کتاب پشت صحنه سیاسی جنگ ۳۳ روزه

کتاب پشت صحنه سیاسی جنگ ۳۳ روزه نوشته علی حسن خلیل است که با ترجمه وحید خضاب منتشر شده است. این کتاب خاطرات معاون سیاسی نبیه بری، مسئول مذاکرات سیاسی در طول جنگ به نمایندگی از حزب‌الله است.

درباره کتاب پشت صحنه سیاسی جنگ ۳۳ روزه

جنگ ۳۳ روزهٔ سال ۲۰۰۶، که لبنانی‌ها از آن با عنوان «جنگ جولای» یاد می‌کنند و صهیونیست‌ها آن را «جنگ دوم لبنان» می‌خوانند، بی تردید یکی از مهم‌ترین تحولات معاصر منطقه به شمار می‌رود. این جنگ را می‌توان اولین پیروزی واقعی جهان اسلام و جهان عرب بر صهیونیست‌ها، از زمان تاسیس این رژیم تا آن زمان، به شمار آورد. اهمیت این «پیروزی» وقتی آشکارتر می‌شود که بدانیم تا پیش از آن، اسرائیل چنان چهرهٔ «پرجبروت» و «قدر قدرتی» از «ارتش شکست‌ناپذیر» خود به نمایش گذاشته بود، که کسب پیروزی بر این رژیم تبدیل به یک «عقده» برای برخی اعراب و مسلمانان شده و حتی کوچکترین موفقیت‌ها را «پیروزی» می‌نامیدند. به عنوان نمونه، یکی از فضاحت‌بارترین و سنگین‌ترین شکست‌های تاریخ معاصر، شکست مصر از اسرائیل در سال ۱۹۷۳ بود که نه تنها به نابودی تقریبا کل تجهیزات زرهی مصر انجامید و دو «سپاه» ارتش مصر (شامل چندین لشگر) را در محاصرهٔ اسرائیل قرار داد (که با منت صهیونیست‌ها تا مدت‌ها به آنها آب و غذا داده می‌شد) بلکه از آن بالاتر، خطر سقوط حتی به خود قاهره نیز نزدیک شده بود. اما از آنجا که در روز نخست جنگ، مصری‌ها موفق شدند خط بارلِو را بشکنند از غرب کانال سوئز به شرق آن بروند، بدون توجه به نتیجهٔ خفت‌بار نهایی، خود را پیروز جنگ اعلام می‌کردند و هر ساله سالگرد پیروزی در این جنگ را جشن می‌گرفتند! دست بر قضا در مراسم جشن نظامی سالگرد همین جنگ بود که انور سادات کشته شد. این کتاب به پشت صحنه‌ی این نبرد بزرگ می‌پردازد.

خواندن کتاب پشت صحنه سیاسی جنگ ۳۳ روزه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ و علوم سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب پشت صحنه سیاسی جنگ ۳۳ روزه

سمیر جعجع سرش را که جلو آورده بود تکان داد و حرفش را از سر گرفت: «متوقف کردن تجاوزهای اسرائیل فقط و تنها فقط از طریق تماس‌های بین‌المللی ممکن است. من معتقد نیستم که ما با اسرائیل توازن نظامی داریم. راه حل، امضای یک توافقنامهٔ آتش‌بس جدید است که برای پشتیبانی از آن، تعداد پرشماری نیروی نظامی چندملیتی هم در اینجا حاضر شوند و بتوانیم حضور ۱۵ هزار نظامی چند ملیتی را برای ۲۵ یا ۵۰ سال به اسرائیل تحمیل کنیم تا لبنان در امان بماند. اوضاع بسیار پرتب و تاب است. با حضور نیروهای چندملیتی، این خرس را از [تعرض] به کرامتمان دور می‌کنیم. [باید بدانیم] جنگ، اتفاق خواهد افتاد.»

دیدار نبیه بری و سید حسن نصرالله در روز ۲۸ آپریل ۲۰۰۰ [۹ اردیبهشت ۱۳۷۹]، گامی بود برای آماده شدن جهت مرحلهٔ خروج اسرائیل از کمربند اشغالی و پس از آن. مثل همهٔ دیدارهای قبلی این دو، مسئولیت هماهنگ کردن با معاون سیاسی سید، حاج حسین الخلیل، با من بود.

ساعت هشت و نیم بود که رئیس تیم محافظان نبیه بری به طبقهٔ سوم ساختمان آمد. من و رئیس بری مشغول گفتگو دربارهٔ یک سری مسائل حزبی بودیم. هیئت رئیسهٔ جنبش امل مصوبه‌ای داشت که به موجب آن، مسئولیت اقلیم منطقهٔ کمربند مرزی به من واگذار می‌شد. رئیس تیم حفاظتی مطمئن شد که پرده‌های پنجره‌های این اتاق که رو به دریا باز می‌شد، افتاده باشد؛ یک کار حفاظتی پیشگیرانه پیش از انجام دیدار.

[مدتی بعد] به محل توقف ماشین‌ها در کاخ ریاست مجلس رفتم و از آنجا به همراه رئیس تیم حفاظتیِ همراه سید حسن نصرالله به سمت محل دیدار راه افتادیم. حاج حسین الخلیل و سید ابراهیم امین السید هم با همان ماشین سید حسن نصرالله آمده بودند.

بعد از سلام و روبوسی نبیه بری با مهمان‌ها در ورودی اتاق محل ملاقات، سید ابراهیم امین السید شوخی‌ای کرد و سپس گفتگوی طولانی آغاز شد.

در ابتدا دربارهٔ اوضاع به وجود آمده پس از دیدار قبلی و اتفاقاتی که در بین این دو دیدار رخ داده بود صحبت شد. بعد از آن وارد بحث از این شدیم که لحظهٔ عقب‌نشینی ارتش اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی جنوب لبنان نزدیک شده و گزینهٔ مقاومت دارد به پیروزی می‌رسد و این پیروزی، حاصل تراکم فداکاری‌ها در طول همهٔ این سال‌های اشغالگری، از اولین روز تا آخرین روز، است.

نبیه بری با اعتماد به نفس گفت: «برخی اطلاعات نشان می‌دهد (و تحلیل من هم همین است) که اسرائیل دیگر نمی‌تواند تلفات و خسارت‌هایش را در جنوب لبنان تحمل کند و پیش از پایان ماه می از جنوب لبنان بیرون خواهد رفت.» قاطعانه صحبت می‌کرد و معلوم بود به حرفش ایمان دارد.