کتاب افکار منفی را رها کن

کتاب افکار منفی را رها کن اثر مشترک نینا پیوروال و کیت پتریو است که به همه ما کمک می‌کند تا آرامش ذهن و خوشبختی را در هر روز زندگی‌ بجوییم و پیدا کنیم.

درباره کتاب افکار منفی را رها کن

کتاب افکار منفی را رها کن کتابی است که به ما کمک می‌کند تا لحظه اکنون را زندگی کنیم چراکه به قول سهراب «زندگی آبتنی کردن در حوضچه اکنون است...»

حتما همه ما می‌دانیم که افکار منفی چطور می‌توانند بر ابعاد و جنبه‌های مختلف زندگی ما تاثیر بگذارند و همه ما به اینکه باید برای حذف افکار منفی از زندگی خود کاری کنیم، آگاهیم. مشکل و مسئله اصلی این است که روش کار را نمی‌دانیم. ما چطور می‌توانیم وقتی استرس بر ما هجوم می‌آورد آن را کنترل کنیم؟ 

این کتاب قرار است به ما همین کار را بیاموزد: نینا پیوروال و کیت پتریو در این اثر، به ما هدیه‌ای عطا می‌کنند که در تمام عمر به کارمان می‌آید و این هدیه، چگونگی بیرون راندن افکار منفی از وجودمان و رها کردن تمام آن چیزهایی است که نمی‌توانیم کنترل کنیم. 

کتاب افکار منفی را رها کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب افکار منفی را رها کن را به تمام کاربران طاقچه پیشنهاد می‌کنیم، چون همه ما به آرامش ذهنی احتیاج داریم.   

بخشی از کتاب افکار منفی را رها کن

حتی قبل از اینکه از رختخواب بیرون بیایید شروع می‌شود.

ساعتتان زنگ می‌خورد و همه‌چیز آغاز می‌شود. گوشی خود را کنترل می‌کنید و می‌بینید بعد از اینکه خوابتان برده است، چهارده ایمیل جدید به صندوق ورودی ایمیل‌هایتان شیرجه زده‌اند: «لعنتی! هنوز روز شروع نشده عقب افتادم.» چند ثانیه فرصت دارید تا در اینستاگرام بچرخید، وضعیت هوا را بررسی کنید، دندان‌هایتان را مسواک بزنید، حمام کنید، لباس بپوشید، لنگهٔ جورابتان را پیدا کنید، یک تکه نان تُست بردارید و راه بیفتید.

سوار ماشینتان می‌شوید و فقط فرصت دارید به محل کار برسید. لعنتی! همین که شروع می‌کنید به رانندگی، مجموعه‌ای از افکار در ذهنتان رژه می‌روند: «اوه! فراموش کردم گزارش رو برای جامال۲ آماده کنم. صبر کن ببینم! تولد پسرخاله‌م روز بیست‌ودوم بود یا بیست‌وسوم؟ نباید دیشب اون ساندویچ یخ‌زده رو می‌خوردم، الان حس می‌کنم کمی بی‌حالم. تا تعطیلات چند روز مونده؟ باید برای فلان کار خیلی زود برنامه‌ریزی کنم. اوه! باید مالیات‌ها رو طبقه‌بندی کنم...»

افکار از این شاخه به آن شاخه می‌پرند تا اینکه - بوووم! - به محل کار خود می‌رسید. یادتان می‌آید چگونه رسیدید؟ همهٔ آن دقایق کجا رفتند؟ از لحظه‌ای که ساعتتان زنگ زد تا لحظه‌ای که روی صندلی محل کار خود نشستید؟

سورپرایز! شما همهٔ آن لحظات را از دست دادید.

از لحظه‌ای که بیدار شدید، شروع کردید به فعالیت و حتی توانستید تمام آن نگرانی‌ها را به مشغلهٔ زندگی‌تان اضافه کنید. رفقا! حسابی به خودتان استرس وارد کردید.

همهٔ ما لحظاتی مانند این را تجربه کرده‌ایم - درحالی‌که اجازه می‌دهیم ذهنمان در دنیای کوچک خودش پرسه بزند، به‌صورت خودکار از نقطهٔ الف به نقطهٔ ب می‌رویم. انجام فعالیت فیزیکی یک مسئله است (عجله کردن برای رساندن فرزند به کلاس فوتبال، عجله کردن برای سر وقت رسیدن به قرار ناهار با یک دوست)، اما داشتن ذهنی مشغول برای تمام این مشغله‌های فیزیکی امری دیگر است. در واقع گاهی ذهن شما صدبرابر سریع‌تر از بدنتان می‌دود. ممکن است زیاد به این قضیه فکر نکنید، اما اضافه کردن افکار غیرضروری و منفی به مشغله‌های زندگی‌تان می‌تواند میزان استرس شما را افزایش دهد، به‌هرصورت بدانید که اصلاً نیاز نیست این‌گونه باشد. فقط تصور کنید به‌جای اینکه اجازه دهید استرس به نقطه‌ای برسد که معضل ایجاد کند، بتوانید راهی پیدا کنید که ذهنتان را به آرامش برسانید.

به رانندگی تا محل کار فکر کنید. همان زمانی که مجموعه‌ای از افکار در ذهن شما رژه می‌روند. ممکن است صدای آن افکار بلند باشد (بسیار بسیار بلند)، اما بدانید افکار مفیدی نیستند یا حداقل در آن لحظه مفید نیستند. از لحظه‌ای که سوییچ را در استارت ماشین خود می‌گذارید و موتور را روشن می‌کنید، عملاً نمی‌توانید هیچ کار دیگری جز رانندگی انجام دهید. نمی‌توانید پشت لپ‌تاپتان بنشینید و گزارش تهیه کنید. نمی‌توانید تقویمتان را باز کنید تا تاریخ دقیق تولد پسرخاله‌تان یا تاریخ تعطیلاتتان را چک کنید، یا مالیات‌ها را طبقه‌بندی کنید. تمام کاری که در آن لحظه می‌توانید انجام دهید رانندگی است. پس چرا نگران کارهای دیگر هستید؟

وقتی از چیزی که در گذشته اتفاق افتاده عصبانی می‌شوید یا نگران آینده هستید (که قطعاً حق دارید عصبانی شوید و نگران باشید)، زندگی‌تان را آن‌طور که اتفاق می‌افتد تجربه نمی‌کنید. شما اینجا و اکنون را از دست می‌دهید، در واقع لحظات کوچکی که زندگی را تشکیل می‌دهند - رانندگی، خرید میوه، لذت بردن از یک گردش شبانه. این‌گونه به قضیه نگاه کنید: اگر شما همیشه آنجا باشید، آنچه را که اینجا وجود دارد از دست می‌دهید.

حالا چگونه باید مانع پرسه زدن ذهنتان شوید؟ در واقع چگونه باید اینجا بمانید؟