کتاب قرآن و امام حسین (ع)

کتاب قرآن و امام حسین (ع) شامل گفتارهای تفسیری حجت السلام و المسلمین حمیدرضا ارباب سلیمانی می‌باشد که از ماه مبارک رمضان ۱۳۸۰، در برنامه «آیات و بینات» رادیو قرآن آغاز و تا سال ۱۳۸۳ ادامه یافت که در آن گفتاری با عنوان «قرآن و امام حسین (ع)» ارائه شده و اینک در پیش روی شما قرار دارد.

درباره کتاب قرآن و امام حسین (ع)

هر مسلمانی وظیفه دارد با این مائده آسمانی مأنوس باشد و قرآن را محور عقیده، فکر، تصمیم و عمل خود قرار دهد. برای دستیابی به این مهم، باید این کتاب آسمانی را جدی بگیریم و فراموش نکنیم که بی‌اعتنایی به این میراث ماندگار، تندترین سرزنش‌های الهی را به دنبال دارد. به فضل الهی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، اقدامات مفید و سازنده‌ای برای شناخت هرچه بهتر و ترویج قران کریم و محجوریت زدایی از این معجزه جاوید آغاز شد و روزبه‌روز فعالیت‌های قرانی در عرصه‌های مختلف گسترش یافت. یکی از این فرصت‌ها و فعالیت‌ها، ایجاد شبکه‌های جدید با رویکرد قرآنی در صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران بود که با دعوت کارشناسان خبره به تفسیر آیات قرآن پرداخته می‌شد. یادآور می‌شود: اگرچه در گردآوری این اثر نهایت دقت به‌عمل‌آمده و تلاش شده همان سبک گویشی ارائه شده در صدای جمهوری اسلامی ایران را حفظ کنیم؛ اما از صاحب‌نظران تقاضا داریم ما را در اصلاح و تکمیل هرچه بهتر این اثر یاری نمایند.

خواندن کتاب قرآن و امام حسین (ع) را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

علاقه‌مندان به آیات قران و امام حسین می‌توانند این کتاب را بخوانند.

درباره حمیدرضا ارباب سلیمانی

حمیدرضا ارباب سلیمانی در سال ۱۳۴۰ متولد شده است. او در دوره نوزدهم و در سال ۱۳۹۲ در حوزه تبلیغ و ترویج برگزیده شده است.

بخش‌هایی از کتاب قرآن و امام حسین (ع)

به یاری خداوند تبارک‌وتعالی، در چند جلسه، پیرامون قران و امام حسین (ع) سخن خواهیم گفت. همان‌طور که می‌دانیم پیامبر گرامی اسلام (ص) بارهاوبارها از قران و اهل‌بیت (ع) به‌عنوان دو چیز گران‌مایه یاد کرده و در حدیث ثقلین ما را به آنها سفارش نموده است و این حقیقتی است غیرقابل‌انکار که شیعه و اهل‌سنت به آن اعتراف دارند. در کتاب معروف سنن ترمذی که به صحیح ترمذی نیز معروف است، در بحث مناقب اهل‌بیت (ع) از قول جابر ابن عبدالله انصاری می‌خوانیم که می‌گوید: رسول خدا (ص) را هنگام حج در روز عرفه دیدم که بر شتر مخصوص خود سوار بود و خطبه می‌خواند، شنیدم که می‌فرمود: «یا أیها الناس، إني قد تركت فيكم ما إن أخذتم به لن تضلوا: کتاب‌الله، و عترتی اهل بیتی» ای مردم! من در میان شما دو چیز گذاردم که اگر آنها را بگیرید و دست به دامان آنها زنید هرگز گمراه نخواهید شد، کتاب خدا و عترتم، اهل‌بیتم.

همان‌طور که عرض شد، این حدیث در ایام حج بر زبان پیامبر (ص) جاری شد، اما همین حدیث با تعابیر مختلف در مدینه، در روز عرفه، در مسجد خیف، در ایام منی، در روز غدیر خم و در موارد دیگر تأکید و تکرار شده است و این دلیلی روشن و برهانی است قوی و گویا، بر اینکه مسئله تمسک به قرآن و اهل‌بیت، مسئله‌ای مهم و سرنوشت‌ساز است که این‌همه پیامبر (ص) به آن عنایت داشته و تکرار می‌کرده و می‌خواسته مسلمانان را به اهمیت آن دو آگاه کند تا گمراه نشوند و با پیروی از این دو ثقل، راه سعادت را بپیمایند. گرچه اهل‌بیت (ع)، همگی عدل قرآن و در کنار قرآن هستند و فرقی میان آن بزرگواران نیست، چنانچه در روایت نیز می‌خوانیم: «ان ارواحکم و نور کم و طینتکم واحدة»، قطعاً ارواح شما و نور و سرشت شما یکی است. اما بحث ما در این چند جلسه، درباره قران و امام حسین (ع) است و ما در صدد هستیم به گوشه‌ای از موارد همگامی و همراهی آن حضرت با قران کریم بپردازیم.