کتاب دار

کتاب دار نوشته دبی تاکر گرین است و با ترجمه اسماعیل نجار و سارا سلیمانی در انتشارات مهراندیش منتشر شده است.

درباره کتاب دار

نمایشنامهٔ دار سال ۲۰۱۵ میلادی نوشته شد و در همان سال کمپانی تئاتر رویال کورت انگلستان و به کارگردانی خودِ دِبی تاکِر گرین اجرا شد. داستانِ نمایش بر پایهٔ حکم اعدام و تصمیمِ خودِ مجرم، که یک زن سیاه‌پوست است، برای چگونگیِ اجرای این حکم است. خشم، اضطراب، استرس، تعلیق و عدم اطمینان کلیدواژه‌های اصلی این نمایش است. 

همانند اکثر نویسندگانِ سیاه‌پوستِ قرن بیستم و بیست‌ویکم، دِبی تاکَر گرین دغدغهٔ بیان مشکلات فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی سیاه‌پوستان را، مخصوصاً در جوامع اروپایی، دارد. نمایشنامه دار مسئلهٔ اعدام و تصمیم‌گیری در چگونگی اجرای آن موضوع اصلی است که نویسنده آن را به زیباترین شکل و با تعلیقی حیرت‌انگیز روایت کرده است. دراماتیک کردنِ خشم و اضطراب ویژگی خاص این نمایش است. 

خواندن کتاب دار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات نمایشی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره دبی تاکر

دِبی تاکِر گرین نمایشنامه‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردانِ سیاه‌پوست از خانواده‌ای جامائیکایی در انگلستان متولد شده است. اولین نمایشنامه‌اش دو زن را در سال ۲۰۰۰ میلادی، و بعد از حدوداً ده سال کارِ مدیریت صحنه در تئاترهای لندن، نوشت. خودش را با دو نمایشنامهٔ پروانهٔ کثیف (۲۰۰۳) و تولد ناصحیح (۲۰۰۳) به‌عنوانِ یکی از خلاق‌ترین و آینده‌دارترین نمایشنامه‌نویسانِ انگلستان و اروپا معرفی کرد. بعد از اجراهای موفق نمایشنامه‌های نام‌برده‌شده' مورد توجه برجسته‌ترین کمپانی‌های تئاتر انگلستان ازجمله رویال نشنال، رویال شکسپیر، رویال کورت و یانگ ویک قرار گرفت. رویال کورت به‌عنوانِ ماشین آماده‌سازی و معرفی استعدادهای برتر در تئاتر، مخصوصاً در نمایشنامه‌نویسی، از سال ۲۰۰۵ به‌طور مداوم میزبان نمایشنامه‌های گرین بوده است. سنگسار مری (۲۰۰۵)، رَندوم (۲۰۰۸)، قوانین جنگ (۲۰۱۰)، حقیقت و مصالحه (۲۰۱۱)، مهره (۲۰۱۳)، احساسات کاملاً محبت‌آمیز و عاشقانه به یک نفر (۲۰۱۷) و گوش برای چشم (۲۰۱۸) از نمایشنامه‌های گرین هستند که رویال کورت آن‌ها را تولید و اجرا کرده است.

بخشی از کتاب دار

یک: یه دوست؟

سه

یک

یک: نه؟

(سه او را نگاه می‌کند).

... هیچ‌کس دیگه‌ای؟

سه: نه.

یک: ما می‌تونیم صبر کنیم اگه تو بخوای. اصلا به خاطر زمان تحت فشار نباش. ما می‌تونیم صبر کنیم تا تو ... اگه می‌خوای که ما ... اگه می‌خوای کسی همراهت باشه ـ لطفاً، بشین.

سه

یک: مهم نیست کدومشون ... قوانین خاصی نداریم ... هیچ‌چیزِ بخصوصی هم در مورد چگونه نشستن وجود نداره ـ اسم یا هیچ‌چیزِ دیگه‌ای هم روشون نیست، فقط صندلی‌ان. هر جایی دوست داری بشین.

(سه مکث می‌کند).

هر جایی بشینی، مشکلی نیست. واقعاً.

(مکث).

(سه می‌نشیند).

می‌خوای کتت رو (بگیرم)؟

سه

یک: اگه دوست داری، می‌تونم ازت بگیرمش ـ بیرون یه کمدِ درست‌وحسابی با چوب‌لباسی برای کت هست ـ ما اصرار کردیم که اگر چیزی نیاز دارن و یا اگه ملاقات می‌خوان، باید یه ملاقات داشته باشن ـ باید ملاقات داشته باشید و اگه چیزی می‌خواین، داشته باشید، باید یه شانس داشته باشید تا هر کاری رو بتونید انجام بدید. بالاخره انجامش دادیم، حتی یکی یه‌سر رفت (فروشگاه) آیکیا۲۲، واسه همین من می‌تونم ـ

سه: نه.

یک: نه.

مشکلی نیست. به‌هرحال چوب لباسی بیرونه.

خوبه، تا زمانی که تو راحت باشی.

سه: (با دقت به او نگاه می‌کند).

یک: هرچی خودت دوست داری، راحت باشی.

پیشنهادم سرِ جاشه اگه نظرت عوض شد، اگر آب خواستی (اون دستگاه) هم سرد می‌کنه هم گرم، یعنی، قراره آب گرم بیاد بیرون، ولی راستش فقط ولرمه، ولی آب سردش واقعاً سرده، اگه یه لیوان می‌خوای ـ من می‌گم «لیوان»، ولی از این چیزای پلاستیکی مزخرفه که ازمون توقع دارن تو اونا آب بخوریم ـ خیلی سبز (دوست‌دار طبیعت) نیست ـ بااین‌وجود من می‌تونم، ما می‌تونیم یه لیوانِ درست‌وحسابی واسه آب خوردن از توی آشپزخونه برداریم. تو هیچ نوشیدنی‌ای نمی‌خواستی نه؟

سه

یک: نه، خب می‌دونی همون‌جا (هست) هرموقع خواستی، اصلاً تعارف نکن اگه نظرت عوض شد. راستش من می‌تونم ـ ما می‌تونیم چند تا لیوان درست‌وحسابی بیاریم اگه یه‌وقت به‌هرحال لازم بود ... همیشه حسی رو می‌ده که یه بچهٔ پنج‌ساله موقع آب خوردن با یه لیوان لاستیکی داره ...

(مکث).

سه

یک

یک: ... نمی‌خوای به هیچکی زنگ بزنی؟ کسی هست که بخوای بهش زنگ بزنی؟ می‌تونی از تلفنای اینجا استفاده کنی. یا اگه بخوای من می‌تونم به‌جات تماس بگیرم 

سه: نه.

یک: که، بیان باهات بشینن، یه‌کمی ـ

سه: نه.