کتاب آموزش بالینی در حوزه بهداشت و درمان

کتاب آموزش بالینی در حوزه بهداشت و درمان اثری از کلر دلانی و الیزابت مولوی با ترجمه بهزاد شوقی، ریحانه حاجی‌هادی ریسه و آنوشا معتمدی‌منش است. این اثر در جهت ارتقای دانش کاربردی در آموزش بالینی در زمینه خدمات درمانی است.  

درباره کتاب آموزش بالینی در حوزه بهداشت و درمان

محیط‌های بالینی، فضاهای آموزشی پویایی هستند که امکان ارائه فرصت‌ها و موانع یادگیری و آموزش را توأمان فراهم می‌کنند. اما عواملی مانند تغییر جمعیت بیماران، و دانش پزشکان وجود دارد که پیچیدگی‌های این محیط آموزشی را بیشتر می‌کنند. همچنین عواملی رسمی و سازمانی در بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها، جامعه و البته دانشگاه‌ها در آموزش و یادگیری مؤثر است. سلسله مراتبی که اختیار و قدرت در تصمیم‌گیری اعمال می‌کند، منابع محدود، سیاست‌گذاری‌ها و دستورالعمل‌های متفاوت در محیط کار نیز به افزایش پیچیدگی‌ها دامن می‌زنند. 

اما همین پیچیدگی‌ها به دانشجویان و مربیان می‌آموزد که دانش و شیوه‌ عملکرد خود را بهبود بخشند و بتوانند در پاسخ به نیازهای متفاوت بیماران و خانواده‌هایشان پاسخگو باشند کتاب آموزش بالینی در حوزه بهداشت و درمان، پیچیدگی این لایه‌ها را در آموزش بالینی برجسته می‌کند و مربیان و اساتید را به درک فرصت‌های آموزش و یادگیری در این محیط منحصر به فرد دعوت می‌کند.

کتاب آموزش بالینی در حوزه بهداشت و درمان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب آموزش بالینی در حوزه بهداشت و درمان را به تمام فعالان کادر درمانی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آموزش بالینی در حوزه بهداشت و درمان

 مدل‌های عملی که ممکن است برای بهبود وضعیت در محیط آموزش بالینی مورد استفاده قرار گیرد و ویژگی‌های خاص آن، موانع و فرصت‌ها، بر اساس نظریه‌های تبیینی است. به عنوان مثال: نظریه‌هایی پیرامون یادگیری در محیط کار، نظریه‌های پیرامون یادگیری در جوامع حرفه‌ای، نطریه‌ها پیرامون سرپرست و روابط دانشجویان، و نظریه‌هایی که تأثیر فرهنگ بر یادگیری را بیان می‌کنند، همه ارائه دهنده‌ی دیدگاه‌ها و چارچوب‌هایی هستند که از طریق آن‌ها می‌توان شیوه‌های آموزش و یادگیری را توسعه داد، سنجید و بهتر درک کرد. 

این کتاب به دنبال تشویق بحث و گفتگو از طیف گسترده‌ای از مربیان بالینی است و و بر پیچیدگی ذاتی دانش و شیوه عملکرد در آموزش بالینی تأکید دارد. کتاب خواننده را تشویق می‌کند که شیوه‌های آموزشی خود که ممکن است مبتنی بر گمانه زنی و یا تاریخی باشد را بیشتر از اصول نظری که مبتنی بر یافته‌های تجربی یا اصول نطری است به چالش بکشد. هر یک از فصل‌ها بینش‌هایی را در آموزش بالینی بر اساس مشاهدات و عملکرد، اندازه‌گیری کمی و یا بررسی کیفی شیوه‌های آموزش بالینی ارائه می‌دهد. نتیجه، ترکیبی از ایده‌ها و پژوهش‌ها درباره‌ی بسیاری از جنبه‌های آموزش بالینی مرتبط با طیفی از مربیان حرفه‌ای سلامت است.

در ابتدای هر فصل، ما چارچوب‌های نظری کلیدی و فرضیه‌های نویسندگان را بررسی می‌کنیم. سپس پیشنهاد می‌کنیم که چگونه این نظریه‌ها برای اطلاع رسانی در مورد طرح برنامه درسی آموزش بالینی یا پژوهش مورد استفاده قرار می‌گیرند. بر این اساس، روش‌ها و نمونه‌ی آموزش نیز پیشنهاد شده است.این کتاب به سه بخش تقسیم می‌شود که ویژگی‌های وسیع و در عین حال متمایز یادگیری و آموزش در محیط بالینی را در بر می‌گیرد. اولین بخش درباره‌ی نظریه‌های دانش حرفه‌ایست که ساخت آن توسط مربیان و دانشجویان و کاربرد آن در محیط‌های بالینی را در برمی‌گیرد (تفکر انتقادی، روش‌های شناخت و نظریه، پژوهش و عملکرد در آموزش بالینی). بخش دوم شامل قسمت‌هایی می‌شود که روی تأثیر زمینه‌ها و حوامع بر فرآیند آموزش و یادگیری آموزش بالینی تأکید می‌کند (جوامع و شخصیت‌های حرفه‌ای در عملکرد، آموزش بین حرفه ای، تنوع فراگیر). بخش سوم با تمرکز بر ابعاد مجزای برنامه‌ی درسی آموزش بالینی، نظریه‌های دانش ساخت را با شیوه‌های آموزشی ادغام می‌کند (استدلال بالینی، بازخورد، ارزیابی و اصول اخلاقی).

یادگیری مهارت‌های بالینی متکی بر دستیابی به مجموعه‌ای از تئوری و دانش مبتنی بر واقعیت است که یک رشته‌ی علمی خاص است. یادگیری مهارت‌های بالینی همچنین نیازمند عملکرد و یا دانش مبتنی بر تکنیک و مهارت‌هایی است که روی طیف وسیعی از دستورالعمل‌های بالینی و شرایط بیمار اعمال می‌شود. شیوه‌ها برای آموزش مؤثر و کاربرد دانش مورد نیاز عملکرد بالینی مبتنی بر تمرکز بر روی پژوهش مستمر و توسعه‌ی نظریه بوده و همچنان خواهد بود. این دیدگاه‌های نظری در بخش اول تحت عنوان "بررسی دانش: دیدگاه‌های نظری در مورد ساختار دانش" مورد بحث قرار گرفته است. در فصل اول "بازتاب انتقادی در آموزش بالینی" کلر دلانی و الیزلبت مولوی پیرامون نظریه‌هایی بحث می‌کنند که یک چارچوب انتقادی و انعکاسی برای اندشیدن در زمینه‌ی عملکرد بالینی ارائه می‌دهد. آن‌ها در کل تفسیرشان موضوع اصلی کتاب، اهمیت شناختن و به نوبه‌ی خود ادغام نظریه، شواهد، و عملکرد در آموزش بالینی را نشان می‌دهند. نویسندگان آنچه که به عنوان "مدل تکراری بازخورد انتقادی" نامیدند را ارائه می‌دهند. که در آن بازخورد انتقادی به عنوان یک مهارت فعال، تکامل یافته و بی انتها معرفی می‌شود که درک و فهم وسیعی از توانایی نقد و تغییر دانش عملی ثابت را تسهیل می‌کند. در این مدل، آن‌ها به دانشجویان توصیه می‌کنند که عادات بازخورد انتقادی را در عملکرد حرفه‌ای شان وارد کنند. شیوه‌های آموزش و ارزیابی چنین مهارت‌هایی باید شامل ارتباطات واضح با نظریه‌های تفسیری اساسی باشد و باید با همه‌ی ابعاد برنامه‌ی آموزشی مدل سازی و تلفیق شود.