کتاب اشعه سبز

کتاب اشعه سبز رمانی از ژول ورن است که اولین بار در سال  ۱۸۸۲ منتشر شده است. این کتاب داستان سفر اعضای یک خانواده است که به دنبال پیدا کردن اشعه سبز، ماجراجوی را آغاز می‌کنند. نیلوفر امیری این کتاب را برای نوجوانان بازنویسی و ترجمه کرده است.

درباره کتاب اشعه سبز

همه چیز با خبری آغاز می‌شود که در روزنامه مورنینگ پست درج شده است: اشعه سبز تاثیری شگفت انگیز و باورنکردنی بر ذهن و جسم انسان دارد. هلنا کامپبل که همراه با دایی‌های خود، سام و سیب زندگی می‌کنند تصمیم می‌گیرد آن را خودش شخصا تجربه کند. همین موضوع هم باعث می‌شود تا مراسم ازدواجش را که علاقه‌ای هم به آن ندارد، به تعویق بیندازد. هلنا و دایی‌هایش سفری ماجراجویانه را آغاز می‌کنند و برای پیدا کردن اشعه سبز با یک نقاش و یک دانشمند آماتور همراه می‌شوند. 

سفر آن‌ها به ساحلی دوردست می‌رسد. طوفان‌هایی شدید درمی‌گیرد و آن‌ها تلاش می‌کنند تا صبر و اراده خودشان را بسنجند... .

کتاب اشعه سبز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اشعه سبز اثری جذاب برای تمام نوجوانان و کتابی دوست‌داشتنی برای علاقه‌مندان به آثار علمی تخیلی است.

درباره ژول ورن

ژول گابریل ورن ۸ فوریه ۱۸۲۸ در فرانسه به دنیا آمد. علاقه اصلی او ادبیات و نمایشنامه نویسی بود اما به خواست خانواده‌اش در رشته حقوق تحصیل کرد. چیزی نگذشت که ذوق و علاقه‌اش او را دوباره به دنیای ادبیات بازگرداند. او با تخیل بی حد و حصر خود، رمان‌های بسیاری را آفرید. آثاری که بعدها توانستند به حقیقت تبدیل شوند. کتاب‌هایش هنوز هم در تمام دنیا طرفدار دارند و به زبان‌های بسیاری ترجمه شود. در حقیقت ژول ورن بعد از آگاتا کریستی، دومین نویسنده‌ای است که آثارش به تمام زبان‌ها ترجمه شده است.

از میان مشهورترین کتاب‌های ژول ورن می‌توان به سفر به مرکز زمین، دور دنیا در هشتاد روز، بیست هزار فرسنگ زیر دریا، پنج هفته در بالن و میشل استروگف اشاره کرد. داستان‌های عموما داستان‌هایی تخیلی هستند که بسیاری از آن‌ها کمی بعد به واقعیت بدل شده‌اند. ژول ورن در ۲۴ مارس ۱۹۰۵ در ۷۷ سالگی در امیان، فرانسه چشم از جهان فروبست.

بخشی از کتاب اشعه سبز

برادر بزرگ را سام و کوچک‌تر را سیب صدا می زدند. هر دو برادر نمونه بارز انسانیت، نیکی، غیرت و سخاوت بودند. آن دو بعد از این که خواهرشان در اثر یک بیماری مهلک از دنیا رفته بود، تمام زندگیشان را صرف خواهرزاده‌شان خانم هلنا کامپبل کرده بودند. برادر بزرگ چون پدر و برادر کوچک تر چون مادر، آن دختر را بزرگ کرده و به خاطر حمایت از او تا آن زمان هیچ کدامشان ازدواج نکرده بودند و به همین خاطر بود که خانم کامپبل برادر بزرگ، سام، را پدر و سیب را مادر خطاب می کرد.

به علت ازدواج خواهرشان بود که سام و سیب نیز رابطه نزدیک و تنگاتنگی با خانواده قدیمی و اصیل کامپبل پدید آوردند و تا آن زمان ارتباط شان گسسته نشده بود. به خاطر آن که خانواده مذکور نیز دارای خصایص نیکویی بودند، برادران سام و سیب چندان برخوردی قهرآمیز و یا دور از شأن و رفتار بدی با آن‌ها نداشتند. از طرفی آن دو برابر نیز به خاطر این که هر دوی‌شان در یک مدرسه و تحت یک گونه تعلیمات هماهنگ قرار گرفته بودند، همیشه نقطه نظراتشان واحد و پندارهایشان نیز یکسان بود. در واقع جمله‌ای را که یکی شروع می‌کرد آن دیگری خاتمه‌اش می‌داد. هر دو در حقیقت دو مردم مشابه از هر حیثی برشمرده می‌شدند. با این که ظاهرشان تا حدودی متفاوت از هم بود، ولی از لحاظ عاطفی، فکری و عقلی یکسان بودند. سام کمی از سیب بزرگ تر و قد کشیده تر بود. ولی هر دوی شان مثل بقیه خانواده ملویل دارای سیمایی مهربان و محجوب و گیسوانی قهوه ای رنگ بودند. لباس‌های ساده و مدل قدیم هر دوی شان باعث می شد که دیگران تشابهات آنان را در این مورد نیز درک نمایند. با این که مدل شان یکی می شد ولی همیشه سام رنگ آبی و سیب رنگ قهوه ای تیره را انتخاب می‌نمود. حقیقتا مگر چه کسی مایل نبود که با آن دو انسان نیکو خصلت زندگی نکند؟