کتاب شاه عباس: پادشاه سنگدلی که به افسانه بدل شد

«شاه عباس: پادشاه سنگدلی که به افسانه بدل شد» نوشته دیوید بلو تاریخ‌نگار انگلیسی است. شاه عباس(۱۰۳۸-۹۷۸) فرمانروای مستبد و روشن‌بین ایران بود. او بر قوای فئودالی که کشور را تکه‌تکه کرده بودند غلبه کرد و حکومت مرکزی قدرتمندی تشکیل داد. او اقتصادی در حال زوال را با ایجاد امنیت، پول رایج باثبات و زیرساخت‌های اقتصادی بسیار پیشرفته احیاء کرد. بنا به دلایل استراتژیک و تجاری، و نیز از آن جهت که چشم به خارج داشت و فارغ از تعصب بود، روابط گسترده با اروپای مسیحی را تشویق کرد. او مشوق هنرهای بصری بود و به نحوی درخور، فضایی پرشکوه برای حکومت خویش در پایتخت جدید و باعظمت خود اصفهان به وجود آورد. همچنین با برجسته‌ترین نیروی نظامی زمان خود، امپراتوری عثمانی، رو در رو شد و آن را به زانو درآورد. پژوهشگر در آغاز کتاب درباره روش پژوهش خود می‌نویسد: «منبع اصلی ایرانی من تاریخ عالم‌آرای عباسی بود که به دست وقایع‌نگار رسمی او، اسکندربیگ منشی به رشته تحریر درآمده است و سرتاسر دوران عباسی را در بر می‌گیرد. اسکندربیگ کاتب دیوان بود و همان‌طور که از لقب منشی برمی‌آید، غالبا همراه شاه عباس بود، از جمله مواقعی که شاه در عملیات نظامی به سر می‌برد و از این رو شاهد عینی بیش‌تر وقایعی به حساب می‌آید که نقل کرده است. اما به‌واقع این منابع اروپایی بود که نوشتن زندگینامه شاه عباس را ممکن ساخت. پیش از دوران سلطنت وی تعداد انگشت‌شماری اروپایی از ایران دیدن کرده بودند. اما از آن هنگام تا سقوط امپراتوری صفویه در سال ۱۷۲۲، جریان مستمری از بازدیدکنندگان اروپایی به وجود آمد. شماری از آن‌ها که به دربار و خود شاه دسترسی داشتند گزارش‌های باارزشی از تجربیات خود بر جای نهاده‌اند. روایات آن‌ها نشان می‌دهد که او چگونه رفتار می‌کرده و در وضعیت‌های گوناگون چگونه سخن می‌گفته است.»