کتاب جامعه‌شناسی ادراک عاشقانه

جامعه‌شناسی ادراک عاشقانه کتابی نوشته مهرداد ناظری و مارال فروغی درباره درک انسان امروزی از معانی گوناگون عشق و بررسی ارادراک عاشقانه‌ی انسان مدرن است.

 درباره کتاب جامعه‌شناسی ادراک عاشقانه 

انسان امروز وابسته به تکنولوژی است؛ اما روشنفکران دلشان می‌خواهد که انسان مستقل از تکنولوژی را نیز مورد کندوکاو و بررسی قرار دهند. هر چه زمان می‌گذرد تابوها و غذای فوری در کنار هم بر ذهن بشر فرود می‌آیند. ما با دکمه‌ها به اوج می‌رویم اما همچنان ارزش‌های سنتی در اطراف زندگی ما وجود دارد. بشر امروز راحت‌تر از هر زمان دیگری با دیگران ارتباط برقرار می‌کند. اما در این ارتباط تنهائی را نیز احساس می‌نماید. در چنین شرایطی کنشگر اجتماعی ملزم است که بین خواسته‌ها و نیازهایش، تناسبی برقرار کند. یکی از موضوعاتی که بشر همواره با آن مواجه می‌شود، مسئله عشق است. عشق از جمله موضوعاتی است که از گذشته‌های بسیار دور تا به امروز وجود داشته، اما امروز درک و دریافت ما از عشق بسیار تغییر کرده است. روزگاری عشق را در رابطه‌ی بین دخترعمو و پسرعمو تعریف می‌کردند و می‌گفتند ازدواج آن‌ها در آسمان‌ها ثبت شده. در کنار آن، ما با اشکالی از عشق‌های رویاگونه مثل لیلی و مجنون، شیرین و فرهاد، رمئو و ژولیت روبه‌رو بوده‌ایم. از طرف دیگر اشکال عرفانی عشق نیز همواره وجود داشته است.

 امروزه نه تنها این اشکال گوناگون عشق از بین نرفته بلکه ما با فهم‌های جدیدی از عشق مواجه هستیم. برای فهم عشق همواره از اصطلاح ادراک استفاده می‌شود. این کتاب قصد آن را دارد که مفهوم ادراک به‌ویژه ادراک عاشقانه را مورد تجزیه‌وتحلیل و تفسیر قرار دهد. از این منظر عشق را می‌شود به صورت‌های گوناگون، متعدد و جدیدی ارائه داد که در کتاب به تفصیل درباره آن می خوانید.

 خواندن کتاب جامعه‌شناسی ادارک عاشقانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

 همه پژوهشگران و علاقه‌مندان جامعه‌شناسی و روان‌شناسی مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب جامعه‌شناسی ادارک عاشقانه

یکی از معضلات در دنیای مدرن، غلبهٔ ادراک کاذب بر ادراک ناشی از آگاهی از واقعیت اجتماعی است. با توجه به اثرگذاری متفاوت آژانس‌های اجتماعی بر کنشگران در دنیای جدید، باعث شده که نتوان به‌سادگی به ادراک ناشی از آگاهی واقعیت اجتماعی دست یافت؛ به‌عنوان‌مثال، گسترش شبکه‌های اجتماعی باعث شده که افراد مبنای شناخت یا اطلاعات موردنیاز خود را در این فضاها جستجو کنند. همهٔ این موارد سبب می‌شود که نوعی ادراک کاذب به‌مانند شبحی در ذهن و فکر انسان‌ها پاشیده شود. این شبح امکان تصمیم‌گیری و تفکر را به کنشگر اجتماعی نمی‌دهد؛ از طرف دیگر ما در فرآیندهای ناپیدا یا کور قرار می‌گیریم که باعث حوادث غیرمترقبه می‌شود. در این خصوص "آبرام دو سوآن" معتقد است: «مردم از یکدیگر انتظاراتی دارند و بر اساس آن انتظارات عمل می‌کنند و این اعمال به‌طور غیرمنتظره بر یکدیگر اثر می‌گذارند. ما برای هم نوع موفقیت و با استفاده از هر روش ممکن به دیگران وابسته هستیم. بخشی از شبکه‌ای هستیم که از زنجیره‌های وابستگی ساخته شده است و اعمال ما برای دیگران مهم و بر آنان تأثیرگذار است، درست همان‌طور که ما از اعمال دیگران متأثر می‌شویم. اما این مسئله همیشه درست نیست؛ ابتدا باید بدانیم که زنجیره‌های وابستگی چگونه عمل می‌کنند. نتیجهٔ اعمال ما اغلب متفاوت از آن چیزی است که در نظر گرفته شده است. چنین پیامدهای ناخواسته و غیرمنتظره‌ای نتیجهٔ متقابل بین اعمال افراد وابسته به هم است و تا زمانی که افراد به هم وابسته هستند قادر به درک الگوهای وابستگی نمی‌باشند. بنابراین توسعهٔ درون جوامع، نتیجهٔ انتظارات انسان است و درنهایت می‌توان گفت که اغلب امور غیرمنتظره حاصل فرایندهای ناپیدا می‌باشند». 

چنین فرآیندی باعث گم‌گشتگی انسان در لابه‌لای چرخ‌های مدرنیته می‌شود. اگر فردی تحت تأثیر شبکه‌های اجتماعی خبری را مخابره کند، ممکن است بلافاصله این خبر به شکل گسترده‌ای در بین اقشار جامعه منتقل گردد. به‌عنوان‌مثال، اگر کسی بگوید اخیراً سیب‌زمینی به بازار آمده که با موز پیوند زده شده و طعم موز می‌دهد ممکن است به‌سادگی پذیرفته شود و در آن صورت بعد از ۴۸ ساعت شاهد آن خواهیم بود که عدهٔ زیادی به دنبال سیب‌زمینی موزی هستند، درحالی‌که چنین چیزی اصلاً در واقعیت اجتماعی وجود ندارد.