فرزام پروا

«فرزام پروا» روانکاو، روان‌پزشک، نویسنده، مترجم، شاعر، مدرس و استاد دوره‌های آموزشی روانکاوی بوده است. او رتبهٔ یکِ کنکور سراسری سال ۱۳۶۷ و فارغ‌التحصیل رشتهٔ پزشکی از دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۵ است. پایان‌نامهٔ پزشکی عمومی او «نقش عوامل روانی در پرفشاری خون اولیه» نام دارد. او تخصص روان‌پزشکی را از دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در سال ۱۳۸۱ دریافت کرد. عنوان پایان‌نامهٔ تخصص این پزشک «اختلالات زبان در اسکیزوفرنیای پارانوئید و غیرپارانوئید» نام دارد. فرزام پروا را پایه‌گذار رشتهٔ «باستان‌شناسی ادبی» (litarcheology) دانسته‌اند. این رشته از تلفیق روانکاوی مدرن، زبان‌شناسی و ریشه‌شناسی به وجود آمده و رشته‌ای است که هدف اولیهٔ آن رمزگشایی از گنجینه‌های ناگشودهٔ ادبیات پارسی است. او نویسنده و مترجم بیش از ۱۵ عنوان کتاب در زمینهٔ ادبیات، روانکاوی و پیوندهای آن‌ها است. از ترجمه‌‌های فرزام پروا می‌توان به «شهرهای بی‌نشان»، «شوخی‌های کیهانی» و «جاده سن جووانّی»، هر سه به قلم «ایتالو کالوینو» اشاره کرد. کتاب‌های «روش‌های علمی و کاربردی مطالعه» و «گمشده در آینه؛ تأملی در هنرها، شعر و جنون» و «حافظ و رود جادو، پیوندهای ادبیات و روانکاوی» و «خرافات، فرزند ناخواندهٔ فرهنگ» نوشتهٔ این پزشک است. او در زمینهٔ پیوند ادبیات و روانکاوی کتاب‌هایی مانند «فردوسی و کاخ حیرت»، «نظامی و هفت‌پیکر روانکاوی»، «سعدی و سرشت موزون» و «خیام و خیمه‌های باد» را به رشتهٔ تحریر درآورده است.