کتاب هنر ظریف معلمی

کتاب هنر ظریف معلمی نوشته مریم معمار است. کتاب هنر ظریف معلمی را انتشارات پارسیان البرز منتشر کرده است این کتاب رهنمودهایی برای تدریس اثربخش است که معلمان را برای تدریس بهتر همراهی می‌کند.

درباره کتاب هنر ظریف معلمی

معلمی کار سختی است، یک شغل تمام وقت است، انرژی می خواهد، دانش و اطلاعات جدید نیاز دارد، کاری است اخلاقی و حرفه ای، فوت و فن دارد، استعداد و هنر خاصی را می طلبد، شوق و انگیزه لازم دارد، و با داشتن همه اینهاست که می توان بر قلب وروح بچه ها تاثیر گذاشت و آنها را با خود همراه کرد.

نویسنده در مقدمه کتاب می‌گوید در باورش، معلمی شغل نیست، ذوق و هنر است، مهر و محبت است. او به این موضوع واقف است که یک معلم بر ابدیت تاثیر می‌گذارد و هرگز نمی‌تواند نقطهٔ پایانی برای تاثیرات خود تعیین کند. می‌داند اگر بتواند به دانش آموزان خود یاد بدهد که چه کسی هستند چه کسی می‌توانند باشند، عالی‌ترین آموزش‌ها را به آنها داده است، به همین دلیل اقدام به نوشتن این کتاب کرده است تا همراه و راهنمایی باشد برای معلمان جوان.

خواندن کتاب هنر ظریف معلمی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام معلمان پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب هنر ظریف معلمی

در دوران مدرسه و تحصیل همیشه یک دانش آموز فعال و کوشا بودم که با نظم و ترتیب کارها و تکالیفم را انجام می دادم و ارتباط بسیار خوبی با معلمان و دبیران خود داشتم. عشق به تدریس و آموزش از دوران کودکی و با توجه به جو فرهنگی خانواده درمن وجود داشت. حدود ۶ ماه پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، وارد حیطهٔ آموزش و پرورش شدم. قبل از اینکه وارد کلاس درس شوم، چند روزی به مطالعه درباره ارتباط با دانش آموزان و چگونگی رفتارهای ورودی در کلاس درس پرداختم. از خیلی ها شنیده بودم که تدریس به بچه ها، یک هنر است و باید با استفاده از فنون و روش‌های مختلف، دانش و مهارت را به دیگران آموخت و یک تدریس اثر بخش و یادگیری موثرتری را برای بچه های یک کلاس بوجود آورد.

اولین باری که وارد کلاس درس شدم، هیچ وقت یادم نمی رود، تقریبا اکثر بچه ها به من زل زده بودند. نگاه بعضی‌ها با ترس و خجالت همراه بود. خودم را معرفی کردم و سپس به همهٔ دانش آموزان دست دادم و کمی آنها را نوازنش کردم. حس خیلی خوبی بود، از اینکه به عنوان یک معلم و مدرس وارد کلاس شده می‌شدم، خوشحال بودم.

هرچند تجربه ای در این زمینه نداشتم ولی سعی کردم با استفاده از تجربیات پدر و مادر و چند تا از دوستان، کلاس درس را به فضایی مناسب برای آموزش و تدریس، تبدیل کنم. ایجاد یک ارتباط اولیهٔ خوب با دانش آموزان، نقش بسیار مهمی در تدریس و آموزش دارد، دانش آموزی که از روزاول با آموزگار خود رابطهٔ خوبی برقرار می کند و او را به عنوان یک الگوی رفتاری می پذیرد، سعی می کند به صحبتها و مطالب آموزشی بیشتر توجه کند و سریع تر یاد می گیرد. پس از چند هفته از شروع سال تحصیلی، متوجه شدم تعدادی از دانش آموزان هنوز نتوانسته اند با دوستان و هم کلاسی‌های خود ارتباطی برقرار کنند و در زنگ های تفریح و ساعات استراحت تنها هستند و همراهی ندارند. ذهنم درگیر شده بود، باید چاره ای پیدا می کردم که بچه های کلاس با یکدیگر دوست باشند و هوای هم را داشته باشند، با چند تن از معلمان با سابقه گفتگو کردم و نظرات آنها را پرسیدم. جواب های برخی از آنها جالب بود، آنها را رها کن، کاری به این چیزها نداشته باش خودبخود خوب می شوند، فقط درس بده و برو، با بچه ها صمیمی نشو و.......

اما یکی دو نفر از همکاران راهکارهای خوبی داشتند، که به کمک آن راهکارها توانسته بودند، تعامل بین دانش آموزان را بیشتر کنند.

به طور مثال از ابتدای سال تحصیلی، گروه های مختلف در کلاس تشکیل داده بودند و بچه ها را تشویق به کار گروهی می کردند، یا اینکه فضای کلاس را به قسمت های مختلف تقسیم می کردند و چند تا از دانش آموزان مسئول آن قسمتها بودند و هرماه مسئولان هر قسمت با اعضایش، تغییر می کردند.