کتاب از بوی جوی مولیان تا می تراود مهتاب
معرفی کتاب از بوی جوی مولیان تا می تراود مهتاب
کتاب از بوی جوی مولیان تا می تراود مهتاب نوشتهٔ شیوا حیدری و نرگس کوسیایی و مجید درویش در انتشارات نظری چاپ شده است. در این کتاب دوره‌های ادبی ایران از دورهٔ باستان تا دوران معاصر و ظهور شعر نو و شعر نیمایی شرح داده شده است.
درباره کتاب از بوی جوی مولیان تا می تراود مهتاب
ادبیات گنجینۀ هنرنمایی است که افکار و اندیشه ها را به نمایش می گذارد و هرکس در رهگذار بهره جویی از آن به علومی دست می یابد که پیش‌تر با آن‌ها آشنایی نداشته است.خواندن متون کلاسیک و سنتی علاوه بر دانش افزایی،راه‌های ارتباط با افکار گذشتگان را نیز مقدور می‌سازد و آشنایی با متون و اشعار نو و جدید،روح افزایی را پدید می آورد که بهره‌گیری از آن‌ها موجبات لطافت روح و اندیشه را فراهم می‌آورد.از نظرگاه بسیاری از محققان، ادبیات یک درس نیست بلکه یک هنر است. در تقسیم‌بندی هنرهای هفت‌گانه، ادبیات به عنوان یک هنر مطرح شده است و آن هنر پنجم است که این نوع هنر (ادبیات) شامل شعر، داستان و فیلم‌نامه و ... است.
کتاب از بوی جوی مولیان تا می تراود مهتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب به افرادی که مایل هستند شناختی اجمالی از ادبیات فارسی از گذشته تاکنون به‌دست آورند، پیشنهاد می‌شود.
بخشی از کتاب از بوی جوی مولیان تا می تراود مهتاب
ادبیات فارسی باستان
زبان فارسی باستان،نیای زبان فارسی امروزی،زبان قوم پارس بوده است که در دوره هخامنشیان(۵۵۰ـ۳۳۰ ق.م)بدان تکلّم می‌شده است.تنها آثار مکتوب زبان فارسی باستان کتیبه‌های برخی از شاهان هخامنشی به خطّ میخی است که علاوه بر سنگ،بر الواح زرّین و سیمین،سنگ وزنه،مُهر و ظرف برجای مانده و کتابت آن ها هم‌زمان با تألیف آن هاست.مهم‌ترین کتیبه‌هایی که به زبان فارسی باستان نگاشته شده است‌عبارت اند از:کتیبه‌های داریوش در بیستون(مهم‌ترین و مفصّل‌ترین کتیبه داریوش به سه زبان فارسی باستان، اَکَّدی و ایلامی)،فارس(تخت جمشید و نقش رستم)،سوئز و الوند و کتیبه‌های خشیارشا در تخت جمشید(که از آن میان سنگ نوشته سه زبانه مشهور به دَیْوَه از مهم‌ترین کتیبه های این زبان است).
آنچه در این سنگْ نوشته ها آمده مربوط به سیاست و حکومت است هر متنی که به نام داریوش اوّل نوشته شده شامل مقدّمه،بخش اصلی و مؤخّره است و سنگْ نوشته‌های جانشینان او،جدا از کتیبه دَیْوَه خشیارشا(که اندک تقلیدی از عبارت بندی های نوشته‌های داریوش در آن ها دیده نمی‌شود و حکایت از تسلّط کافی نویسنده بر نوشتن دارد)،تکرار عبارات پیشین داریوش است طرح اصلی کتیبه‌ها به طور کلّی و با اندکی تفاوت به صورت زیر است:«ستایش اَهورَمزدا؛معرّفی شاه؛نام سرزمین های خراجگزار یا یاد کردن ساختن بنا؛ذکر فرو نشاندن شورش ها؛دعا یا اندرز به شاهان آینده،همراه با شکرگزاری از اهورَمزدا.»
کوشش داریوش برای تبدیل زبان فارسی باستان به زبانی ادبی هرگز به نتیجه نرسید.او،در سنگْ نوشته‌ها،با لحنی به دور از مبالغه،با دقّت بیان،سادگی واژه‌ها و کوتاهی جملات،یکنواختی زبان آن ها را جبران می‌کند این نوشته‌ها طبعاً عاری از تخیّلات ادبی و صُوَر خیال است و،به‌رغم ارزش آن ها از نظر تاریخی و زبان‌شناختی، فاقد اهمّیّت ادبی است ادبیات فارسی در دوره اسلامی پس از وقفه ای کوتاه،از نخستین سده های ظهور اسلام با الفبای عربی پدید آمد که در واقع ادامه ادبیات پیش از اسلام بود.
حجم
۲۱۵٫۴ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحه‌ها
۱۵۱ صفحه
حجم
۲۱۵٫۴ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحه‌ها
۱۵۱ صفحه