کتاب سر می گذارم به جنگل گیلان بیابان ندارد

دلم را می‌تراشی مثل معبودی که می‌خواهی شبیهم می‌کنی آنی به موجودی که می‌خواهی به آتش می‌کشی قلب مرا با هُرم دستانت و بازی می‌کنی در نقش نمرودی که می‌خواهی به چشمان تو خواهد رفت دود آتش عشقی که روشن کرده‌ای در راه مقصودی که می‌خواهی