کتاب ارنست و سلستین؛ داستان دوستی

ارنست و سلستین؛ داستان دوستی یکی از کتاب‌های مجموعه ارنست و سلستین نوشته گابری‌یل ونسان است که با ترجمه ارمغان ناصری نژاد در انتشارات پرتقال به جاپ رسیده است.

درباره کتاب ارنست و سلستین؛ داستان دوستی

گابری‌یل ونسان در این مجموعه داستان‌های ساده‌ای با مفاهیم انسانی برای کودکان درباره یک خرس و یک موش که با هم دوست‌شده‌اند و زندگی ‌می‌کنند، نوشته است. تصویرگری ونسان برای این کتاب‌ها بسیار منحصربه‌فرد است و با خطوطی ظریف و رنگ‌هایی سرد با لبه‌هایی محو، توجه خواننده را بر حیوانات متمرکز می‌کند.

تمام داستان‌های این مجموعه بر پایه دوستی این دو حیوان که طبیعتا و در دنیای واقعی به هیچ‌وجه نمی‌توانند هم‌زیسیتی داشته باشند، شکل می‌گیرد. خرسی به اسم ارنست که موش یکی از غذاهای مورد علاقه اوست، با یک موش کوچک به اسم سلستین دوست شده و زندگی می‌کند. آنها دوستانی واقعی هستند که با عطوفت و بسیار همدلانه و صادقانه با یکدیگر رفتار می‌کنند.

انیمیشن ارنست و سلستین نیز در سال ۲۰۱۲ به نویسندگی و کارگردانی دانیل پنک با همکاری دو کشور فرانسه و بلژیک از روی این مجموعه ساخته شد که توانست جایزه بزرگ انجمن منتقدان بلژیک را ببرد و از سوی انجمن منتقدان فیلم لس‌آنجلس به عنوان بهترین فیلم انیمیشن انتخاب شود. به علاوه این فیلم، اولین انیمیشنی است که جایزه ماگریت را هم از آن خود کرده است.

در داستان ماجرای آغاز دوستی این دو موجود دوست داشتنی را می‌خوانیم. 

خواندن کتاب ارنست و سلستین؛ داستان دوستی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

داستان‌های این مجموعه به کودکان پیام‌هایی انسانی درباره همدلی، محبت، گذشت و دوستی می‌دهند و خواندشان را به همه کودکان علاقه‌مند به داستان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ارنست و سلستین؛ داستان دوستی

اولِ اولِ داستان، ارنست و سلستین همدیگر را نمی‌شناختند. خب این خیلی طبیعی است، چون سلستین با بقیهٔ موش‌ها زیرِ زمین زندگی می‌کرد و ارنست هم با سایر خرس‌ها روی زمین زندگی می‌کرد. خانهٔ موش‌ها زیرِ زمین است و خانهٔ خرس‌ها هم روی زمین. همیشه همین‌طور بوده و هیچ‌کس ندیده که تا حالا خرس‌ها و موش‌ها با هم دوست باشند و معاشرت کنند.

اما همیشه شب که می‌شود، موش‌ها کوله‌پشتی بر دوش، راه می‌افتند و برای جمع کردن آذوقه به دنیای بالادست می‌روند. البته خیلی آرام و بی‌سروصدا. چون اگر خرسی در خانه‌اش موش ببیند، واویلا! یعنی اگر یک خرس ببیند که یک موش به خانه‌اش پا گذاشته است، اوضاع بدی پیش می‌آید!

موش‌هایی که کوله‌های سبز دارند، مسئول جمع کردن خرده‌های نان، ماکارونی، نخودفرنگی، آب‌نبات، قند، مغز فندق، حبه‌های انگور، تکه‌های پنیر، گیلاس (وقتی که فصلش باشد!) هستند و خلاصه هر نوع آذوقه‌ای که باید در دنیای پایین‌دست باشد، جمع می‌کنند.

موش‌هایی که کوله‌های قرمز دارند، تکه‌پارچه‌های رنگی، دکمه، زیرشلواری، زیپ، سنجاق سر، سوزن، بند رخت، قرقرهٔ نخ، کاموا و خلاصه هرچیزی را که می‌شود با آن دوخت‌ودوز کرد و پوشید جمع می‌کنند و به دنیای زیرِ زمین می‌آورند.

موش‌هایی هم که کوله‌های خاکستری دارند، ابزاری مثل میخ، پیچ، سنجاق، سوزن، سیم، نوارچسب، آچار، پیچ‌گوشتی و حتی فلزیاب و خلاصه هرچیزی را که برای تعمیرات به کار می‌آید جمع می‌کنند و با خودشان می‌آورند.

و اما دست‌آخر، موش‌هایی که کولهٔ سفید دارند.

***

سلستین: «دست نگه دار آقای نویسنده! صبر کن. تو حق نداری بگی که توی کوله‌های سفید چی بوده! آخه این یه رازه و فقط موش‌هایی که کولهٔ سفید دارن این راز رو می‌دونن.»