کتاب سر آشکار

کتاب سر آشکار نوشته وجیهه ناصحی است. این کتاب پژوهشی فلسفی است که به معنویت‌گرایی جدید در اندیشه چارلز تیلور و مصطفی ملکیان می‌پردازد.

درباره کتاب سر آشکار

فرآیند جهانی شدن در عرصه جهان ابعاد متعددی دارد. یکی از پدیده‌هایی که در این فرآیند بسیار مورد توجه واقع شده رابطۀ جهانی شدن و معنویت، تغییر و تحولاتی است که در عرصه معنویت‌گرایی به وقوع پیوسته است. معنویت‌گرایی به عنوان یک جریان فکری جدید همچنان رو به گسترش است و زمینه‌های مختلف زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در دنیای مدرن، بسیاری از اندیشمندان و متفکران را به تأمل و توضیح درباره حضور این پدیده یا فرآیند برآورده است و تبیین در چگونگی ارتباط آن با دیگر ارکان جامعه، باورها و اعتقادات سنتی موجود در جامعه وا داشته است.

از پیامدهای دنیای مدرن، بروز بحران و عدم تعادل و توان درزمینه‌های فرهنگی، اخلاقی و ارزش‌های معنوی است. انسان مدرن با اصالت دادن به علوم تجربی و پذیرش امور عقلانی گویی از معنویت و مذهب دور شده و در رویارویی با مخاطره ها و ناامنی‌ها، احساس بی‌هویتی، تنهایی و خلا معنوی مواجه شده است. تفکر مدرن هرگونه ارتباط معنای انسان و جهان هستی با مبدا غیبی را نادیده می انگارد. به عبارت دیگر، «هرگونه ارتباطی میان خدا وجهان را نفی کرده است.»

تفکر مدرن انسان عصرحاضر خبر از پیدایش صورت جدیدی از توجه به امور ماورالطبیعه و معنوی می‌دهند که در کنار جنبش‌های بنیادگرای دینی، جنبش‌های نوپدید و اشکال دین ورزی به طیفی از انسان‌های معاصر با توقعات و انتظارات جدید در یافتن معنای برای زندگی کمک می‌کند که ازآن به عنوان «معنویت گرایی جدید» اشاره شده است. نحوه نیاز انسانی که در دنیای مدرن در شکل گیری آن مؤثر بوده است.

در این کتاب با بهره گیری از نظریات دو اندیشمند برجسته چارلز تیلور و مصطفی ملکیان، رویکرد به معنویت گرایی در عصر مدرن بررسی می‌شود و به پاسخ این پرسش که چه نسبت و ارتباطی میان دین و معنویت در دوران مدرن پرداخته شده است.

خواندن کتاب سر آشکار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به فلسفه مدرن پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سر آشکار

معنویت گرایی جدید ثمرۀ مدرنیته و عرفی شدن است و درجهان امروزی به نامهای جنبش های نوپدید معنوی یا جنبش های نوپدید دینی خوانده می شود. تا پیش از چند دهه اخیر تمایز قائل شدن میان دین و معنویت چندان پذیرفته نبود. اما امروزه تمایز میان این دو تقریبا به یک باور عمومی تبدیل شده است. با وجود این هنوز در این خصوص نیز دیدگاه هایی که معنویت را صرفا امری دینی، یا معنوی بودن را در گرو متدین بودن می دانند وجود دارد. هر چند در مقابل دیدگاه هایی هم وجود دارد که از معنویت سکولار استفاده می کنند. اما به هر حال این واژه هم برای کسانی به کار می رود که متدین به یکی از ادیان الهی اند و تدین خود را با انجام اعمال عبادی نشان می دهند، هم برای کسانی که صرفا به خدا یا یک قدرت برتر ایمان دارند اما متدین به هیچ دین خاصی نیستند، هم برای کسانی که بدون آنکه به خدا یا یک قدرت برتر ایمان داشته باشند اما با وام گیری عناصری از ادیان به معنای والایی از هستی معتقدند و تجارب معنوی و عرفانی را به رسمیت می شناسند.(صفایی مقدم،۱۳۸۹،ص۹۱ )

تمایز قائل شدن میان معنویت و دین از زمانی آغاز شد که دین به دین نهادی و دین شخصی تقسیم شد. ویلیام جیمز برای نخستین بار دست به این تقسیم بندی زد و همین مبنایی شد برای شکل گیری مفهوم معنویت با مضمون کنونی آن. وی این تقسیم بندی را در کتاب «انواع تجارب دینی:پژوهشی در خصوص طبیعت آدمی»، که در بردارنده گفتارهایی است که به بررسی ماهیت دین و تجارب دینی پرداخته است. (همان، ص۹۱ )