کتاب نادرشاه

کتاب نادرشاه نوشته لارنس لاکهارت و دیگر نویسندگان است که نادرشاه را از دیدگاه مورخان و شرق شناسان بررسی می‌کند. این کتاب با ترجمه صادق رضا‌زاده شفق برای علاقه‌مندان به تاریخ ایران منتشر شده است.

درباره کتاب نادرشاه

ایران بزرگ در آن دوره رو به انحطاط نهاده و مشعل شاهنشاهی عظیم آن رو به خاموشی گذاشته و شکوه دولت توانای سلاله صفوی در نتیجه ظهور فساد و تفرقه و ناتوانی آخرین حکمران خاندان رو به افول نهاده و کشور زیر استیلای عشایر یاغی رفته بود. مدعیانی در اطراف و اکناف علم طغیان برافراشته و دولت‌های قوی‌دست متجاوز خارجی مانند دولت تزاری روسیه و دولت عثمانی ایالات غربی ما را تحت تصرف خود در آورده بودند. در داخله اشرار عشایر و مدعیان و گردنکشان مسلط به جان و مال مردم شده بودند.

در چنین دوره‌ای تقدیر الهی خواست وضع ناگوار ایران که بی‌شباهت به وضع بعد از تاخت و تاز مغول خونخوار نبود، دگرگون شود، پس خدای بزرگ بار دیگر به یاری ملت ایران برخاست و جوان کوهستانی گمنام یعنی نادرقلی (به معنی بنده خدای بی‌همتا) پسر امام‌قلی (به معنی بنده امام) در پای کوهستان الله‌اکبر در گز پا به عرصه زندگی نهاد.

نادر به تاریخ ۲۸ محرم ۱۱۰۰ هجری تولد یافت و در ۲۴ شوال ۱۱۴۸ یعنی در چهل سالگی تاج شاهی ایران را بر فرق خود نهاد و در ۱۱ جمادی‌الاخر ۱۱۶۰ مقتول شد و می‌توان گفت سراسر عمر شصت‌ساله او بدون وقفه و فاصله پر از فعالیت مستمر و اقدام و عملیات خارق‌العاده و حوادث بس مهّم تاریخی بود. این کتاب به تاریخ زندگی این مرد می‌پردازد و رازهای زندگی او را نمایان می‌کند.

خواندن کتاب نادرشاه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نادرشاه 

شاه تهماسب ثانی از رانده‌شدن افغانان سودی نبرد، زیرا دیری نکشید سردار او تهماسب‌قلی که او این لقب را (که به معنی بنده تهماسب است) محض تلطف به نادر داده بود، فرمانروایی را قبضه کرد. وی به تاریخ ۱۷۳۲ (۱۱۴۵ هجری) تهماسب را به بهانه اینکه با واگذاری سرزمین‌هایی از ایران به ترکیه و روسیه مرتکب عمل منافی با وطن‌پرستی شده است خلع کرد، ولی خود به جای وی ننشست بلکه فرزند هشت ماهه پادشاه مخلوع را به نام شاه عباس سوم بر تخت نشانید و چون این طفل در ۱۷۳۶ (۱۱۴۹ ه. ق) درگذشت باز هم لازم دید اظهار دارد که قصد او هرگز غصب حقوق سلاله صفوی نیست و مدت یک ماه نظیر قیصر روم (ژول سزار) دست نگه‌داشت که بزرگان کشور در تکالیف تاج و تخت به او همی اصرار ورزند تا اینکه سرانجام آن تکالیف را به منظور مصالح کشور پذیرفت و بار دیگر یکی از جهانگشایان بزرگ تاریخ در شخص نادر ظهور کرد.

 این سردار نابغه ملت خود را از پستی و بی‌جانی برکشید و لشکریانش از پیروزی به پیروزی و کشورستانی به کشورستانی نایل گشتند. در همان آغاز کار نشان داد که نه تنها مرد کارزار بلکه یک حکمران سیاستمدار هم هست زیرا در مجمع بزرگ دشت مغان قبول تاج و تخت را مشروط نمود به اینکه مذهب سنی جای مذهب شیعی را بگیرد. بدین وسیله از اعتراضاتی که ممکن بود به واسطه برچیدن بساط سلاله شیعی صفوی بر او وارد آید پیشگیری کرد و دشمنی ارثی همسایگان شرقی و غربی را بی وجه ساخت و زمینه پیوستن آنها را به ایران مهیا کرد و ضمنآ قدرت علمای دینی را درهم شکست و اوقاف فراوان را وضع نمود و در این امر پیروزی‌های عجیب او در کارزار راه هر نوع مخالفت را مسدود ساخت. پس از تقویت سپاه خود با بختیاری‌هایی که به قبایل لری منسوب بودند در ۱۷۳۸ به قندهار حمله برد و آنجا را تصرف کرد و افغان‌ها چنان که انتظار خود او هم بود به لشکریان او پیوستند. در این ضمن همان سال بلخ را تسخیر کرد و ازبکان را شکست داد.

سپس نادر از راه کابل رو به هند نهاد. پیروزی ساده او در پانیپت در ۱۷۳۹ میلادی (۱۱۵۱ هجری) در همان آغاز کار ضعف دولت بزرگ محمدشاه مغول بزرگ هند را نمودار ساخت. اینکه گفته‌اند بعد از این جنگ نادر توسط یکی از اعیان هند به پیشروی به سوی دهلی تشویق شد باور کردنی به نظر نمی‌رسید. فاتحی مانند نادرشاه ممکن نبود میوه‌های رسیده و آویزان کامیابی‌های خود را از دست بدهد و حاجتی نبود کسی او را به ثروت و گنجینه مغول بزرگ که در پایتخت متراکم بود متوجه سازد. برخلاف منظور اولی نادر، این شهر عرصه تاراج هولناکی گشت و غنایمی که سپاه ایران با خود برد بیرون از اندازه بود. مطابق قول «هنوی» ارزش آن غنایم ۱۷۵۰ میلیون مارک بوده که ۷۵۰ میلیون آن نقد و بقیه جواهرآلات می‌باشد تنها تخت طاووس معروف ۲۲۵ میلیون مارک تخمین زده می‌شد.