کتاب دست های بوسیدنی

کتاب دست های بوسیدنی نوشته حسن قدوسی‌زاده است. این کتاب را نشر معارف منتشر کرده است و به شرح وظایف کارگران در محیط کار و خانواده می‌پردازد.

درباره کتاب دست های بوسیدنی

کارگر در فرهنگ لغت تعریف ویژه‌ای دارد؛ به این معنی که «کارگر یعنی کارکننده، کسی که در کارخانه یا کارگاه کار می‌کند و مزد می‌گیرد». در اصطلاح نیز کارگر کسی است که در مقابل دریافت حق‌الزحمه اعم از مزد، حقوق، سهم سود، و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند. کارگران در طول سال‌ها به انجام کارهای سخت و پر مشقت مشهور بوده‌اند. آن‌ها افراد زحمت‌کشی هستند که برای بردن روزی حلال به خانه خود تلاش می‌کنند. کاری که در روایات دینی نُه جزء از ده جزء عبادت شمرده شده است. یکی از مسائلی که درمورد کارگران کمتر مورد توجه قرار گرفته، نوشتن کتابی برای بیان وظایف کارگران در محیط کار و خانواده است. کارگر دارای دو محیط زندگی است: کارخانه و خانه؛ در هرکدام از این دو محیط دارای وظایفی است که اگر از آن‌ها غافل شود صدمات جبران‌ناپذیر مادی و معنوی متوجه او و اطرافیانش می‌شود.

کتاب حاضر با هدف شرح وظایف کارگران در محیط کارگاه و خانواده نوشته شده و در نُه فصل به شرح زیر تنظیم شده است.

فصل اوّل: کار چیست و کارگر کیست؟

فصل دوّم: ارزش و اهمیّت کار در اسلام

فصل سوّم: معرفت‌شناسی کار و کارگر در کلام حضرت امام و مقام معظم رهبری

فصل چهارم: اخلاق کار

فصل پنجم: چگونه بین کار و زندگی خانوادگی تعادل برقرار کنیم؟

فصل ششم: چگونه خانواده‌ای شاد و موفق داشته باشیم؟

فصل هفتم: کارگر و اخلاق خانوادگی

فصل هشتم: ویژگی‌های یک کارگر موفق و نمونه

فصل نهم: کارگر و کسب روزی حلال

خواندن کتاب دست های بوسیدنی را به چه کسانی پیشنهاد می‌‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به اخلاق اسلامی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دست های بوسیدنی

از نظر لغوی کار به معنای فعل و عمل و کردار انسان است و در اصطلاح، کار فعالیتی است نسبتاً دائمی که به تولید کالا یا خدمات می‌انجامد و به آن دستمزدی تعلق می‌گیرد. بنابراین هرگونه تلاش و فعالیت که بازدهی مثبتی به‌دنبال داشته باشد کار نامیده می‌شود.

به عبارت دیگر کار هر نوع فعالیت فکری و جسمی را شامل می‌شود که دارای بازدهی و نتیجه‌ای برای بهره‌دهی و بهبودبخشی زندگی و حیات مادی و معنوی جامعه باشد.

دانشمندی که با دانش و تحقیق راهنمایی اجتماعی را به عهده دارد، پزشکی که بیماران را مداوا می‌کند، مهندسی که نقشۀ ساختمانی را می‌ریزد، گوینده و سخنرانی که برای ارشاد مردم سخن می‌گوید، نویسنده‌ای که با نوشتن، فکر انسان‌ها را روشنایی می‌بخشد، دانشجویی که در راه تحصیل رنج می‌برد و تا نیمه‌های شب از مطالعه و تحقیق و یادگیری خسته نمی‌شود و... همگی کار می‌کنند. با این تفاوت که ارزش کارها و بازدهی آن‌ها از نظر زمان و مکان یکسان نیست.

کار اساس نظام آفرینش

اگر با دقت نظام آفرینش را بررسی کنیم درمی‌یابیم که خداوند متعالْ جهان هستی را بر اساس حرکت و کار استوار کرده و سیر تکاملی موجودات را بر این پایه قرار داده است.

از کوچک‌ترین ذره تا خورشید و اجرام آسمانی، هریک از موجودات کوچک و بزرگ اگر از فعالیت و کار باز ایستند، به مقدار سهم خویش به گوشه‌ای از این نظام بزرگ لطمه و ضربه وارد می‌کنند. انسان نیز جزئی از این جهان بزرگ است و در چنین صحنۀ پرتلاش نباید بیکار بماند؛ زیرا دور از خرد و انصاف است که موجودی از فعالیت و حرکت دیگر موجودات بهره بگیرد و خود بهره ندهد و سربار دیگران باشد.

و نیز می‌دانیم که دستیابی به پیشرفت‌های مادی و معنوی با حرکت و کار و تلاش و کوشش امکان‌پذیر است و آنکه تن به کار نمی‌دهد و از رنج کار پرهیز می‌کند، در واقع خود را از رسیدن به کمال بازمی‌دارد. بنابراین کار، ریشه در خواسته‌ها و کشش‌های فطری انسان دارد و عشق به کار و کوشش در ذات انسان نهفته است.

از همین‌جا می‌توان دریافت بیکاری، ناهماهنگی با آفرینش و قوانین آن است. در جهانی که هر ذره‌ای در آن به کار و وظیفه‌ای مشغول است، بیکاری یعنی نواختن ساز مخالف در جمعِ هم‌نوای عالم هستی.