روش خاص خودشان کارها را انجام دهند، آن‌ها را به سمت خاصی سوق ندهید. فقط نظاره‌گر باشید و به خاطر این که فرد قابل اعتمادی هستند، تشویقشان کنید.
محمدرضا
در ژاپن، غرور کودکان در اولویت قرار دارد. بچه‌ها هرگز در جمع سرزنش و توبیخ نمی‌شوند. آن‌ها هیچ وقت بچه‌ها را در مهمانی یا وسط سوپر مارکت و مکان‌های عمومی تربیت نمی‌کنند و صدایشان را بلند نمی‌کنند. تمام این کارها باید در پشت درهای بسته و در خانه اتفاق بیافتد. وقتی کودکی از کنترل خارج می‌شود، صبر می‌کنند و در فرصت مناسب، دور از چشم دیگران و در خلوت به او تذکر می‌دهند شرم هم یک انگیزه معکوس برای کودکان است. به ندرت کودکی را می‌بینید که در جمع نق نق کند. غرور، اهمیت زیادی دارد پس بچه‌ها از همان ابتدا کاری نمی‌کنند که از سوی دیگران طرد شوند. البته طرد کردن و سرزنش کردن هم اصلا پسندیده نیست. حتما کودک باید بداند کاری که انجام داده، زشت است و شما از اون متنفر نیستید و او همچنان عشق و محبت شما را نسبت به خود دارد. بنابراین فقط رفتار غلط تنبیه می‌شود نه خود کودک.
محمدرضا
قدرت هنوز ژاپنی‌ها از ابتدا به کودکان خود می‌آموزند که به جای این که بگویند:« من نمیدانم» و « من نمی‌توانم »، بگویند: « من هنوز نمی‌دانم »، « من هنوز نمی‌توانم » این تغییر در نوع تفکر، تغییرات بزرگی را به‌ وجود می‌آورد. به جای این که بچه‌ها را طبقه بندی کنیم که چه کسی چه استعدادی دارد، به آن‌ها آموزش می‌دهیم که مهم نیست که استعداد ریاضی یا هنر ندارند. مهم این است که با تلاش، همه می‌توانند مهارت لازم را پیدا کنند و کسی به خاطر استعداد ذاتی تشویق نمی‌شود.
محمدرضا
انعطاف ‌پذیری کودکان ژاپنی انعطاف‌پذیری، کلید موفقیت برای کنترل استرس و عملکرد قوی‌تر است. وقتی کودکان در انجام کاری شکست بخورند، ناامید نمی‌شوند. از سنین پایین به کودکان آموزش می‌دهند که در تلاش کردن، استمرار داشته باشند. ضرب‌المثل ژاپنی به خوبی این موضوع را توضیح می‌دهد.« هفت بار زمین بخور، هشت بار بلند شو » موفق شدن در کارها آنقدر هم مهم نیست، مهم این است که برای رسیدن به هدف خود تلاش کنید. باید کودکان را برای تلاش‌شان تشویق کنیم و به جای محدود کردن بچه‌ها و تشویق توانایی‌های ذاتی، به آن‌ها یاد دهیم که پتانسیل آن‌ها برای انجام کارهای جدید، بدون حد و مرز است و آن‌ها می‌توانند با تلاش زیاد به هر چیزی که می‌خواهند برسند. همیشه دوباره تلاش کن.
محمدرضا
در ۲سال اول زندگی کودک، مادران ژاپنی در هفته فقط ۲ساعت از کودکان خود دور هستند و در مقایسه با جوامع غربی کارهایی مانند: تماشای شبانه فیلم، استخدام پرستار بچه و مسافرت‌های آخر هفته بدون کودک، اصلا قابل قبول نیست. توجه تمام وقت به کودک در ۲سال اولیه زندگی بسیار مهم و ضروری است. مادران ژاپنی کودکان خود را از خانواده مجزا و به طور کامل وابسته به خود می‌دانند که برای برآورده شدن نیازهای خود به مادر نیاز کامل دارند. در این دیدگاه مادر و فرزند با هم ادغام می‌شوند و مرز بین مادر و کودک کم‌رنگ می‌شود. مادران ژاپنی نیازهای کودکان خود را پیش‌بینی می‌کنند و قبل از این که کودک شروع به گریه و نق زدن کند با پاسخ دادن به نیازهای کودک جلوی هر گونه نارضایتی کودک را می‌گیرند. در کشورهای غربی، تشویق کودکان به بیان احساسات، یک راه برای رسیدن به استقلال است. داد و جیغ کشیدن کودکان برای رسیدن به خواسته‌هایشان، برای مادران غربی، یک امر پذیرفته شده و راهی برای رسیدن به خودبیان‌گری است.
محمدرضا
نیمکره راست مغز غالبا با فعالیت‌های هنری نظیر موسیقی، نقاشی و عواطف و احساسات و نیمکره چپ اغلب با ریاضی و منطق مرتبط است. سنین قبل از سه سالگی بهترین فرصتی است که می‌توانیم قوای نیمکره راست را به حداکثر برسانیم. البته هدف متعادل کردن هر دو نیمکره است ولی برای رسیدن به این هدف، نیمکره راست باید تقویت شود.
کاربر ۶۷۱۸۶۷۳
پس تا حد ممکن اجازه دهید که کودکتان راحت باشد و با کشف کردن اطرافش رشد کند. دقت داشته باشید که شور و اشتیاق کودک برای کشف ناشناخته‌ها را، کور نکنید. در طول روز برنامه‌ریزی داشته باشید ولی کودک را آزاد بگذارید تا به روش خودش پیش برود و فقط در مواقع لازم او را هدایت کنید.
کاربر ۶۷۱۸۶۷۳
به کودکان آموزش داده می‌شود که با تمام افراد بزرگ‌تر با احترام برخورد کنند و در مقابل بزرگسالان نیز به خاطر اعتمادی که از سوی کودکان نسبت به آ‌ن‌ها وجود دارد، به آن‌ها کمک می‌کنند. این احترام دوطرفه باعث می‌شود تمام افراد جامعه مانند یک خانواده بزرگ در کنار هم زندگی کنند.
کاربر ۶۷۱۸۶۷۳
هسته فرهنگ ژاپنی بر اساس همدلی است و این که چطور عمل یک فرد، دیگران را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این همدلی و هماهنگی در فرزند‌پروری والدین هم دیده می‌شود. والدین غربی از دستورات لفظی و تنبیه برای تربیت کودک خود استفاده می‌کنند و تمرکز، بیشتر روی فرد و نیازهای فردی است. همچنین به کودک آموزش داده می‌شود به نیازهای فردی خود پاسخ دهد. در حالی که ژاپنی‌ها به کودکان می‌آموزند که رفتار آن‌ها روی دیگران و حتی روی اشیا هم تاثیر می‌گذارد و کودکان قبل از هر عملی، به نتیجه آن روی افراد و اشیا فکر می‌کنند.
کاربر ۶۷۱۸۶۷۳
هسته فرهنگ ژاپنی بر اساس همدلی است و این که چطور عمل یک فرد، دیگران را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این همدلی و هماهنگی در فرزند‌پروری والدین هم دیده می‌شود. والدین غربی از دستورات لفظی و تنبیه برای تربیت کودک خود استفاده می‌کنند و تمرکز، بیشتر روی فرد و نیازهای فردی است. همچنین به کودک آموزش داده می‌شود به نیازهای فردی خود پاسخ دهد. در حالی که ژاپنی‌ها به کودکان می‌آموزند که رفتار آن‌ها روی دیگران و حتی روی اشیا هم تاثیر می‌گذارد و کودکان قبل از هر عملی، به نتیجه آن روی افراد و اشیا فکر می‌کنند.
کاربر ۶۷۱۸۶۷۳
مادران ژاپنی نیازهای کودکان خود را پیش‌بینی می‌کنند و قبل از این که کودک شروع به گریه و نق زدن کند با پاسخ دادن به نیازهای کودک جلوی هر گونه نارضایتی کودک را می‌گیرند.
کاربر ۶۷۱۸۶۷۳

حجم

۱۵۵٫۹ کیلوبایت

سال انتشار

۱۴۰۰

تعداد صفحه‌ها

۹۴ صفحه

حجم

۱۵۵٫۹ کیلوبایت

سال انتشار

۱۴۰۰

تعداد صفحه‌ها

۹۴ صفحه

قیمت:
۱۰,۰۰۰
تومان