تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب خاطرات مرضیه حدیدچی (دباغ)

نویسنده:محسن کاظمی

انتشارات:انتشارات سوره مهر

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۷از ۵۵ رأیخواندن نظرات

۴٫۷

(۵۵)

خواندن نظرات

خرید نسخهٔ صوتی

معرفی کتاب خاطرات مرضیه حدیدچی (دباغ)

خانم مرضیه حدیدچی معروف به «دباغ» از جمله زنان مسلمان و پیشرو در مبارزه علیه رژیم شاه است که آگاهانه و معتقدانه پای به میدان مبارزه گذاشت و در این راه بر سختی‌ها و مشقات فراوانی صبر کرد. زندگی وی مملو از مخاطرات و حوادث کوچک و بزرگ، دلبستگی‌ها و دلزدگی‌ها، تمایلات روحی و روانی و عقلانی، انتخاب‌های اعتقادی و آزمایش‌های الهی است، که بیان حتی گوشه‌هایی از آن برای تاریخ انقلاب اسلامی مفید و مغتنم است. در این اثر که خیلی سخت و با تلاش‌های زیاد به ثمر رسیده است، سعی شده که متن گفته‌ها و خاطرات خانم دباغ بدون تغییر ماهوی و تا جای ممکن با رعایت تقدم و تأخر زمانی رویدادهای تاریخی مرتب و منظم شود. خاطرات خانم دباغ حکایت و واگویه‌ای است در دامنه زمانی تولد تا پیروزی انقلاب که در آن برخی مصایب و مسائل مبتلا به مبارزین نشان داده شده است، اما به لحاظ اهمیت منحصر به فرد دو مقطع از زندگی خانم دباغ (فرماندهی سپاه همدان و عزیمت به مسکو برای ابلاغ پیام امام به گورباچف) این دو برهه نیز به این مجموعه افزوده شده است. محسن کاظمی در مقدمه اثرش با اشاره به گستردگی اثر نوشته است: «اگر حافظه به یاری خانم دباغ می‌آمد و او تمام دیده‌ها، شنیده‌ها، مواجهات و برخوردها و... را با ذکر جزییات و مشخصات می‌گفت، امروز شما کتابی چند جلدی از خاطرات وی را پیش روی داشتید. از این رو ما نیز انتشار این کتاب را به منزله خاتمه شرح نکات و نقاط مهم خاطرات خانم دباغ نمی دانیم و برای تکمیل آن در فکر تدارک دفتری دیگر با استفاده از خاطرات افراد خانواده، هم رزمان، دوستان و حتی منتقدین وی هستیم».

ایران مقتدر

سیدمحمدحسین راجی

یادداشت های امیراسدالله علم (دفتر اول)

نظرات کاربران

مشاهده همه (۲۶)

HQSAMM

۱۳۹۹/۰۱/۰۱

خیلی کتاب زیبایی است. بنظرم تک شیرزن ایران ایشان هستند. خدا انشالله رحمتشان کند. درس استقامت و حماسه از ایشان می گیرم. تنها انتقادم این است که چون راوی خود خانم دباغ هستند، بنظرم خیلی از جاها ایشان متواضعانه روایت کردند و خودشان

- بیشتر

آقای پرهیزکاری

۱۳۹۹/۰۳/۱۴

اولین کتابی بود که درباره زنان مبارز خواندم...ای کاش خاطرات دوران جنگ و بعد از آن و دوره نمایندگی ایشان را هم می‌نوشتند...استقامت و ایمان این زن فوق العادست

میمْ؛ مثلِ مَنْ

۱۳۹۷/۱۰/۱۷

برای آشنایی با خانم دباغ کتاب خوبیه ولی خیلی کلی گفته شده. من دوست داشتم بدونم چطور این حجم درکنار کارها با زندگی شخصیشون انجام شده

م.حکیمی

۱۴۰۰/۰۹/۲۷

کتاب شامل خاطرات بسیار جذاب خانم دباغ درمورد فعالیت های ایشون از قبل انقلاب تا بعد از انقلاب میشه. ایشون رو می توان به عنوان یک زن موفق ایرانی در نظر گرفت که با تلاش فراوان و با گذشتن از بسیاری

- بیشتر

Saeed Mardany

۱۴۰۰/۰۴/۰۲

عجب شخصیت خارق العاده ای داشتن خانم دباغ شیرزن بودن نکته ای که منو جذب کرد، کار تشکیلاتی جریان انقلابی قبل از انقلاب بود و متاسفانه خیلی بهش پرداخته نمیشه. اما امیدوارم با روی کار اومدن جناب رئیسی این مهم رونق پیدا

- بیشتر

Samane

۱۳۹۷/۱۰/۱۴

پیشنهاد میکنم حتما مطالعه کنید.

fatima

۱۴۰۰/۰۹/۱۳

روایت مبارزه ای از جنس انقلاب که در آن جنسیت معیار چندان مهمی نیست، یک بانوی دلاور که در عرصه مبارزه از بسیاری مردان پیش می افتد. و چه زحماتی برای نهال انقلاب کشیده شده، نفرین به اون هایی که قدردان

- بیشتر

آسمان

۱۴۰۰/۰۵/۳۰

روایاتی جذاب و گاهی دردناک از شیرزنی مبارز و بانویی فرزانه. 📌یادی از اولین و آخرین «فرمانده زن» سپاه پاسداران ⬅️بانو مرضیه حدیدچی (دباغ) یکی از بانوان تاثیرگذار در پیروزی انقلاب اسلامی ایران است. 🌼همواره مانتوی بلند به تن می‌کرد، راننده شخصی نداشت

- بیشتر

زیـ نب

۱۴۰۰/۰۱/۲۱

پر از تجربه و درس.متن روانی داره و دو سه روزه تموم میشه. در حین مطالعه متوجه میشید که بخاطر اعتقاداتشون شخصیت خیلی قوی ای داشتن. ایشون در مبارزه و فعالیت چه قبل از انقلاب چه بعد از آن با

- بیشتر

رفیعی

۱۳۹۹/۱۰/۰۱

کتاب خیلی خوبی بود از این نظر که با زندگی یک خانم مبارز در زمان انقلاب آشنا میشید و انقدر روان توضیح داده شده که میتونید لحظه لحظه خودتون رو جای خانم دباغ بذارید. در رابطه با دوران کودکی و

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۸۱)

وقتی امام حسن (ع) و امام حسین (ع) می‌شوند «حسنین» پس حضرت زینب (س) و حضرت ام‌کلثوم (س) هم می‌شوند «زینبین». بیان کردم به همان میزان که حضرت زینب (س) ایثار و فداکاری کردند، حضرت ام‌کلثوم (س) نیز در فداکاری و از خود گذشتگی سهم داشتند، ما بیشتر از زینب (س) یاد می‌کنیم و خدمات ام‌کلثوم (س) را نادیده می‌گیریم.

بنت الحیدر

در حالی که زخمهای عفونی‌ام دهن باز کرده و درد بر تمام وجودم مستولی بود، بایستی این وضع را تحمل می‌کردم و مراقبت می‌کردم تا هم بدن بچه ها با زخمها و جراحات به خاطرمیکروبی بودنشان تماس مستقیم نیابند و هم ناله‌ای نکنم که متوجه وضعیتم شوند و به خانواده خبر دهند. ممکن بود خانواده با اطلاع از بیماریم دست به دامان کسانی می‌شدند تا آزادم کنند. فرزندان دلبندم را در بغل و روی زانوهایم می‌نشاندم تا دستم به سر و گردنشان برسد، با این که درد شدیدی داشتم؛

زیـ نب

موقع ورود ما، گورباچف با یک یک آقایان دست داد، وقتی به نزدیک من رسید دستش را دراز کرد ومن خیلی تند دستم را به زیر چادر کشیدم. این کار من برای او خیلی گران آمد (گویا در عرف دیپلماتیک نوعی توهین تلقی می‌شود)، گورباچف با خنده عکس‌العمل نشان داد و جمله کوتاهی گفت که من نفهمیدم، اما از چهره‌اش پیدا بود که از کار من خوشش نیامد.

آسمان

باور کردنی نبود امام فرمودند: «بمانید! ان‌شاءالله اوضاع تغییر می‌کند و همه با هم می‌رویم». مگر چنین چیزی ممکن بود؟! مگر با این شرایط و اوضاع و احوال، احتمالی برای تغییر اوضاع بود؟! چنین وعده‌ای از طرف امام برایم پیچیده به نظر می‌رسید، تصور تحقق این پیش‌بینی نه تنها برای من، برای هیچ کس ممکن نبود و فقط حضرت امام بودند که چنین امید روشنی به آینده داشتند

زیـ نب

آقای گورباچف مانند ورودش دوباره شروع به دست دادن با یک‌یک افراد کرد، وقتی در مقابل من ایستاد آقای جوادی آملی و سایرین همین‌طور داشتند مرا نگاه می‌کردند. شرایطی نبود که از حاج‌آقا بپرسم چکار کنم. دیدم که اگر تو ذوق گورباچف بزنم خیلی بد است، از این‌رو وقتی او دستش را دراز کرد من چادر را بر روی دستم انداختم و به او دست دادم. این برخورد و این نوع دست دادنم برای گورباچف که رهبری امپراتوری شرق را به عهده داشت، خیلی سخت و گران آمد. سعی کرد به روی خود نیاورد و گفت: «من دستم را برای دست دادن دراز نکردم، بلکه دستم را به سوی این مادر انقلاب دراز کردم که بگویم ما همسایه‌های خوبی هستیم؛ ما دست بی‌اسلحه‌مان را به سوی شما دراز می‌کنیم، شما هم مردهایتان را تشویق کنید که دست بدون سلاحشان را به سوی ما دراز کنند.

آسمان

آقای جوادی آملی با طمأنینه و آرامش خاصی و با یک تبسم خیلی معنادار که گویی به گورباچف می‌فهماند که حرف امام را نفهمیدی، گفت: «اصلاً این مسئله به نحوی که شما برداشت کردید مدنظر امام نبوده، خاک شوروی از هفت طبقه زیرین تا هفت طبقه برین مال شما، کسی کاری به آن ندارد، مقصود امام، آدم مسلمانی است که در هر جای دنیا در سختی و عذاب است و مشکلی دارد که ما به حکم وظیفه دینی و به عنوان یک مسلمان وظیفه و حق خود می‌دانیم که از او دفاع کنیم؛ آب و خاک برای ما مطرح نیست این هویت انسان مسلمان است که مطرح است.»

آسمان

به یاد دارم یکی از کسانی که در همان نخستین روزها وارد سپاه شده بود، فردی بود که به نام شهید سماوات در بازار مغازه کمدسازی داشت ولی کارها را به شاگردانش سپرده بود و خود تمام وکمال در سپاه حضور داشت. و تا روز آخر یک ریال هم از سپاه حقوق نگرفت.

زیـ نب

«...حالا من این‌جا هستم و هشت تا بچه‌ام آن‌جا (ایران)، نمی‌دانم چه کار کنم. اگر برگردم، می‌ترسم گرفتار ساواک شوم و دوباره زندانی شوم. اگر برنگردم، هشت بچه‌ام در ایران بدون مادر مانده اند؛ نمی‌دانم تکلیفم چیست!» باور کردنی نبود امام فرمودند: «بمانید! ان‌شاءالله اوضاع تغییر می‌کند و همه با هم می‌رویم». مگر چنین چیزی ممکن بود؟! مگر با این شرایط و اوضاع و احوال، احتمالی برای تغییر اوضاع بود؟! چنین وعده‌ای از طرف امام برایم پیچیده به نظر می‌رسید، تصور تحقق این پیش‌بینی نه تنها برای من، برای هیچ کس ممکن نبود و فقط حضرت امام بودند که چنین امید روشنی به آینده داشتند. با وجود پرسشهای بی‌شماری که در ذهنم پیرامون این سخن ایجاد شد، از روی اعتقاد و ایمانی که به امام داشتم پس از کمی تأمل حرف ایشان را باور کردم و من نیز امیدوار شدم و دیگر سکوت کردم. پیش از خروج از اتاق پرسیدم: «پس شما اجازه می‌دهید، من به لبنان بروم و در کنار خواهران و برادران فلسطینی باشم و مبارزه کنم، تا اوضاع ایران تغییر کند؟» فرمودند: «هر کجا که می‌بینید برای اسلام مفید هستید، می‌توانید خدمت کنید؛ تکلیف است.»

ساجده

آقای جوادی آملی پس از سفر به من گفتند که در آن لحظه (که گورباچف دستش را جلو آورد) ما واهمه داشتیم که شما خود را ببازید که الحمدلله خیلی خوب برخورد کردید.

کاربر ۳۹۰۴۱۴۵

و به واقع در طول این سالها که من در حال مبارزه، زندان و دور از وطن بودم، او حتی یک بار هم بازخواستم نکرد. و خود مسئولیتهای خانه و خانواده را به عهده گرفت و من تمام و کمال به مبارزه مشغول شدم.

zahra

به نزدیکیهای توپخانه (میدان امام خمینی) که رسیدیم، عینک دودی کاملاً ماتی به من دادند، گفتم: «من عینکی نیستم» گفتند: «عجب دیوانه‌ای است این...!»،

سپیده دم اندیشه

حضرت امام در این دیدار خیلی راحت به من گفتند: «شما چرا چادر ندارید؟ بگویم احمد برایتان چادر بخرد!» عرض کردم: «حاج آقا چادر دارم ولی نمی‌شود با اسلحه و قطار فشنگ و با تجهیزات دیگر از کوه و تپه بالا رفت.» امام فرمودند: «حالا که شما دارید توی شهر کار می‌کنید.»

Yas Balal.جواد عطوی

از مرکز نامه‌ای رسیده بود که به برادران سپاه ابلاغ شود تا میزان حقوق مورد نیازشان را اعلام کنند. آنها وقتی از این ابلاغ مطلع شدند، ناراحت شدند و گفتند که این حرفها یعنی چه، ما که برای حقوق این‌جا نیامده‌ایم، اگر به دنبال حقوق بودیم جای دیگر و یا در شغل قبلی خود تأمین بودیم. من هر چه برای ایشان استدلال می‌کردم آنها متقاعد نمی‌شدند که خود حقوقی را پیشنهاد دهند.

زیـ نب

من حدس زدم که فرزندان نمکی نیزباید در میان این جنازه‌ها باشد. گروهی از برادران پاسدار را آماده کرده به همراه مادر نمکیها به محل مزبور رفتیم. ماهم از دیدن آن صحنه شوکه شدیم. مرگ خیلی دلخراش و وحشتناکی بود. تمام جنازه‌ها را مثله کرده بودند، گوش و دماغ همه را بریده و پوست صورتشان را کنده بودند و... همان‌طور که حدس زده بودم جنازه چهار پسر نمکی آن‌جا بود. مادرشان توانست از طریق مشخصات دیگر مثل خال و لک بربدن و لباس، آنها را شناسایی کند.

زیـ نب

روزی میهمانان زیادی برای صرف غذا ماندند. پس از آن ظرف و ظروف زیادی در آشپزخانه جمع شد. من در حال شستن ظرفها بودم که امام وارد آشپزخانه شدند و گفتند: «این طور شما خسته می‌شوید، شما فقط آنها را بشویید و بروید، من می‌آیم خودم آب می‌کشم» البته من نپذیرفتم ولی به عمق توجه امام پی بردم. هیچ نکته و رفتاری از دید ایشان پنهان نمی‌ماند.

زیـ نب

بدلیل نزدیکی و حضور در بیت امام خواسته و ناخواسته شاهد صحنه ها و رفتارهایی بی بدیل از امام بودم، برخوردها، رفتارها و سخنانی که انسان را به شگفتی وا می‌داشت، از غذا خوردن و خوابیدن تا عبادت و سیاست، و این همه از یک نظم و دقت زمانی خاصی برخوردار بود و از یک برنامه‌ریزی معین و مشخصی که مختص امام بود تبعیت می‌کرد. نظم و برنامه جزء لاینفک زندگی این مرد بزرگ تاریخ بود. نمی‌شد یک‌بار سراغ او را بگیری مثلاً بگویند که برای تجدید وضو رفته است.

زیـ نب

در آن شب شوم چند نفر از ساواکیهای مزدور و خبیث، چون حیوانی درنده و وحشی او را سر برهنه کرده و دورش حلقه می‌زنند و آزار و اذیتش می‌کنند...! این شکنجه وحشیانه و اقدام کثیف برای دختری که همیشه با چادر مشکی و پوشیه به مدرسه رفته بسیار دردناک و عذاب‌آور بود.

زیـ نب

گورباچف که برای استقبال ما نیامده بود، هنگام خداحافظی تا پایین پله‌ها به بدرقه آمد.

آسمان

تمام هوش و حواسم پیش گورباچف بود و تمام حالات و رفتار او را دقیق زیر نظر داشتم. چهره او در برخی مقاطع نامه تغییر می‌کرد و همان‌طور که به صندلی تکیه داده بود، نکاتی را یادداشت می‌کرد و دور یکی از نکات هم خط کشید.

آسمان

بعد از احوالپرسی و خوشامد گویی نوبت به خواندن نامه رسید. آقای جوادی آملی پیام را خواند، آقای لاریجانی نیز آن را به انگلیسی برگرداند و مترجمی که آن‌جا بود آن را به روسی ترجمه می‌کرد. گورباچف خود انگلیسی می‌دانست و می‌توانست به همان برگردان انگلیسی اکتفا کند ولی چون می‌خواست تمام نکات پیام را دریابد به ترجمه روسی نیاز داشت.

آسمان

حجم

۶۲۹٫۷ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۳۴۴ صفحه

حجم

۶۲۹٫۷ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۳۴۴ صفحه

قیمت:

۱۰۳,۰۰۰

۵۱,۵۰۰

۵۰%

تومان

خرید نسخهٔ صوتی