دانلود و خرید کتاب صوتی محدودیت صفر، آیین بخشش

کتاب صوتی محدودیت صفر، آیین بخشش نوشته اولریک امیل دوپری است که با ترجمه مریم بردبار و صدای سحر بیرانوند منتشر شده است. کتاب صوتی محدودیت صفر، آیین بخشش کلیدی برای کامیابی و شادی در زندگی در اختیار شما قرار می‌دهد.

درباره کتاب محدودیت صفر، آیین بخشش

افرادی که از پس رفع نیازهای اولیهٔ خود بر نمی‌آیند، به نیازهای معنوی خود نیز پی نمی‌برند. از این‌رو هرگز در صدد رشد معنوی خود و دستیابی به کامیابی‌های روحی بر نمی‌آیند. از سوی دیگر، افرادی که در مسیر این کامیابی‌ها قدم می‌نهند، همواره در پی دستیابی به آرامش روحی هستند. مکتب‌های مختلفی در این زمینه تأسیس و کتاب‌های بی‌شماری نیز به نگارش در آمده است. یکی از کاربردی‌ترین و آسان‌ترین شیوه‌هایی که بشرِ در جست‌وجوی آرامش را در مسیر صحیح قرار می‌دهد هواُپونوپونو است. هواُپونوپونو که در اصل رویکردی برای بخشش، رهایی، و آرامش روح در میان بومیان هاوایی بوده، در مکان‌های دیگری مانند ساموا، تاهیتی و نیوزیلند نیز رایج بوده است، اما اکنون به لطف کتاب‌های ارزنده‌ای که در این زمینه نگاشته و به زبان‌های مختلف برگردانده شده است، کمتر افرادی را می‌توان یافت که از این هنر چیزی نشنیده باشند.

این راهبرد به قدری آسان (و البته عمیق) است که تا فرد آن را در زندگی خود به کار نبندد و آرامش ناشی از آن را احساس نکند، نمی‌تواند باورش کند. اما هنگامی که این اتفاق افتاد، شخص دیگر نیازی به دست آویختن به دیگر راه‌حل‌ها و قدم گذاردن در دیگر مسیرها را نخواهد داشت. کتاب پیش رو هواُپونوپونو را به شیوه‌ای روایی و زیبا با بیان داستان‌هایی ساده معرفی می‌کند و راهی نجات‌بخش را پیش روی خواننده می‌گذارد.

شنیدن کتاب محدودیت صفر، آیین بخشش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به یک زندگی شاد پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب محدودیت صفر، آیین بخشش

هواُپونوپونو یک روش روحانی- معنوی برای پالایش است که ما را از ترس‌ها و نگرانی‌ها، الگوهای مخرّب روابط و هرگونه تعصب دینی و الگوهایی که در تناقض با رشد فردی و روحانی ما است می‌پالاید. این شیوه انسدادهای درون افکار و ساختار سلول‌های ما را باز می‌کند، چون اندیشه‌های ما در قالب جسم‌مان هویدا می‌شود. این تغییر الگو است.

این روش ریشهٔ هاواییایی دارد و بر مبنای این درک استوار است که ما در جهانی از فراوانی زندگی می‌کنیم و خداوند («آکوا»، خاستگاه اصلی) می‌خواهد ما از این فراوانی و کمال لذت ببریم. با این وجود آن‌چه که مانع تجربهٔ ما از فراوانی واقعی، هم‌بستگی عاشقانه، ثروت درون، رشد روحانی و سلامتی کامل می‌شود، خویشتن خود ما است. اندیشهٔ ما که بر مبنای تجربیات زیادی بنا و تقویت شده، مدت مدیدی است که اعتبار خود را از دست داده است. وابستگی دائمی آن به ترس‌ها و نگرانی‌ها، به قضاوت‌ها، تردیدها و منفی‌نگری‌ها، تجربهٔ ما را از کمال خودمان با شکست مواجه می‌کند.

هنگامی‌که ما می‌فهمیم چه کسی هستیم و قدرتی را که داریم کشف می‌کنیم، درمی‌یابیم که هیچ‌چیز برای ترسیدن وجود ندارد. همیشه از ما مراقبت می‌شود. ما همیشه محافظت می‌شویم. همهٔ ما از ترس رنج می‌بریم، حتی می‌توانیم بگوییم که این یک بیماری است. ما معتاد به ترس و رنج هستیم. ترجیح می‌دهیم رنج بکشیم چون برایمان آشنا است، می‌دانیم چه حسی دارد. علی‌رغم رنج کشیدن، احساس راحتی داریم. ترس یک آشنای دائمی است. وقتی ما جرأت می‌کنیم با ترس‌هایمان مواجه شویم و آن‌ها را رها کنیم، به‌سوی دیگر تونل می‌رسیم. نور را می‌بینیم. ما تشخیص می‌دهیم که چه‌چیزی درست است و نه‌تنها احساس پیروزی و رضایت از خودمان داریم، بلکه به عقب می‌نگریم و می‌بینیم آن‌قدر هم که تصور می‌کردیم وحشتناک نبوده است.

تصور کنید که در هر دست‌تان سنگ بزرگی گرفته‌اید. اگر من بخواهم به شما مقداری پول بدهم، باید ابتدا سنگ‌ها را کنار بگذارید. همین موضوع به الگوها و تعصبات ما، ارزش‌ها و داده‌های جهان نیز اعمال می‌شود. کلید توانایی دریافت چیزی، توانایی رها کردن چیز دیگری است، در ایمان به این‌که ما در صورت رها کردن آسیب یا خسارتی نمی‌بینیم.