با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب بلندترین پنج‌شنبه‌ی دنیا

نویسنده:پروانه جعفری

انتشارات:انتشارات نیک‌مهر

دسته‌بندی:

امتیاز:

۳.۴از ۵۵ رأیخواندن نظرات

۳٫۴

(۵۵)

خواندن نظرات

معرفی کتاب بلندترین پنج‌شنبه‌ی دنیا

پروانه جعفری(۱۳۵۰-۱۳۹۳) نویسنده است. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «می‌روم کنار کلبۀ چوبی بالای تپه می‌نشینم. همان پیراهن دوست داشتنیِ گلدار، با دامنِ پرچین بچگی‌هایم را به تن داشتم. پاهایم برهنه بود. موهایم بلند و پریشان، مثل زمان کودکی... شاید برای چند لحظه کنار کلبه خوابم برده بود و داشتم خواب می‌دیدم. خواب یک زندگی جدید. مهمانی بود و من میزبان. اینجا خانۀ من است و من گویا غریبه‌ام توی خانه‌ام. اینجا را نمی‌شناسم ولی مهمان‌ها آشنایند و من در حال پذیرایی از آنان با سبدی پر از میوه‌های رنگارنگ... یک نفر در فاصله‌ای دور روی سجاده‌ای عطرآگین نشسته و دست‌هایش را بالا برده بود و زمزمه می‌کرد. نمی‌توانستم نزدیکش شوم. فقط نگاهش کردم و ترنم‌ها و شوریدگی‌اش را شنیدم. یک نفر که حسرت فاصله داشتن از او آزارم می‌داد...»

نظرات کاربران

مشاهده همه (۳۲)

ebagheri

۱۳۹۷/۰۵/۲۶

کتاب خوبیه نویسنده کاملا تونسته شخصیت رو درک کنه و با تمام فراز و نشیب هاش بالا پایین بره. تکرار زیاد داره و توصیفات طولانی خوبیش اینه که هدفش داستان برای داستان نیست بلکه هدفی رو در نظر داره... ارزش خوندن داره مخصوصا

- بیشتر

sam sam

۱۳۹۸/۰۴/۳۱

برام جذاب نبود من خوشم نمیاد کتابی رو ناقص رها کنم ولی واقعا حوصله‌ی خوندن ادامه این کتابو ندارم تا ص ۷۲ تونستم بخونم و رها کردم شاید آخراش جذاب باشه... کسی چه میدونه!

leila

۱۳۹۶/۰۷/۰۱

کتابی نبود که ادم رغبت و هیجان داشته باشه برا ادامه مطالعه, بنظرم کسل کننده بود و بعضی جاها مطالب تکراری

حسنا296

۱۳۹۹/۰۱/۱۲

کلمات ادبی بکار برده و فضا رو میشه تصور کرد،ولی یه متن غمناک و پر از انرژی منفی هست،یه دید منفی نگر،فقط شش صفحه اش رو خوندیم ولی منفی نگریش خستم کرد دیگه ادامه نمیدم

Roya

۱۳۹۷/۱۲/۱۱

خیییییلیییییی کششششداااااررررر نوشته شده 😐 . با وجود اینکه من طرفدار بخش های توصیفی و فضا سازی هستم ولی اینقدر زیاد دیگه حوصله آدم رو سر میبره !

Roghaye

۱۳۹۷/۰۵/۲۸

سلام کتاب خوبی بود.اما اگر رشته ی کلام ها و اتفاقات به هم متصل بودند و توصیفات تکراری نبود محتوای کتاب بهتر و قابل درک تر میشد.

fateme

۱۳۹۷/۰۵/۲۴

توصیفات زیادی هست ، و راوی حالی رو که داره زیاد تکرار میکنه با جمله های متفاوت . برای خوندنش نیاز به کمی حوصله و صبر هست، در کل خوشم اومد ، نکته های خوبی داره .

tizaras

۱۳۹۶/۱۱/۱۳

کتاب خسته کننده ای و موج منفی کتاب ازاردهنده بود

A.Mtq

۱۳۹۶/۰۶/۲۲

اینکه اولاش تا یه قسمتی از وسطش حس ناامیدی به طور کامل درک میشد و ان خودخواهی که نویسنده بیان کرد و در وجود ماهم هست کمی ازاردهنده بود ولی حس زیبای برگشتن به دنیای معنویات پی بردن به حکمت

- بیشتر

farzaneh barani

۱۴۰۱/۰۷/۲۶

کتاب بسیار پر محتوا و جالبی بود من دوست داشتم که پایان داستان به کجا ختم خواهد شد جملات این کتاب با میلیون ها انسان بعضی از قسمت های کتاب همزاد پنداری می کند یک جایی نوشته بود زندگی را

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۱۱)

«قطعا خدا عادل است. اما نه آن خدایی که تو می‌خواهی. که فقط تو را نگاه کند و مال تو باشد و به حرف تو گوش کند. که فقط به فکر تو باشد. خدا وقتی عادل است که مصلحت همۀ بندگانش را در نظر بگیرد. اتفاقاتی که دور و بر ما می‌افتد شاید در مجموع به نفع همۀ آدم‌هاست و این از درک من و تو خارج است. وقتی تبدیل به انسان کاملی شدی، قادر خواهی بود از پس این ابرهای تیره‌ی ابهام بیرون بیایی و به روشنی برسی. آن وقت از پوچی رها می‌شوی و عشق ورزیدن به خودت و دیگران را یاد می‌گیری و زندگی برایت زیبا می‌شود.»

SOGAND

کاغذ و قلمم را برمی‌دارم و مشغول نوشتن می‌شوم. تنها راهی که این روزها برای رسیدن به آرامش پیدا کرده‌ام.

_SOMEONE_

دلم می‌خواهد برای همیشه بخوابم. خوابی عمیق و طولانی، خوابی برای نبودن.

SOGAND

یاد گل‌های زرد و سفید یاس، که از مکیدن شهدش لذت می‌بردیم و می‌خندیدیم و شاد می‌شدیم. یاد گوشواره‌های قرمز گیلاس و گردنبندی که از گل‌های باغچه می‌ساختیم. یاد سنگ مرمر سفید با رگه‌های طلایی که در بین خطوط گچی وسط حیاط و زیر نور خورشید می‌درخشید و لی لی کنان از روی آن می‌پریدیم.

من هنوز معتقدم که این دنیای لعنتی با وجود همه‌ی زشتی‌هایش زیباست...

SOGAND

دنیا ارزش به دنیا آمدن را دارد.

_SOMEONE_

خدایا کجایی چرا خودت را نشانم نمی‌دهی. خوب یادم هست روزهایی را که می‌دیدمت و لمست می‌کردم. روزهایی که نزدیک بودی. از حرف زدن با تو سیر نمی‌شدم. روزهایی که حس می‌کردم دوستم داری.

_SOMEONE_

درد بی دردی، خودِ مرگ است. مرگی تدریجی...

SOGAND

توی رویاهای کودکیم، همیشه فکر می‌کردم خدا روی یکی از این ستاره‌ها نشسته و ما را تماشا می‌کند.

_SOMEONE_

ساعتها، گاهی تا نیمه‌های شب کتاب می‌خوانم و در تمام این مدت همه چیز را فراموش می‌کنم و چنان با قهرمان کتابم همذات پنداری می‌کنم و همراهش می‌شوم، که اغلب اوقات به آسانی برایش اشک می‌ریزم و گاهی به او لبخند می‌زنم. بعد، صبح که از خواب بیدار می‌شوم توی آینه و زیر نور چراغ،به چشم‌های سرخ و متورمم نگاه می‌کنم و به دیوانگی‌ام می‌خندم...

_SOMEONE_

فتانه حاج سید جوادی (پروین)