دانلود و خرید کتاب صوتی دانشنامه فلسفه استنفورد؛ هرمنوتیک

اصطلاح هرمنوتیک هم فن و هم نظریه فهم و تفسیر بیان‌های زبانی و غیر زبانی را در بر می‌گیرد؛ در این میان فن، مرتبه اول است و نظریه مرتبه دوم. پیشینه سنت هرمنوتیکی، به مثابه نظریه‌ای در باب تفسیر، به فلسفه یونان باستان بر می‌گردد. در سده‌های میانه و دوره نوزایی، هرمنوتیک به منزله شاخه بسیار مهمی از مطالعات مربوط به کتاب مقدس پدیدار می‌شود. بعدها مطالعه فرهنگ‌های باستان و کلاسیک را نیز در بر می‌گیرد. با پیدایی ایده‌باروری و رمانتیسم آلمانی وضعیت هرمنوتیک دستخوش تغییر می‌شود. هرمنوتیک فلسفی می‌شود. دیگر ابزار کمکی برای رشته‌های دیگر شمرده نمی‌شود بلکه بدل می‌شود به شرایط امکان ارتباط نمادی به خودی خود. پرسش«چگونه بخوانیم؟» جای خود را به این پرسش می‌دهد که «اساسا چگونه ارتباط برقرار می‌کنیم؟»

هرمنوتیک، به منزله کاوشی در ژرف‌ترین شرایط میان‌کنش نمادی و فرهنگ به طور کلی، افقی انتقادی برای بسیاری از جذاب‌ترین مباحث فلسفه معاصر هم در بستر انگلیسی-آمریکایی(رورتی، مک‌داول، دیویدسون) و هم درون گفتمانی قاره‌ای‌تر( هابرماس، آپل، ریکور و دریدا) گشوده است