کتاب من همیشه تو بودم

«من همیشه تو بودم» رمانی از نویسنده معاصر، قاسم امیری است. دختربجه‌ای که در خانواده مذهبی با پدری تعزیه‌خوان و در روستایی محروم به دنیا آمده در پنج سالگی برای پرستاری از برادرزاده تازه متولد شده‌اش از خانه و آغوش مادر دور می‌شود: «هنوز هم نفهمیده‌ام که چرا قرعهٔ نگهداری از «مهدی»، نوزاد برادرم، به نام این «عروسک بابا» افتاده بود. بعدها فهمیدم که در همان روز جدایی من از خانواده،‌ آرزوی تمام خواهرها و برادرهایم این بوده که جای من باشند و از آن‌همه ناکامی و نداری و سختی، نجات پیدا کنند. اما خدا می‌داند که من، حاضر نبودم آغوش مادرم و آن دست‌های زمخت پدرم را با هیچ نعمت و راحتی دیگری عوض کنم. اولین شب اقامت من در «نمین»، در خانهٔ برادرم، همراه بود با ناز و نوازش همسر برادرم و البته تمرین عوض کردن لباس نوزادشان. اما شام گرم و خوشمزهٔ آن‌شب هم نتوانست جلوی بغضم را بگیرد. اشک‌های گاه و بیگاه دلتنگی، از گوشهٔ چشمم به روی گونه‌های گل‌انداخته از سرمایم سُر می‌خورد.»