کتاب مدیریت منابع انسانی با رویکرد کیفیت حسابداری سرمایه انسانی

کتاب مدیریت منابع انسانی با رویکرد کیفیت حسابداری سرمایه انسانی نوشتهٔ صدیقه ابومحمدی اردکانی و محمد جعفری است و نشر عطران آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب مدیریت منابع انسانی با رویکرد کیفیت حسابداری سرمایه انسانی

در سال‌های اخیر، سطح تبادلات جهانی و حرکت به سمت اقتصاد دانش پایه منجر به تغییر پارادایم حاکم اقتصادی شده است و دورانی که نقش مدیریت فقط یافتن راهی برای ترکیب بهینهٔ محصولات و بازارهای هدف و رفع موانع ورود کالا به این بازارها بوده، تمام شده و می‌توان شاهد اقتصاد مبتنی بر دانش و اطلاعات بود که اساس و بنیان آن بر محور دارایی‌های نامشهود و سرمایهٔ فکری استوار است. در چنین فضایی سرمایه‌های فکری و دانش سازمانی بیش از گذشته به عنوان مزیت‌های رقابتی مورد توجه قرار گرفته‌اند.

در این دوران نگاه مدیریت واحدهای انتفاعی به جای محیط و صنعت به طور جدی به منابع درون سازمانی معطوف شده است که از آن با عناوینی چون دارایی نامشهود، دانش، دارایی راهبردی و ... یاد می‌شود که این منابع درون سازمانی واجد شرایط ایجاد و افزایش مزیت‌های رقابتی پایدار هستند.

در طول نیمهٔ دوم قرن بیستم مفهوم، نقش و اهمیت دانش در اقتصاد و تجارت تغییرات زیادی یافته است و از دههٔ ۹۰ الگوی رشد اقتصادی دچار تغییرات اساسی شد و در نتیجه، عامل دانش به عنوان مهم‌ترین سرمایه، جایگزین سرمایهٔ مالی و فیزیکی در اقتصاد جهانی شد. به عبارت دیگر، اقتصاد دانش‌محور جای اقتصاد صنعتی را گرفت و در این اقتصاد دانش به عنوان کلیدی‌ترین عامل ایجاد ارزش و ثروت جای خود را با عوامل اصلی تولید ثروت در اقتصاد صنعتی یعنی زمین، نیروی کار، پول و ماشین‌آلات و ... عوض کرد.

منابع انسانی سازمان‌ها با تمام اهمیت آن به عنوان یک منبع اقتصادی که منافع آتی را برآورده می‌سازد ناشناخته مانده است و از جمله دارایی‌های نامرئی به حساب می‌آید که هزینه‌های مرتبط با آن چشمگیرتر از منافع آن است و با توجه به اینکه استفاده بهینه از منابع انسانی نشانه‌ای مدیریت کاراست، در ارزیابی عملکرد مدیران جایگاه قابل توجهی دارد و چون دو عنصر کارآیی و اثربخشی محور توجه اصلی میدان است رسیدگی و بررسی به مبحث منابع انسانی چشمگیر به نظر می‌آید و انسان به عنوان رکنی محسوب می‌شود که در تولید و ارائه خدمات مؤثرتر از تجهیزات و تکنولوژی و پول است. 

امروزه در جهانی پر از شتاب و تغییر زندگی می‌کنیم، توان بالای ارتباطات و تکنولوژی نیز با این امر دامن زده و از طرفی دوره زمانی انحصار منابع و سرمایه‌های مالی و مادی سنتی را نیز کوتاه‌تر کرده؛ چراکه امکان تقلید و الگوبرداری از آن را نسبت به گذشته بسیار ساده و کم‌هزینه‌تر کرده است. امروزه مدیران متوجه این مطلب شده‌اند که حتی به شرط وجود بهترین منابع و امکانات نبود نیروی انسانی با استعداد که بتواند حداکثر بهره‌وری را از منابع سنتی به عمل آورد نمی‌تواند تضمینی برای بهبود عملکرد و توسعه باشد؛ بنابراین، مهم‌ترین و باارزش‌ترین دارایی‌های هر سازمانی دارایی‌های نامشهود آن سازمان یعنی توانمندی‌های نیروی انسانی است که اغلب به روش‌های حسابداری معمول قابل اندازه‌گیری و مشاهده نیستند و به عنوان سرمایه نامشهود نقش یک مزیت رقابی را برای سازمان ایفا می‌کنند. تاکنون دو نوع سرمایه مهم یعنی سرمایهٔ انسانی و سرمایهٔ اجتماعی مورد توجه مدیران و محققان سازمانی بوده است. تئوری سرمایهٔ انسانی در ابتدا جهت برآورد میزان درآمد افراد بر حسب سرمایه‌گذاری که روی خود صورت داده‌اند مطرح شد. سرمایهٔ انسانی اغلب به عنوان سرمایهٔ فکری تلقی می‌شود و به نوعی شامل مهارت‌ها، توانایی‌ها و دانش و تجاربی است که یک شخص با خود به سازمانی می‌آورد.

خواندن کتاب مدیریت منابع انسانی با رویکرد کیفیت حسابداری سرمایه انسانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به متخصصان حوزهٔ مدیریت منابع انسانی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مدیریت منابع انسانی با رویکرد کیفیت حسابداری سرمایه انسانی

«سرمایه انسانی بیانگر موجودی دانش افراد یک سازمان است. ویژگی منحصر به فرد سرمایه انسانی برخورداری آن از تفکر است. سرمایه انسانی در حکم دانش، مهارت و تجربه‌ای است که کارکنان سازمان به دست می‌آورند. برخی از این دانش‌ها جنبه‌ی فردی و برخی دیگر جنبه‌ی عمومی دارد. سرمایه انسانی شامل مجموعه‌ای از دانش، لیاقت و شایستگی، روح همکاری، انعطاف‌پذیری کارکنان، تحمل ناملایمات، انگیزه، رضایت شغلی، سبک رهبری، توانایی حل مشکلات، ریسک‌پذیری، تجربه، مهارت و استعداد افراد داخل یک سازمان می‌باشد. سرمایه انسانی همچنین قدرت ابداع و خلاقیت سازمان را در بر میگیرد.

به طور کلی هدف اولیه از سرمایه انسانی نوآوری در کالاها و خدمات و نیز بهبود فرایندهای تجاری می‌باشد. سازمان‌ها برای افزایش توانایی‌ها و تجربیات در راستای افزایش رقابت‌پذیری در شرایط رقابتی کنونی مبادرت به انجام سرمایه‌گذاری در منابع انسانی می‌نمایند. بحث مهمی که در اینجا مطرح است این است که هر چند شرکت‌های پیشرو، منابع انسانی را به عنوان مهم‌ترین دارایی در نظر گرفته و سرمایه‌گذاری‌های وسیعی را در این حوزه انجام می‌دهند؛ با این وجود مالکیت این سرمایه‌ها در اختیار سازمان نمی‌باشد و خروج افراد از سازمان منجر به از دست رفتن حافظه‌ی سازمانی می‌شود. بدیهی است که این موضوع یک تهدید بالقوه برای سازمان‌ها محسوب می‌شود.

بونیتس در تعریف سرمایه انسانی، آن را بیانگر ذخیره‌ی دانش یک سازمان تعریف می‌کند که در کارکنان آن سازمان متبلور می‌شود. وی همچنین سرمایه انسانی را توانایی جمعی یک سازمان جهت استخراج بهترین راه‌حل‌ها از دانش افراد آن نیز تعریف کرده است.»