کتاب به دنبال سمندر طلایی

کتاب به دنبال سمندر طلایی نوشتهٔ ژان فیلیپ آرو وینیود و ترجمهٔ نیلوفر اکبری است. این کتاب را کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر کرده است. این کتاب، سومین کتاب از «داستان‌های جست‌‌وجو در مدرسه» است.

درباره کتاب به دنبال سمندر طلایی

«داستان‌های جست‌‌وجو در مدرسه» از زبان نوجوانی به نام «ماتیلد» روایت می‌شود. ماتیلد در یک مدرسهٔ شبانه‌روزی درس می‌خواند. او هر بار با دوستان‌اش ماجراهایی را خلق می‌کنند.

کتاب مصور به دنبال سمندر طلایی داستان جست‌و‌جوی گنج است. در این داستان، فرصتی طلایی برای ماتیلد و دوستان‌اش برای یافتن یک گنج پیش آمده است. آنها به دنبال یک مجسمهٔ کوچک مرموز هستند که توجه خیلی‌ها را به خود جلب کرده است. بنابراین ماتیلد و دوستان‌اش باید معماهای زیادی را حل کنند و با خطرهای زیادی مواجه شوند.

تصویرگر این کتاب رسژ بلوش است و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان حق انتشار این کتاب را از انتشارات Gallimard Jeunesse کشور فرانسه خریده است.

خواندن کتاب به دنبال سمندر طلایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را برای گروه سنی «د» (۱۲ تا ۱۴ سال)‌ پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ژان فیلیپ آرو وینیود

ژان فیلیپ آرو وینیود غیر از نویسندگی، زبان فرانسه هم تدریس می‌کند. او تحصیلات‌اش را در رشتهٔ ادبیات فرانسه به پایان رسانده و اولین رمان خود را در سال ۱۹۸۴ میلادی منتشر کرده است. وینیود برای نوشتن کتاب‌های‌اش از خاطرات دوران کودکی خود و شاگردان‌اش استفاده می‌کند. او در سال ۲۰۰۶ به همراه «الویه تاک» شخصیت‌های مجموعه داستان‌های «ریتا و ماشن» را خلق کرد. علاوه‌براین او کتاب‌های «املت شیرین»، «کامانبر پرنده» و «سوپ ماهی قرمز» را هم نوشته است.

بخش‌هایی از کتاب به دنبال سمندر طلایی

«درمانگاه خانم تی‌فر، همان اتاق زیر شیروانی است. برای رفتن به آن‌جا، باید از راهروی طبقه‌ی اول که دیوارهای مسبک دارد، گذشت؛ یک در کوچک را هل داد و پرید روی پله‌های لق پلکان قدیمی که بوی اِتر و پماد ضد ورم می‌دهد.

پی یر-پل چه‌طوری می‌تواند با این همه بوی دارو زندگی کند؟

رمی خیلی خون‌سرد گفت: «خب! دارد برای وقتی که مغز نابغه‌اش را در یک شیشه‌ی کوچک آلدئید فرمیک در موزه‌ی علوم نگه‌داری می‌کنند، تمرین می‌کند.»

من آدم حساسی نیستم؛ ولی فضای درمانگاه من را یاد خاطرات ناخوشایندی که از دندان‌پزشکی و آبله‌مرغان داشتم، می‌انداخت.»