کتاب راهنمایی و مشاوره از منظر اسلام و قرآن

کتاب راهنمایی و مشاوره از منظر اسلام و قرآن نوشتهٔ عزیزاللّه سهرابی در انتشارات متخصصان به چاپ رسیده است. مشاوره از دیدگاه اسلام به سه معنا به کاررفته است: ۱-به معنای مشورت در امور شخصی ۲-به معنای نظرخواهی از دیگران برای تصمیم گیری اجتماعی و سیاسی ۳-به معنای فرایندی برای کمک به حل مشکلات. در این کتاب جنبه‌های گوناگون مشاوره و خصوصیات مشاور را از دیدگاه قرآن و اسلام بررسی می‌کنیم.

درباره کتاب راهنمایی و مشاوره از منظر اسلام و قرآن

مشاوره در اسلام دامنه وسیعی داشته و می تواند فردی، خانوادگی و اجتماعی باشد. برای مشاور، در منابع اسلامی، ویژگی های متعددی مانند رازدار بودن، با تجربه بودن، صداقت داشتن، و صمیمی و صاحب رأی و اهل نظر بودن تعیین شده است. در اسلام، مشاوره و مشورت با افراد حریص، ترسو، بخیل، نادان، لجوج و دروغ گو منع شده است. حضرت علی (ع) می فرماید به هنگام رایزنی، مرد بخیل را از خود دور بدار که تو را از بخشش و کرامت بازمی دارد. مردان ترسو را به مشورت مخوان که اراده ات را در کارها سست می کنند. آزمندان را نیز به مشاوره مپذیر، زیرا چهره زشت حرص آور را در نظرت زیبا جلوه دهند. از میان مردم، رازدارانی را برگزین که در انجمن های مشورتی با آنان باشی. در رسالهٔ حقوق امام سجاد (ع)، آمده است: «حق مشورت کننده این است که اگر رأی صحیحی دارد در خیرخواهیش بکوشی و کاری را که اگر تو به جای او بودی می کردی به او بنمایی. البته با مهربانی که رنجش را بزداید و دمیدن عطوفت را بیفزاید. اگر رأی و نظری نداری، ولی فردی ر می شناسی که به رأیش اعتماد داری و او را در مشکلات خود به عنوان مشاور می پسندی، به او معرفی اش کن تا در خیرخواهی و نصیحتش کوتاهی و فروگذاری نکرده باش؛ البته، هیچ دگرگونی و نیرویی جز خدا یا توسل به او مقدور نیست.

کتاب راهنمایی و مشاوره از منظر اسلام و قرآن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی پیشنهاد می‌کنیم که تمایل دارند عملکرد خود به عنوان مشاور یا اشخاصی که برای مشاوره و راهنمایی گرفتن به آن‌ها مراجعه می‌کنند را با معیارهای دینی بسنجند.

بخشی از کتاب راهنمایی و مشاوره از منظر اسلام و قرآن

امام صادق (ع) از پیامبر اکرم (ص) روایت کرده که فرمودند: مشورت باعاقل و ناصح، برکت است و رشد و توفیقی از جانب خداوند است. درآموزه های دینی به طور خلاصه چنین تأکید شده است: ۱-با کسانی مشورت کن که خداترس باشند ۲- در اموری که دین آن ها را جایز می داند مشورت کن. مشورت با کسانی شایسته است که عاقل، حلیم، خیرخواه، باتجربه و با تقوی باشند. مبادا اول مشیر باشی (خود را در مقام رأی، تدبیر و سیاست بالاتر از همه وبی نیاز از تعقل بدانی.) بر حذر باش از اظهارنظر خام، نسنجیده و نیندیشیده. بدون آمادگی و تأمل، یا با آدم خودرأی ضعیفالعقل، ملون المزاج و خودسر، طرف مشورت مشو و از خداوند در موافقت با دل های مشورت کننده بترس. مصلح تر را در نظر بگیر.