کتاب سفر عشق

کتاب سفر عشق نوشتهٔ رضا احسانی است. انتشارات سدید این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر روایتی است از سفری آفاقی، انفسی و دانشجویی به کربلا در اربعین حسینی. این کتاب به حُرّ بن یزید ریاحی تقدیم شده است.

درباره کتاب سفر عشق

کتاب سفر عشق (بخوانیم سِفْر عشق) ابتدا درمورد واژهٔ «سفر» توضیح کوتاهی داده است. بنابر این توضیح سِفْر (بر وزن صِفر) واژه‌ای عبری است به معنی «کتاب» که همانند سَفَر (بر وزن قمر) نوشته می‌شود، اما جمع شکسته یا مکسر هر ۲ «اسفار» است. این واژه برای نامیدن ۵ کتاب تورات (سِفر آفرینش، سِفر خروج، سِفر لاویان، سِفر اعداد و سِفر تثنیه) یا همهٔ عهد قدیم به کار می‌رود.

کتاب حاضر در ۴ بخش نوشته شده است: ناسوت، ملکوت، جبروت و لاهوت. این کتاب با زبانی نیمه‌ادبی به روایت سفری دانشجویی در اربعین حسینی به شهر کربلا پرداخته است.

اربعین در لغت به معنی چهلم است. این واژه در اصطلاح اسلامی به یک مراسم مذهبی شیعی گفته می‌شود. این مراسم مربوط به چهلمین روز پس از درگذشت امام حسین (ع)، بخشی از خانواده و یاران او در کربلا است و هر سال در میان شیعیان محترم شمرده می‌شود. این روز مصادف است با روز بیستم ماه صفر؛ روزی که باقیماندهٔ خانوادهٔ حسین بن علی از شام به مدینه بازگشتند؛ روزی که «جابر بن عبدالله انصاری»، صحابی پیامبر اسلام، از مدینه به کربلا رسید تا به زیارت قبر حسین بن علی بشتابد. گفته شده است که او نخستین کسی است که قبر امام حسین (ع) را زیارت کرد.

چهلمین روز پس از کشته‌شدن حسین بن علی نزد امامیه ارزشی آیینی دارد. بر اساس اعتقادات کهن سر بریده‌شدهٔ حسین بن علی در چنین روزی به بدن وی در کربلا ملحق شده است. فاصلهٔ ۴۰ روز از هنگام وفات مؤمن از اعتقادات و باورهای مسلمانان به‌شمار می‌آید. زیارت اربعین در این روز خوانده می‌شود. همچنین، در گذشته و گاه امروز، در روز اربعین برخی نقاط ایران تعزیه برگزار می‌کنند. روضه‌خوان‌ها متن روضه را بر اساس کتاب «روضة الشهدا»ی «ملا حسین کاشفی» می‌خوانند. در سینه‌زنی و زنجیرزنی هم اشعاری که صاحبان ذوق و شیفتگان به اهل بیت سروده‌اند، خوانده می‌شود؛ مانند ترکیب‌بند محتشم کاشانی یا ابیاتی که شاعران آن برای مردم شناخته‌شده نیستند.

خواندن کتاب سفر عشق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مطالعه پیرامون اربعین حسینی پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب سفر عشق

«حضرت سیدالشهداء همان‌گونه که مظهر عقل الهی است، مظهر کامل عشق الهی است. اگر عقل الهی نداشت عشق الهی هم نداشت و همین طور برای همه اولیاءالله. عشق او عقلانی بوده. عشق هر عاشقی به اندازه عقل اوست و ارزش هر عاشقی هم به اندازه معرفت اوست. هرچه معرفت عاشق بیشتر باشد عشقش لطیف‌تر است و هر چه معرفتش کمتر و پائین‌تر باشد درجه عشقش پائین‌تر است تا برسد به عشق حسی و شهوانی. این نوع عشق هم عشق است اما چون بدون معرفت است عشق شهوانی است. هراندازه عاشق مراتب معرفتش بالاتر باشد، مراتب عشقش هم بالاتر است تا برسد به عشق ائمه و امام حسین (ع).

این‌که در روایات است «محبه الحسین مکنون فی قلوب المومنین» یعنی آن‌هایی که محبتشان از سنخ امام حسین (ع) باشد آن وقت آن محبت مکنون است، یعنی می‌آید. به عبارتی روشن‌تر انسان هرچه معرفتش بیشتر باشد و عقلش کامل‌تر، تجلی امام حسین (ع) در او بیشتر است. عظمت عاشورا به عظمت معرفت امام حسین است. وقتی ولیدبن‌عتبه مأمور به گرفتن بیعت از امام حسین می‌شود در شروع صحبت، امام (ع) خودشان را معرفی می‌کنند و این نشان می‌دهد که جامعه جاهل و بدون معرفت هستند. اگر شأن امام حسین (ع) را می‌شناختند که این نمی‌شد و عظمت گناهشان هم به بزرگی جهلشان است. در مورد عاشورا بیشتر نگاه‌ها احساسی و عشقی است و کار عقل کمتر مطرح است و این به دور از انصاف است. به نظر شما همه عاشورا و حرکات امام حسین حکیمانه و مدبرانه نبوده؟ حرکت امام حسین (ع) تجلی کامل عقلانیت و تجسم عشق الهی است. خلاف عقل، در حرکت ولی مطلق نیست.

عاشورا از نگاه من سالروز حادثه بزرگ تلاقی عشق و عقل است که عقل، عشق می‌شود و عشق، عقل. اگر انسان به این‌جا برسد به کمال کافی رسیده است. کمال انسان این‌جاست که عقلش به عشق و عشقش هم به عقل تبدیل شود.»