کتاب فریاد در خاموشی

کتاب فریاد در خاموشی نوشتۀ محسن کمالیان است. آنچه این دفتر به خوانندگان محترم تقدیم می‌دارد، مجموعه‌ای از یادداشت‌ها است که طی سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۸۷، یعنی خلال دهه‌های دوم و سوم اختفای امام صدر، نگارش یافته است.

درباره کتاب فریاد در خاموشی

هدف این یادداشت‌ها تنها و تنها یک چیز بوده است؛ سامان‌یابی روند پیگیری مسئلۀ امام صدر توسعۀ جمهوری اسلامی ایران، این یادداشت‌ها حاصل فعالیت‌ها و شور و شوق دوران جوانی نگارنده و بازگوکننده یکی از مهم‌ترین، دغدغه‌ها و دل‌مشغولی‌های آن دورۀ وی است. هر یادداشت تنها زمانی به رشته تحریر در آمد که نگارش آن از سوی نگارنده ضرورت تشخیص داده شد.

نگارندۀ علمی این دوره خوش‌بینانه بر این باور بود که دولت مردان ایران خود مایلند مسئلۀ امام صادر را پی بگیرند اما تنها و تنها اشتغال به گرفتاری‌ها و غرق شدن در مسائل روزمره است که آنها را از پرداختن به این مهم بازداشته است. نتیجه آن که تنها یادآوری و بلکه تلنگری لازم است تا روند پیگیری مسئلۀ امام صدر توسط مقامات مسئول کشور احیاء و با جدیت فعال شود. بر همین اساس، یادداشت‌های این دوره تماماً رنگ و روی یادآوری دارد و از هرگونه نقد و اعتراض به‌دور است.

خواندن کتاب فریاد در خاموشی را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

علاقه‌مندان به اندیشه‌های امام موسی صدر مخاطبان این کتاب‌اند.

درباره سیّد موسی صدر

سیّد موسی صدر در سال 1307 در قم به دنیا آمد. پدر او سید صدرالدین صدر، جانشین شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزۀ علمیۀ قم و از مراجع بزرگ زمان خود بود. او درس‌های ابتدایی را در دبستان حیات قم گذراند و پس از آن وارد دبیرستان سنایی شهر قم شد و هم‌زمان با دورهٔ دبیرستان، به تحصیل علوم اسلامی در حوزۀ علمیۀ قم مشغول شد. موسی صدر پس از اتمام سیکل اول و بخش مقدمات علوم حوزوی، در خرداد سال ۱۳۲۲ رسماً به حوزۀ علمیۀ قم وارد شد.

سیّد موسی صدر روحانی عالم و مجتهد شیعه و مؤسس مجلس اعلای شیعیان لبنان بود. او از رهبران مذهبی و سیاسی لبنان نیز به‌شمار می‌رفت. صدر در میان برخی شیعیان به «امام موسی صدر» معروف است.

او در ۹ شهریور ۱۳۵۷، طی سفری رسمی به لیبی به دعوت معمر قذافی ربوده شد. درحالی‌که بسیاری گزارش‌ها حاکی از قتل او در همان زمان توسط قذافی است، برخی گزارش‌ها حاکی از اسارت او در زندان‌های لیبی می‌داد.

بخش‌هایی از کتاب فریاد در خاموشی

اطلاعات آشکار و پنهان به‌دست‌آمدۀ بیست و چهار سال گذشته عموماً دلالت بر آن داشته‌اند که امام صدر در قید حیات بوده و به همراه تعدادی دیگر از علما و فعالان اسلامی جهان عرب، در زندان‌های لیبی به سر می‌برند. رادیو مونت‌کارلو در بهمن ۱۳۵۷ از قول مقامات وزارت خارجه آمریکا اعلان نمرد که امام صدر زنده و در لیبی زنده‌ای است. روزنامه کری القیس در تیر ۱۳۵۸ طی خبری اعلان داشت که امام صدر زنده و در پادگان ابو همانی واقع در دو  کیلومتری جنوب شرقی شهر گیری است زندانی می‌باشد. روزنامه کریشی السیاسها نیز در تیر ۱۳۵۸ اعلان نمود که امام صدر در پادگانی واقع در مجاورت مرز لیبی و چاد زندانی می‌باشد. مجلة الوطن العربی نیز در میان ایام با استناد به برخی دیپلمات‌های عرب خبر مزبور را تأیید و اعلان داشت که امام صدر در پادگانی واقع در جنوب غربی اسب‌ها و در نزدیک مرز جان زندانی است؟ روزنامه اقللین الثوره در آذر ۱۳۵۸ به نقل از یاسر عرفات و بر مبنای چهارده دلیل قذافی را متهم نمود که امام صدر را در لیبی زندانی کرده است که روزنامه اسپانیایی وال پائیس در شهریور ۱۳۵۹ با استاد به برخی مقامات سوری و الجزایری اعلان نمود که امام صدر در فروردین مهمان سال در پادگانی نزدیک مرز الجزایر نگهداری می‌شده است.