کمدی الهی (دوزخ)، قسمت اول از سه‌گانه‎ی کمدی الهی، شاهکار دانته آلیگیری شاعر و نویسنده‌ی ایتالیایی است. در کمدی الهی (دوزخ) همراه دانته و راهنمایش ویرژیل به دوزخ سفر می‌کنیم.

کاوه میرعباسی کتاب کمدی الهی (دوزخ) را به فارسی ترجمه کرده است. نسخه‌ی صوتی این اثر را با صدای دلنشین فریبا فصیحی‌ می‌شنویم.

درباره‌ی کتاب صوتی کمدی الهی (دوزخ)

کمدی الهی نام سه‌گانه‌‌ای به زبان شعر است. این اثر سه بخش دارد. برزخ، دوزخ و بهشت. نوشتن این اثر برای دانته آلیگیری شاعر و نویسنده ایتالیایی بیش از ده سال طول کشید. دانته سه‌گانه‌ی کمدی الهی را طبق سفر خیالی‌اش به برزخ، دوزخ و در نهایت بهشت روایت می‌کند. دانته در این سفر نماد انسان است، با تمام نادانسته‌ها و محدودیت‌هایش از آنچه که در سفر می‌بیند و خصوصیات و مختصات هر کدام می‌گوید. در این مسیر دانته با شخصیت‌های بزگ تاریخی مانند ابن سینا، اقلیدوس، اسکندر مقدونی و هومر برخورد می‌کند.

گذر دانته از دوزخ به دو بخش دوزخ علیا و دوزخ سفلی تقسیم می شود و بیشترین صحنه‌های تراژیک این مجموعه را دارد. در طول این سفر همراه دانته از بیست و چهار دایره اعظم دوزخ گذر می‌کنیم و از هفت کوه برزخ بالا می‌رویم تا به بهشت زمینی برسیم.

در طول تاریخ و تا امروز شاعران، نقاشان و مجسمه‌سازان، آثار بسیاری را با تاثیر از این شاهکار ادبیات جهان، خلق کرده‌اند.

کتاب صوتی کمدی الهی (دوزخ) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن کتاب صوتی کمدی الهی (دوزخ) برای دوست‌داران آثار ادبی بزرگ جهان، جذاب و لذت‌بخش است.

درباره‌ی دانته آلیگیری

دانته آلیگیری در فلورانس در سال ۱۲۶۵ متولد شد. دانته در زندگیش عاشق زنی به نام بئاتریس پورتیناری شد. هرچند عشق آن‌ها به وصال نینجامید. اما در کمدی الهی، بئاتریس در بهشت راهنمای او بود. یک سال بعد از مرگ بئاتریس دانته با زنی به نام جما ازدواج کرد و از او صاحب چهار فرزند شد. به دلیل فعالیت‌های سیاسی که انجام می‌داد حکم تبعید گرفت و از آن پس مدتی را در شهرهای مختلف مانند سیه‌نا، ورونا و پادووا گذراند. دانته در در سپتامبر ۱۳۲۱ در راونا درگذشت.

از آثار مشهور او می‌توان به سه‌گانه‌ی کمدی الهی، دوزخ، برزخ و بهشت، زندگانی نو، ضیافت، سلطنت و آهنگ‌ها اشاره کرد.

جملاتی از کتاب صوتی کمدی الهی (دوزخ)

شاعر بودم. و با ابیاتم ستودم پسر راست‌کردار آنکایسیس را. از تروا آمد آنگه که به آتش کشیده شد انیون فرهمند.

اما تو، چرا باز می‌گردی به آن مصائب گران؟ چرا نمی‌پیمایی کوهسار مسرت‌بخش را که طرب راستین را منشا و علت است؟

بر جبینم نشست عرق شرم و پاسخش دادم. پس تو ویرژیل هستی. همان چشمه‌ای که از آن می‌جوشد پهناور رودی از بلاغت. ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان! پشتیبانم باش. به پاس ارادتم به تو و بسی رنج که بردم برای مکاشفه‌ی منظومه‌ات. چرا که تویی استاد و سرمشقم. وامدار کسی جز تو نیست. سبک پر حلاوتی که منزلت نصیبم کرده...