کتاب جمهوری مالاوی

کتاب جمهوری مالاوی نوشته احمد علامه فلسفی است. این کتاب یکی از آثار لنتشارات فراروان شناسی است که به معرفی کشور جمهوری مالاوی می‌پردازد.

درباره کتاب جمهوری مالاوی

جمهوری مالاوی کشوری است محصور در خشکی واقع در جنوب شرق آفریقا، شمال موزامبیک و شرق زامبیا. جمعیت مالاوی ۱۸ میلیون نفر نفر برآورد می‌شود و پایتخت لیلونگوه است. جمهوری مالاوی تا سال ۱۹۶۴ مستعمره بریتانیا بود. نام مالاوی از نام ماراوی که نام قدیمی قوم نیانجا است و از ساکنان اصلی این ناحیه هستند گرفته شده‌است.

زبان رسمی مالاوی زبان انگلیسی است و زبان چچوا نیز به عنوان زبان محلی رسمیت دارد.  تاریخچه مالاوی - از اواسط دهه ۱۸۰۰ میلادی، تجارت برده به اوج فعالیت خود در این منطقه رسید و هر ساله در حدود ۲۰ هزار نفر از مردم مالاوی را به بردگی کشیده و در انخوتاکوتا و کیلوه به فروش رساندند. در این کتاب سرنوشت این کشور و فراز و فرودهای این سرزمین را می‌خوانید و با رنج و سختی مردمش بیشتر آشنا می‌شوید.

خواندن کتاب جمهوری مالاوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به کشور شناسی پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب جمهوری مالاوی

از سال ۱۹۵۳ تا سال ۱۹۶۴ این کشور به رودزیای شمالی و جنوبی پیوست و فدراسیون رودزیا و نیاسالند را تشکیل داد. مالاوی در ۶ ژوئیه ۱۹۶۴ از این فدراسیون جدا و به عنوان کشوری مستقل رسماً از بریتانیا اعلام استقلال کرد.در سال ۲۰۰۴ میلادی نیز « بینگو وا موتاریکا » به سمت رئیس جمهور مالاوی انتخاب شد.

برداشت دولت از ذخایر ارزی در خردادماه سال ۹۰، بر بحران کمبود سوخت در این کشور دامن زد و اعتراض‌های ضد دولتی را سبب شد. در حالی که به دلیل کشته و زخمی شدن برخی معترضان به سیاست‌های دولتی، به « بینگو وا موتاریکا » پیشنهاد شده بود از قدرت کناره گیری کند اما وی سی ام تیرماه با رد خواسته مخالفان تاکید کرد 'کمبود ذخایر ارزی با کمبود سوخت نباید به عنوان نشانه‌ای از زمامداری بد یا شکست حکومت تلقی شود'. موتاریکا، مخالفان و رهبران سازمان‌های جامعه مدنی مالاوی را به اجیر کردن آشوب‌طلبان برای غارت اموال در شهرها به منظور دامن زدن به این آشوب‌ها متهم کرد و یک روز بعد گزارش شد که در خونبارترین تظاهرات دولتی در سال‌های اخیر، ۱۸ نفر به دلیل شلیک تیرهای واقعی از سوی پلیس کشته شدند و ۲۷۵ نفر نیز به زندان افتادند.

بینگو وا موتاریکا، رئیس جمهوری ۷۸ ساله مالاوی، هفدهم فروردین ماه ۹۱، ۵ آوریل ۲۰۱۲، به دلیل عارضه قلبی درگذشت و بر اساس قانون اساسی این کشور، معاون او باید ریاست دولت را بر عهده بگیرد. در سال ۲۰۱۲ انتقال قدرت به جویس باندا در مالاوی به دلیل درگذشت موتاریکا، رئیس جمهوری پیشین، سرنوشت این کشور فقیر را در دستان نخستین رئیس دولت زن در جنوب آفریقا قرار داد.

جویس باندا دختر یک افسر پلیس بوده و به علت تلاش‌های خود در زمینه آموزش دختران محروم در سطح بین المللی شناخته شده‌است. انتقادهای سال ۱۳۸۹ باندا درباره مسئله جانشینی، سبب اخراج او از حزب ترقی‌خواه دموکراتیک موتاریکا شد. روی کار آمدن باندا به عنوان یکی از فعالان حقوق بشری و مسائل زنان که از حمایت کشورهای غربی نیز برخوردار است، راه دریافت کمک‌های مالی بیشتر را برای این کشور فراهم می‌کند.

تاریخچه روابط- روابط سیاسی میان دو کشور در تاریخ 16 فروردین ۱۳۵۰ برقرار شد و سفیر وقت ایران در نایروبی به عنوان سفیر اکرودیته در مالاوی معرفی شده بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی روابط این دو کشور قطع و با برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ۱۷ می ۱۹۹۴ (۱۳۷۳) و انتخاب باکیلی مولوزی مجددا برقرار شد. در ۳۱ خرداد ماه سال ۱۳۷۴ سفیر جمهوری اسلامی ایران در دارالسلام به عنوان سفیر آکرودیته در مالاوی معرفی و به دنبال آن روابط سیاسی دو کشور گسترش یافت.