کتاب انقلاب و نظریه اجتماعی؛ جلد اول

کتاب انقلاب و نظریه اجتماعی؛ جلد اول نوشته روح‌الله نامداری است. کتاب انقلاب و نظریه اجتماعی سعی دارد نگاهی دقیق به انقلاب ایران کند و با مقالات و بیان دقیق نظریات نسل جوان انقلابی را آگاه کند. 

درباره کتاب انقلاب و نظریه اجتماعی؛ جلد اول

انقلاب همچنان که بسیاری از معادلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را بر هم زد، برخی از تحلیل و تئوری‌ها را هم با پرسش جدی مواجه کرد. برخی از تئوری‌پردازان، توفیق داشته‌اند که نظریه خود را بازبینی و بازسازی کنند. تحلیل‌های متدیّنانی هم که سر سازگاری با انقلاب نداشتند، درباره مردم، دین و انقلاب، به چالش کشیده شد.

مشاهدات و اسناد، منابع اصلی در مطالعات اجتماعی هستند. انقلاب اسلامی به دلیل کمبود اسناد و مدارک، از نحیف‌ترین انقلاب‌ها در حوزه‌های مطالعاتی است. البته جریان ثبت و ضبط خاطرات مبارزان انقلاب چندسالی است که آغاز شده است، اما حجم کار در برابر آنچه می‌بایست می‌شد، بسیار کم است. در همین کم هم اما و اگرهایی است که ارزش اسنادی آن را کم می‌کند. فی‌المثل تدوین و گردآوری خاطرات مبارزان، مرکزمحور است. غیر از مرکزمحور بودن، ممیّزهای دیگری هم این تدوین و گردآوری را جهت‌دهی می‌کند، مثلِ دراماتیک‌بودن، امکان تجاری‌شدن و... .

این انقلاب، با این عظمت و ابعاد و آثار عملی، از لحاظ ارائه مبانی فکری خودش، یکی از ضعیف‌ترین و کم‌کارترین انقلاب‌ها و بلکه تحولاتِ دنیاست. مثلاً وقتی بازار مشترک به وجود می‌آید، ده‌ها کتاب و جزوه و تحقیق و فیلم، در باب مبانی فکری این کار، در سطوح مختلف منتشر می‌شود و برای اقتصاددان‌ها و سیاست‌مدارها و عامه مردم و جهانِ مصرف‌کننده و تولیدکننده ارسال می‌شود. مگر بازار مشترک چیست؟ آیا غیر از این است که چند کشور دورِ هم نشسته‌اند و مثل چند تاجر باهم تجارت می‌کنند و مبادلات بازرگانی دارند؟ بازار مشترک، مثال کوچکی در دنیاست؛ ولی اگر شما انقلاب‌های بزرگ دنیا را هم در نظر بگیرید، باز هم مشخص می‌شود که ما کم کار کرده‌ایم.

مجموعه کتاب  انقلاب و نظریه اجتماعی سعی دارد نگاهی دقیق به انقلاب داشته باشد و اطلاعات دقیقی در اختیار مخاطبان قرار دهد.

خواندن کتاب انقلاب و نظریه اجتماعی؛ جلد اول را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شناخت بهتر انقلاب اسلامی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب انقلاب و نظریه اجتماعی؛ جلد اول

در حوزه مباحث نظری موضوع انقلاب و با مروری بر تئوری‌های تحلیل انقلاب، به عقیده شما با کدام رهیافت نظری می‌توان تحلیل و بررسی جامع‌تری از انقلاب اسلامی ایران و رخدادها و ویژگی‌های آن ارائه نمود؟

ـ ابتدا باید بگویم که اساساً بنده یک رویکرد کاملاً انتقادی نسبت به علوم اجتماعی موجود که ماهیتاً سکولار و در ریشه، ناهمخوان با فهم دینی است، دارم. در واقع این علوم به اعتبار مفروضات ارزشی خاص خودشان در باب انسان، جامعه، تاریخ و وجود، نقصان‌های جدّی‌ای دارند که در جای خود باید به آنها پرداخت. من در این بحث، خود را به میزان زیادی در چارچوب علمی موجود این علوم نگاه می‌دارم؛ یعنی در عین این که از نقّادی نسبت به فهم این علوم غفلت ندارم، به آن اشکالات پایه‌ای نمی‌پردازم. اما بعد از این، نخستین نکته‌ای که ذهن را به خود مشغول می‌کند این است که آیا یک نظریه کلی یا نظریه عام درباره تبیین انقلاب اسلامی می‌توانیم داشته باشیم؟ به هر حال هر انقلابی تحلیل خاص خودش را می‌طلبد و ما قائل به این هستیم که در واقع، انقلاب اسلامی ویژگی و یا ویژگی‌های خاصی دارد که نظریه‌های متقدم قابلیت تبیین آن را ندارند و نمی‌توانند آن را توضیح دهند. با توجه به آنچه از نظریه‌های موجود می‌دانیم و در مقام عمل نیز شاهد بودیم، هیچ‌کس وقوع انقلاب اسلامی را پیش‌بینی نمی‌کرد و در واقع انقلاب ما با ویژگی‌هایی همراه شد که به یک معنا نوعی برگشت در تاریخ بود، و به معنای درست‌تر تغییر مسیر تاریخ بود و از این حیث، تأکید بر این که پدیده خاصی بوده، تأکید درستی است. به علاوه، می‌دانیم که یکی از آخرین نظریه‌پردازی‌هایی که در باب انقلاب صورت گرفته است از سوی خانم تدا اسکاچیل بوده و خود او بعدها در تکمله‌هایی که بر کار خودش نوشته، به این مطلب که انقلاب اسلامی پیش‌بینی ناپذیر بوده و با نظریه‌های موجود سازگار نبوده اشاره کرده است؛ هر چند که تلاش می‌کند نظریه‌اش را به نحوی بازسازی کند تا انقلاب ایران را هم توضیح دهد. در واقع این نوع برخورد وی با مسأله نشان می‌دهد که در عین تأکید بر ویژگی‌های انقلاب اسلامی که واقعاً هم از جهات مختلفی از دیگر انقلاب‌ها متمایز است، می‌توانیم یک نظریه عام هم داشته باشیم؛ به این معنا که نظریه برآمده از مطالعه انقلاب اسلامی، بتواند هر انقلاب جدید دیگری از نوع انقلاب اسلامی را پیش‌بینی کند.