کتاب منازل الآخره

کتاب منازل الآخره نوشته شیخ عباس قمی است. کتاب منازل الآخره را انتشارات کتاب جمکران منتشر کرده است.

مسجد مقدس جمکران به عنوان پایگاه بزرگ تشیّع و نماد فرهنگ مهدویت از اواخر دهه ۶۰ شمسی شروع به عرضه کتاب و محصولات فرهنگی کرد. با همین هدف انتشارات کتاب جمکران، از سال ۱۳۷۳ با هدف نشر و گسترش معارف دینی و مهدوی و خدمت به دلدادگان حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه با عنوان «انتشارات مسجد مقدس جمکران» تأسیس شد. انتشارات تا اوایل دهه هشتاد فعالیت جدی نداشت ولی به تدریج، با رشد چشمگیر تیراژ و عنوان، به یکی از انتشارات مطرح در حوزه معارفی تبدیل شد. احیاء تراثی و پاسخگویی به شبهات مهمترین اهداف انتشارات در دوره اول به شمار می‌رود.

در اوایل دهه ۹۰، با تغییر مدیریت و سیاست‌ها، این نشر توسعه پیدا کرد و نامش به انتشارات کتاب جمکران تغییر کرد. این نشر مسیر گذشته را تکمیل کرد و به حوزه ادبیات داستانی و همچنین کودک و نوجوان وارد شد.

انتشارات کتاب جمکران از ابتدا تا کنون بیش از ۸۰۰ عنوان کتاب (در حوزه‌های مهدویت، معارف اسلامی، داستانی، کودک و نوجوان و… ) منتشر کرده است.

هم‌چنین این نشر موفق به کسب عنوان «ناشر برگزیده سال ۱۳۹۶ جمهوری اسلامی ایران» شده است.

درباره کتاب منازل الآخره

منازل الاخره تحلیلی است بر سرنوشت انسان، به هنگام مرگ و بعد از آن که با استناد به آیات قرآن کریم و روایات معصومین(ع) نگاشته شده است. برخی مباحث کتاب عبارت اند از: مرگ، سوال و جواب قبر، منازل مختلف قیامت، سنجش اعمال و عذاب جهنم.

خواندن کتاب منازل الاخره را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شناخت سرنوشت انسان از نگاه دین پیشنهاد می‌کنیم

فصل‌های کتاب منازل‌ الاخره

فصل اول: مرگ

فصل دوم: قبر

فصل سوم: برزخ

فصل چهارم: قیامت

فصل پنجم: یبرون آمدن از قبر

فصل ششم: میزان

فصل هفتم: حسابرسی

فصل هشتم: پرونده

فصل نهم: صراط

خاتمه: عذاب جهنم

بخشی از کتاب منازل الاخره 

مرگ پایان زندگانی انسان نیست، بلکه آغاز مرحله ای جدید از زندگانی اوست.

مرگ دروازه ای گشوده به سوی حیات آخرت است.

مرگ پاسخگویی به دعوت ناگزیر خدای هستی بخش، در انتقال از سرای فانی و ناپایدار، به منزلگاهی باقی و پاینده است.

مرگ سفری نزدیک به دیار جاودانگی است.

مرگ برای انسانی که دل به خدا داده و با ایمان و یاد قیامت، عمل صالح را رهتوشه سفر آخرت خویش قرار داده است، شادمانی و آسایش و بازگشتی خجسته به سوی بهشت برین است.

مرگ برای او بشارتی به نعمت های جاودانه است.

مرگ برای او بالاترین شادمانی است.

مرگ پلی برای عبور دادن مؤمن از شداید و ناگواری ها به سوی بهشت بیکرانه و نعمت های همیشگی است.

مرگ برای مؤمن، چونان کندن جامه ای چرکین و پوشیدن لباسی فاخر به جای آن، چونان باز کردن بندها، شکستن زنجیرها و سوار گشتن بر رام ترین مرکب ها، چونان انتقال از منزلی ویران و وحشت زا به سرایی ایمن و مأنوس است.

مردن برای مؤمن همچون بوییدن بهترین و دلپذیرترین رایحه ها است، از کثرت خوبی این بو خوابی آرام به سراغش می آید و همه درد و رنج هایش پایان می پذیرد.

مردن برای مؤمنی که زاد سفر برگرفته و به حق آماده مرگ شده، نافع تر از دوایی است که دردمندی برای معالجه خویش استعمال می کند، آری! اگر آنان نعمت هایی را که مرگ سبب وصول به آنها است می شناختند، آن را طلب می کردند و دوستش می داشتند بیشتر از آنکه انسان عاقل دور اندیش، برای دفع آفت ها و جلب سلامت ها، دارو را می طلبد و دوست می دارد.

مردن برای مؤمن چونان وارد شدن به حمّامی است که آخرین باقیمانده کثافتِ معاصی را از جان او می زداید و آلودگی گناهان را از پیکره هستی او پاک می کند.