کتاب قاجار سلسله اولین ها

کتاب قاجار سلسله اولین ها نوشتهٔ عادل علاف صالحی در نشر عطران چاپ شده است. همیشه فکر می کردیم قاجار خائن بود و بی‌کفایت؛ ولی وقت آن رسیده تاریخ را بی‌طرفانه مطالعه کنیم. واقعیت این است که چیزی که ما از قاجار می‌دانیم بسیار سطحی و متأثر از نوشته‌های پس از به قدرت رسیدن رضاخان است.

درباره کتاب قاجار سلسله اولین ها

فتحعلی شاه سپهسالاری بود که کسی مثل آقامحمدخان جنوب ایران را به او سپرده بود. کسی که بعد از خودش لایق سلطنت دید. چطور می‌توان بدون اینکه پایمان را در کفش او بکنیم و چند قدمی راه برویم، فقط با یک کلمه او را بی‌کفایت بنامیم.

سرنوشت محمدشاه هم که مطالعه کنیم بیشتر یک حاکم باکفایت می‌بینیم تا بی‌کفایت.

ناصرالدین شاه به زبان فرانسه تسلط داشت. عکاس قابلی بود. به چاپ روزنامه علاقه فراوانی داشت و حتی پس از امیرکبیر هم روزنامه وقایع اتفاقیه تا سال‌ها منتشر شد. شروع بسیاری از تجدد‌ها از زمان سفرهای او به اروپا و الگوگیری از آن‌ها آغاز گردید.

مظفرالدین شاه کسی بود که با دست خود فرمان شرطی‌شدن سلطنتش را امضا کرده بود. چند پادشاه در دنیا بدون جنگ و خونریزی این کار را کرده‌اند. خوش‌قلبی او زبان‌زد خاص و عام است.

محمدعلی شاه هم به رغم پایبند بودن به مشروطه در ابتدا راه خطا پیمود و کرد آن کار که نباید می‌کرد ولی بازهم جای تحقیق بیشتر دارد که چه شد شاهی که اول موافق بود به یک‌باره مخالف شد.

احمدشاه جوانی تحصیل‌کرده و موافق صد‌در‌صد مشروطه بود. قرارداد ۱۹۱۹ را امضا نکرد. در وطن‌پرستی و خوش‌قلبی او جایی حرفی نیست.

هر کدام از این‌هایی که عرض شد جای تحقیقات و صحبت فراوان دارند ولی بنابر اقتضای موضوع این کتاب فقط اشاره‌ای به عمل آمد. در حقیقت این کتاب نوری تابانده بر وقایعی که ابتدا در ایام قاجار شروع شده و پهلوی تنها ادامه‌دهنده آن‌ها بوده ولی به ناحق مصادره شده‌اند. 

کتاب قاجار سلسله اولین ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعهٔ تاریخ ایران پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب قاجار سلسله اولین ها

مسافرت‌های ناصرالدین شاه به اروپا فکر احداث خط آهن را در ایران به وجود آورد. شاه ایران در لندن در این باب مذاکره کرد و امتیازاتی نیز به اتباع انگلستان داد. او سپس به یک مهندس فرانسوی به نام بواتال Boitale به نمایندگی یک شرکت بلژیکی و بعضی از بازرگانان ایرانی مانند حاجی محمد حسن خان امین الضرب و مؤسسات بیگانه مانند بانک استقراضی روس در ایران برای احداث خط آهن امتیازاتی اعطا نمود. لرد کرزن می نویسد: در بهار سال پیش ۱۸۹۱ این کمپانی که حالا «شرکت راه آهن و ترامواي ایران» نام دارد اجازهاي از شاه تحصیل کرده است که خط شاه عبدالعظیم را به سمت جنوب شرقی به حدود کولی نشین که در بخشهاي کوهستانی آن سنگ‌های معدنی و مرمر و سنگ ساختمان هست امتداد دهد، ولی چنین خطی بیش از ۳۰ کیلومتر از شهر دور نخواهد شد و مختص حمل بار خواهد بود و باز همین سر کار بواتال که در همه جا حاضر است امتیاز دیگري براي کشیدن ریل تا ناحیه معدن زغال سنگ فشم که هشتاد میل خواهد بود گرفته است. ماشین دودی دو ایستگاه داشت. نقطه آغاز این خط نزدیک خیابان دروازه خراسان (میدان قیام و پارك کوثر فعلی) و نقطه پایانی جلوي در شاه عبدالعظیم در شهر ری بود. مردم به ایستگاه های ماشین دودی «گار» می‌گفتند که واژه فرانسوی برای ایستگاه است. در آغاز هر بار به هنگام راه افتاده قطار، بچه ها سنگ و خس و خاشاك زیادي به ماشین دودی می‌زدند. این وسیله جدید مورد پذیرش مردم تهران واقع نشد در مدت کوتاهی با ورشکست شدن این شرکت بلژیکی، تراموا در تهران به بایگانی تاریخ سپرده شد .